Την ώρα που με άφησε το ταξί έξω από το Rica Riccardi τα μαγαζιά τριγύρω είχαν κλείσει πια. Παρότι δεν πρέπει να είχα ξαναπεράσει από αυτό το σημείο, η γειτονιά είχε κάτι που μου γεννούσε μια αίσθηση οικείου. Ένιωσα πως οι παρέες στη μικρή βεράντα με τις πρασινάδες, στην είσοδο του μπιστρό, που εκείνη την ώρα σιγο-πίνανε τα aperitivi τους και τσιμπολογούσαν, χαλαρά, τα ιταλιάνικα συνοδευτικά τους (stuzzichini και antipasti), με γύρισαν πίσω σε εποχές που οι άνθρωποι βεγγερίζανε ακόμα, χαλαρά, στις αυλές τους.
Διαλέξαμε ένα τραπέζι στο εσωτερικό της αίθουσας, από όπου φαινόταν η κουζίνα και μας έρχονται τα κύματα από τις γαργαλιστικά ευχάριστες μυρωδιές της. Ξεκινήσαμε με ένα καλοδομημένο, κλασικό negroni για να συνοδεύσουμε τα τρία πρώτα μας: bresaola με λάδι, λεμόνι, ξύσμα λεμονιού, μαϊντανό και κόκκινο πιπέρι, μια τάρτα με ζύμη brisée φρέσκα μανιτάρια, πράσο και μασκαρπόνε, μια σαλάτα με ντοματίνια, βασιλικό και μια σαλάτα με burrata και σουφλέ γλυκοπατάτας. Στην αίθουσα υπάρχει μια βιτρίνα με αλλαντικά και τυριά από την οποία ευχαρίστως θα αγόραζα για το σπίτι είτε την αγαπημένη των φίλων μου gorgonzola dolce είτε μια παρμεζάνα 36 μηνών και οπωσδήποτε το σαλάμι από cinghiale (αγριογούρουνο) ή το prosciutto της Parma (riserva 24 μηνών).
Όταν ήρθαν τα κυρίως το γυρίσαμε στο κρασί. Ο κατάλογος είναι ιδιαίτερος, κρύβει κάποια «διαμαντάκια» της ιταλικής παραγωγής, όπως ένα Amarone della Valpolicella του Tommasi, από το Veneto, το οποίο σίγουρα θα παραγγείλω κάποια φορά που οι επιλογές του φαγητού μας θα το υποστηρίζουν. Όμως δίπλα στα πεντανόστιμα και μαγειρεμένα με ιταλική φινέτσα linguine με τη σάλτσα με βούτυρο φρέσκο κρεμμυδάκι, αντζούγια, χυμό πορτοκαλιού και peperoncino, σίγουρα χρειαζόταν το φρέσκο, λευκό κρασί που διαλέξαμε τελικά.
Είχα ακούσει ότι η κουζίνα του Rica Riccardi είναι αυθεντικά ιταλική λόγω του ότι η Κάτια Λοχαΐτη, η μαγείρισσα-ιδιοκτήτριά του, είναι μισή Ιταλίδα από την Ρώμη και μισή Ελληνίδα και ότι η σχέση της με την ιταλική κουζίνα είναι καθαρά βιωματική. Μου είχαν πει, μάλιστα, ότι οι γονείς της είχαν ανοίξει κάπου στα ’80s, την Pizza Romana μια ιδιαίτερη pizzeria που εισήγαγε την πρώτη pizza al taglio (με το κομμάτι), στην Αθήνα. Προφανώς, ακολουθώντας το δικό τους παράδειγμα, αποφάσισε να ανοίξει και η ίδια τούτο ,το δικό της εστιατόριο όπου σερβίρει πάντα σπιτικό, ποιοτικό, ιταλικό φαγητό.
Εκείνο το βράδυ έμελλε να διαπιστώσουμε «ιδίοις στόμασι» πως το πέτυχε∙ τα πιάτα της έχουν γεύση και αρώματα φρεσκο-μαγειρεμένου, σπιτικού, ιταλικού φαγητού. Ζήτησα από τους φίλους μου που έρχονται συχνά να μου εξηγήσουν από που προέρχεται το όνομα Rica Riccardi. Έτσι έμαθα ότι είναι ένα λεκτικό παιχνίδι με το επίθετο γιαγιάς της και με το όνομα του προπάππου της, Enrico, (το Rica είναι το θηλυκό του). Λεπτομέρειες θα μου πείτε, αλλά τους ζάλισα μέχρι να μάθω ποια ήταν αυτή η άγνωστη περσόνα, η Ρίκα Ρικάρντι.
Στο σέρβις και την υποδοχή, ο σύζυγός της, ο κ. Ρόθη και μαζί του ο Ιωακείμ, με καλή διάθεση και πολλή ευγένεια, δεν φρόντιζαν μόνο να περάσουμε καλά, αλλά μας περιέγραφαν τα πιάτα με τέτοιο ενθουσιασμό, που μας έπειθαν για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει, πριν καν τα δοκιμάσουμε. Χάρη στη δική τους παρότρυνση παραγγείλαμε εκείνο το delizioso και πολύ casalingo (σπιτικό) tiramisù τους και το εξαιρετικό – και επίσης fatto in casa – gelato- κρέμα με καραμελωμένα φιστίκια. Στα συν του μαγαζιού, η μικρή, αλλά χαρακτηριστική λίστα κρασιών από τον ιταλικό αμπελώνα, στην οποία ήδη αναφέρθηκα και μια πιο εκτενής, αλλά και εμπεριστατωμένη λίστα ιταλικών aperitivi και cocktails, τα οποία θα δοκιμάσω την επόμενη φορά.
Info: Rica Riccardi- Salumeria- Cucina- Aperitivo, Ηρώδου Αττικού 4, Χαλάνδρι, τηλ. 210 6820568, https://ricariccardi.com/
Ανοιχτά: καθημερινά 19.00-00.30, εκτός Κυριακής & Δευτέρας
Τιμή: € 35-50
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση