Nobelos στη Ζάκυνθο απολαυστική κουζίνα της θάλασσας σε μαγικό σκηνικό

Είναι αδύνατον να μην χαζέψεις καθώς κατηφορίζεις το ιδιωτικό δρομάκι προς το εστιατόριο και τη θάλασσα. Τα τεράστια πεύκα, τα λουλούδια, ο πανέμορφος κολπίσκος με τα διάφανα τυρκουάζ νερά και η μοναδική παραλία με το σχεδόν «εξωγήινο» ανάγλυφο συνθέτουν ένα πανέμορφο σκηνικό. Εκεί, η οικογένεια Νόμπελου έχει δημιουργήσει ένα υπέροχο …relais & chateau με μόλις τέσσερα δωμάτια και ένα πραγματικά απολαυστικό εστιατόριο! Πρωταγωνιστές είναι η χαλαρότητα, η ανεμελιά. Όλα μοιάζουν «τυχαία» και ταυτόχρονα τα πάντα είναι προσεγμένα. Ένας συνδυασμός σπάνιος και υψηλής αισθητικής που έχει το χάρισμα να σε χαλαρώνει στα πρώτα λεπτά που θα βρεθείς εδώ.

Ανοίγοντας το μενού όλα μοιάζουν με μια κλασική ψαροταβέρνα που έχει και το κάτι παραπάνω. Η πραγματικότητα αποκαλύπτεται όμως όταν αρχίζουν να καταφτάνουν τα εντυπωσιακά -αλλά με ουσία- παρουσιασμένα πιάτα και κυρίως όταν αρχίζεις να τα γεύεσαι. Η πρώτη ύλη σφύζει από φρεσκάδα και ζωντάνια, με λαχανικά από το μποστάνι τους και αβγά από τις κότες τους, ενώ τα φρέσκα ψάρια καταφτάνουν καθημερινά από τους συνεργαζόμενους ψαράδες, οι αστακοί και οι κωλοχτύπες είναι ζωντανοί και όλες οι γεύσεις ξυπνάνε χάρη και στην αφράλα, το εξαιρετικό, σχεδόν «φρουτώδες & γλυκό» αλάτι που μαζεύουν το χειμώνα από γύρω βράχια!

Τα ψάρια ψήνονται προσεκτικά, το καλαμάρι είναι ένα ποίημα, αλλά είναι οι αστακοί και οι κωλοχτύπες που πρωταγωνιστούν εδώ και βέβαια ορισμένες προτάσεις με ζυμαρικά (δοκιμάστε την -σχεδόν μπανάλ πλέον- αστακομακαρονάδα εδώ, σερβιρισμένη στα υπέροχα μπολ-κοχύλια και θα με θυμηθείτε) και το έξοχο μπουρδέτο του Αλέξανδρου Νόμπελου που ειδικά με σκορπίνα ή στήρα είναι κυριολεκτικά αξέχαστο. Όμως το απόλυτο must του εστιατορίου είναι η κωλοχτύπα-σαγανάκι. Ζουμερή, πεντανόστιμη σάρκα που αντέχει την επέλαση της φέτας και της ντομάτας και φέρνει το γνωστό σαγανάκι σε επίπεδο που δεν το έχουμε ξαναγευτεί. Όταν μάλιστα την πρώτη φορά, πριν λίγα χρόνια, ο Αλέξανδρος μας πρότεινε να το συνδυάσουμε με σκορδόψωμο, παρά τον αρχικό δισταγμό, μας αποκάλυψε ένα γευστικό όνειρο …γύρω από το οποίο χτίζουμε στο εξής κάθε γεύμα μας στο Nobelos (ναι είναι ένα από αυτά τα λίγα εστιατόρια -και ξενοδοχεία- που επιστρέφουμε ευλαβικά κάθε χρόνο για λίγες μέρες).

Πέρα από όλα αυτά όμως εδώ θα γευθείτε κορυφαίες τηγανιτές πατάτες, μια ολόδροση σαλάτα με κάθε είδους θαλασσινά, έναν από τους καλύτερους μουσακάδες που έχω φάει τα τελευταία χρόνια, αλλά και μια σύντομη σειρά από πολύ καλές επιλογές σε κρέας.

Η αξιόλογη λίστα κρασιών με τις 200 και βάλε ετικέτες είναι πλέον οργανωμένη σε tablet που έρχονται στο τραπέζι και οι επιλογές καλύπτουν κάθε επιθυμία, ενώ ορισμένες ετικέτες όπως ορισμένες κορυφαίες Βουργουνδίες, το Petrus και πολλά άλλα μαρτυρούν το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτό το εκ πρώτης όψης boho και επιμελώς ατημέλητο σκηνικό. Οι τιμές του Nobelos είναι τσιμπημένες (κρασιά επί τρία και επί τέσσερα, αστακός στα €170 το κιλό, μουσακάς στα €24) όμως, πιστέψτε με, η εμπειρία αξίζει με το παραπάνω. Πριν έξι χρόνια, την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Nobelos είχα γράψει -μεταξύ άλλων- αυτή την παράγραφο με την οποία και κλείνω καθώς την σκέφτομαι κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ:

«…όσο περνούσε η ώρα και δοκίμαζα πιάτα και αφηνόμουν να χαλαρώσω συνειδητοποιούσα ότι το Nobelos αξίζει τα χρήματά του, «δικαιούται» να ζητά αυτές τις τιμές. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να πληρώνουμε τέτοια ποσά σε πιο ντιζαϊνάτα και μοντέρνα μέρη, σε πιο κοσμικούς προορισμούς ή σε πιο εξωτικά εστιατόρια. Βλέπετε ο παράγοντας του εξωτισμού εμπεριέχει σημαντική προστιθέμενη αξία ψυχολογικά. Για σκεφτείτε όμως. Για ποιο λόγο η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, το παραδοσιακό ελληνικό περιβάλλον να μην μπορεί να διεκδικήσει τέτοιες τιμές;»