Iggy Pop: Ακατέργαστο φαγητό για έναν ωμό καλλιτέχνη

O James Newell Osterberg δεν ήταν ποτέ άνθρωπος που έμπαινε σε καλούπια. Από τις αρχές της δεκαετίας του 70 με τους Stooges, στη συνεργασία του με τον David Bowie και εν συνεχεία ως σόλο καλλιτέχνης ήταν αυτός που βοήθησε όσο ελάχιστοι στην εξέλιξη του punk rock, όντας μια εμβληματική φιγούρα επί σκηνής αλλά και πολλάκις προβληματική όσον αφορά την προσωπική του ζωή.

Σε ένα προβληματικό παρελθόν, οι ιστορίες που συνόδευαν την ζωή του ισορροπούσαν πάντοτε ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο αλλά ο τραγουδιστής των Queens of the Stone Age, Josh Homme ήρθε να επιβεβαιώσει το σκηνικό που συνέβη πριν μερικά χρόνια στο γνωστό steakhouse του Μπέβερλι Χιλς, Lawry’s The Prime Rib. O Iggy συνοδευόμενος από τον Homme, μπήκε στο εστιατόριο φορώντας από πάνω μόνο ένα γιλέκο, γεγονός που καταπατούσε το dress code του εστιατορίου. Προφανώς, η φήμη τους ξεπέρασε το συγκεκριμένο εμπόδιο αλλά τα πράγματα εξελίχθηκαν ακόμα πιο άβολα στη συνέχεια. Ο γνωστός τραγουδιστής ζεστάθηκε και έβγαλε το γιλέκο του μένοντας γυμνός. Έπιασε την μπριζόλα που είχε παραγγείλει και άρχισε να την τρώει μανιωδώς με τα χέρια αφήνοντας άφωνους τους παραβρισκόμενους με αποτέλεσμα να παρέμβει ο διευθυντής του εστιατορίου λόγω παραβίασης του υγειονομικού κώδικα. Μετά το περιστατικό κάποιοι έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν απλά εκκεντρικό αλλά οι θαυμαστές του υποστήριξαν ότι η συγκεκριμένη εικόνα συμπύκνωνε όλη του την ουσία. Πρωτόγονος, αυθεντικός και χωρίς καμία πρόθεση να προσαρμοστεί στους κανόνες «καλής συμπεριφοράς».

Έχοντας αυτή την εικόνα του Iggy Pop, ο Anthony Bourdain συναντήθηκε μαζί του στο Μαϊάμι με αφορμή ένα επεισόδιο της βραβευμένης τηλεοπτικής σειράς του CNN, Parts Unknown. Ο παρουσιαστής με ένα παρελθόν, έτσι και αλλιώς, γεμάτο καταχρήσεις είχε τον Iggy ως πρότυπο εξέγερσης τις προσωπικής του νεότητας και όχι μόνο. Έναν οδικό χάρτη κακής συμπεριφοράς. Η αναμονή μιας χαοτικής εμπειρίας μαζί του με ποτό, rock n roll ιστορίες και junk food δεν εμφανίστηκε ποτέ και αντικαταστάθηκε με έναν Iggy Pop γαλήνιο, σχεδόν σοφό που μιλούσε για σωστή διατροφή και μακροζωία. Ένα γεύμα λιτό με γαρίδες barbeque και ψητό χοιρινό και έναν Pop να μιλά για ευτυχία, δηλώνοντας ότι αυτή προέρχεται από το να εκτιμάς τους ανθρώπους γύρω σου, έκαναν τον Bourdain να αναρωτιέται αν αυτό είναι punk, καταλήγοντας πως το πραγματικό punk είναι να επιβιώνεις επιλέγοντας τη δική σου πορεία. «Η απλότητα είναι η ύστατη μορφή εξέγερσης». 

Επί της οθόνης όμως, η σχέση του Iggy Pop με το φαγητό δεν σταματάει εδώ. Το 2018 και με αφορμή το video για το κομμάτι “Disaster (Is What We’ re After)” των Death Valley Girls, ο δημοφιλής καλλιτέχνης αν και πολλά χρόνια χορτοφάγος, κάθεται σιωπηλός μπροστά στην κάμερα και για τέσσερα ολόκληρα λεπτά ξετυλίγοντας και καταναλώνοντας ένα burger. Το video αναπαράγει στην ουσία το διάσημο clip ”66 Scenes of America” που κυκλοφόρησε το 1982 όπου ο Andy Warhol κάνει ακριβώς το ίδιο με ένα burger από τα Burger King έχοντας δίπλα ένα μπουκάλι κέτσαπ Heinz. Η ιστορία λέει ότι ο Warhol τότε αρνήθηκε να κάνει το film με προϊόν των McDonald’s αλλά η ουσία του εγχειρήματος ήταν ο τότε σύγχρονος αμερικάνικος τρόπος ζωής. 

Αν και η κατανάλωση του burger από τον Iggy ήρθε ως αντίθεση στον υγιεινό τρόπο ζωής, θεωρήθηκε από πολλούς ως δήλωση υπέρ της απλότητας, της άρνησης να ντύσεις κάτι με περίτεχνες και φανταχτερές λεπτομέρειες έχοντας ως μοναδικό σύμμαχο ένα μπουκάλι κέτσαπ. Το burger, απλό, γρήγορο και γεμάτο ένταση, ακριβώς όπως το punk που γεννήθηκε ως αντίδραση στη mainstream μουσική την δεκαετία του 70. Σε μια εποχή που το φαγητό αποτελεί στις περισσότερες των περιπτώσεων μια πολύπλοκη μορφή τέχνης, ένας άνθρωπος που στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα υπήρξε άστεγος, ένας άνθρωπος που μπήκε πολλές φορές σε διάφορα ιδρύματα για αποτοξίνωση από ναρκωτικά, σήμερα στα εβδομήντα οχτώ του θυμίζει με τον δικό του τρόπο την ανάγκη για απλότητα σε μουσική, ζωή και φαγητό.

Ίσως τελικά η μπριζόλα στο Lawry’s να ήταν απλώς το φυσικό soundtrack σε μια στιγμή απόλυτης ελευθερίας. Ο Iggy Pop επαναλαμβάνει με την συμπεριφορά και τη δημιουργικότητα του ότι δεν χρειάζεται καμία επιβεβαίωση ακολουθώντας απλώς με ένταση το ένστικτό του. Και όπως όλα δείχνουν, είτε τρώει ένα prime rib με τα χέρια, είτε τραγουδάει πάνω στη σκηνή, καταφέρνει να μετατρέπει κάθε εμπειρία σε δήλωση υπέρ του ανόθευτου και του αληθινού.