Στα χρόνια της ευμάρειας και των μεγάλων επενδύσεων θυμάμαι πολλούς Έλληνες παραγωγούς να διατείνονται ότι τα κρασιά τους δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα πρωτοκλασσάτα κρασια της Τοσκάνης, της Νάπα και του Μπορντώ και ότι οι τιμές στα 30-50 ευρώ να τις θεωρούν ως και ευκαιρίες.
Ο Στέλιος Μπουτάρης έχει πει πολλές φορές ότι τα ‘ακριβά’ ελληνικά κρασιά είναι τελικά οικονομικά για την ποιότητά τους σε αντίθεση με τα φτηνά ελληνικά κρασιά που είναι πολύ ακριβα ως και μη ανταγωνιστικά.
Προσωπικά είμαι σύμφωνος μς την παραπάνω τοποέτηση και είναι απολύτως ξεκάθαρο σε όποιον έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί μια έκθεση κρασιών στο εξωτερικό και να ακούσει τις τιμές των κρασιών.
Γιατί όμως οι ΄Ελληνες παραγωγοί κυνηγούσαν την Χείμαιρα του ακριβού και του icon κρασιού και δεν επεδείωξαν να παραγουν καλύτερη ποιότητα στα χαμηλότερα πεδιά τιμής;
Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν καλύτερα σήμερα γιατί θα υπήρχαν μεγαλύτερα μερίδια στις αγορές του εξωτερικού. Απλά οι επενδύσεις στα ακριβά και τα λουσάτα κρασιά δεν μας βγήκαν. Δεν υπήρχε ούτε η συνέπεια στην ποιότητα, ούτε η διάρκεια, ούτε η μοναδικότητα που θα προσέλκυε τους ενδιαφερόμενους και φυσικά ούτε η στρατηγική.
Ειναι βέβαο ότι διανύουμε μια απίστευτα μεγάλη παγκόσμια κρίση που όποια επιλογή και να είχαν κάνει οι έλληνες παραγωγοί θα είχαμε να επιχειρηματολογήσουμε για το αντίθετο.
Το ζητούμενο όμως είναι τι κάνουμε από δε και πέρα. Θεωρώ ότι μας δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε και να κινηθούμε έξυπνα. Και σαν επαγγελματίες και σαν καταναλωτές.
Πλέον η καταναλωτική συνέιδηση διαμορφώνεται στις έξυπνες αγορες, στις οικονομικές επιλογές και στην λογική του περισσότερη ποιοτητα σε δεδομένα χρήματα.
Αύτο βέβαια ευννοεί κυρίως τα σούπερ-μαρκετ αφού οι αγορές τους σε όγκο τους επιτρέπουν να συρρικνώνουν το κόστος προς όφελος του πελάτη. Είδαμε όλοι με μεγάλη (θετική) έκπληξη γνωστές οινοποιείες την περίοδο των εορτών να προσφέρουν επώνυμα κρασιά με τιμή 3,30 ευρώ στο ράφι.
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν μεγάλη. Και καλά έκαναν. Βρήκαν επώνυμα προιόντα σε προσιτές τιμές. Και δεν θα μπω στην λογική γιατί αυτό δεν γινόταν πριν. Δεν γινόταν γιατί απλά δεν υπήρχε αυτή η ανάγκη.
Και οι οινοποιοί είναι επιχειρηματίες. Αν μπορούν να βγαλούν περισσότερα θα το κάνουν. Αν δεν μπορουν θα προσαρμοστούν για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Το πρόβλημα το έχουν οι ‘ραθυμες’ κάβες που περιμένουν ανίδρωτα να είναι παίχτες την επόμενη μέρα. Μάλλον θα πρέπει αντί να κατηγορούν τους παραγωγούς να ξυπνήσουν και να γίνουν καβίστες και όχι τελώνες του ελληνικού κρασιού.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση