Η ιδέα του να κοντραριστούν "τυφλά" κορυφαία αλλά σχετικά άγνωστα κρασιά με διάσημα μεγαθήρια του οινικού κόσμου είναι παλιά και η πατρότητα ανήκει στον Steven Spurrier με το περίφημο Judgment of Paris, όταν πριν από τριάντα και βάλε χρόνια έβαλε σε τυφλή κόντρα διάσημα γαλλικά κρασιά και άγνωστα, αναδυόμενα τότε, καλιφορνέζικα. Πριν μερικά χρόνια μάλιστα το γεγονός αυτό έγινε και ταινία!
Αυτό που στην προκειμένη περίπτωση είναι μοναδικό όμως, τουλάχιστον στην Ελλάδα από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, είναι ο ίδιος ο παραγωγός να τολμάει να θέσει εαυτόν και δημιουργίες του σε τέτοια τυφλή κόντρα! Ο Χρήστος Αϊβαλής το έκανε προχθές και μόνο και μόνο για αυτό του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Αυτό ακριβώς το «θράσος», η τόλμη, η αλαζονεία, η τρέλα του μεγαλείου όπως θέλετε πείτε το είναι στοιχεία που χρειάζεται ένας οινοπαραγωγός προκειμένου να ξεχωρίσει, αλλά και προκειμένου να βγάλει μεγάλα κρασιά!
Το γεγονός αποκτά μάλιστα ακόμη μεγαλύτερη σημασία επειδή γίνεται αυτή την χρονική στιγμή που όλοι ασχολούμαστε με το προσιτό, το καθημερινό και καμιά φορά ξεχνάμε την σημασία του να κυνηγά κανείς την κορυφή.
Τι έγινε όμως την Τετάρτη 15 Μαρτίου στο εστιατόριο Paradiso;
Ο Χρήστος Αϊβαλής και ο Νίκος Λουκάκης, wine manager της εταιρείας ΓΕΝΚΑ που τον εμπορεύεται οργάνωσαν μια τυφλή δοκιμή τεσσάρων κρασιών. Κάλεσαν οινοκριτικούς και παθιασμένους καταναλωτές και μας έβαλαν μπροστά μας τέσσερα κόκκινα κρασιά εξαιρετικά χωρίς άλλες πληροφορίες για αυτά, εκτός από ότι το ένα ήταν το καινούργιο Αρμακάς 2009, που θα λανσάρει ο Αϊβαλής σε λίγες εβδομάδες, σε 400 φιάλες μόλις! Ειπώθηκαν πολλά, ο καθένας εξέφρασε την προτίμησή του, όλοι όμως μίλησαν για τέσσερα κορυφαία κρασιά που κινήθηκαν σε πολύ κοντινό και πολύ υψηλό επίπεδο. Όλοι; Ε, σχεδόν! Ομολογώ ότι εγώ βρήκα ότι ένα από αυτά ήταν λίγο κατώτερο από τα άλλα τρία. Όπως και να έχει η βραδιά ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η πρωτοβουλία Αϊβαλή-Λουκάκη τολμηρή και πρωτοπόρα. Το γεγονός ότι το κρασί βγαίνει σε 400 μόλις φιάλες και άρα το εμπορικό διακύβευμα ήταν μικρό δεν αφαιρεί τίποτα από την τόλμη της όλης ιστορίας.
Στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι η τετράδα αποτελείτο από την περίφημη Νεμέα "4" 2008 του Αϊβαλή, το διάσημο Solaia 2008, το Brunello di Montalcino Rennina 2006 του πολύ Gaja και βέβαια τον Αρμακά του 2009 (ένα blend από Αγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon, Merlot και Malbec). Θα σας αποκαλύψω, μετά λύπης, ότι το Αρμακάς 2009 ήταν το κρασί που εμένα προσωπικά μου άρεσε λιγότερο. Αν και είναι ιδιαιτέρως προφανείς οι ποιοτικές προδιαγραφές του και η εκπληκτική δομή του στο στόμα, το βρήκα μια ιδέα αλδεϋδικό και αυτό σκίαζε λίγο το πολύπλοκο άρωμά του με το βαθύ φρούτο. Αντίθετα θεώρησα ότι το επιβλητικό 4 στάθηκε απολύτως στα ίσια απέναντι στα δύο μυθικά ιταλικά κρασιά που κοστίζουν δύο και τρεις φορές περισσότερα από τα €62 του! Θεωρώ μάλιστα ότι ήταν το πιο ανώριμο από τα τέσσερα κρασιά και αυτό που θα επωφεληθεί περισσότερο από μια δεκαετή παλαίωση, συνεπώς κατά κάποιο τρόπο αδικήθηκε από την σύγκριση.
Ασχέτως των συμπερασμάτων της δοκιμής (θα είχε ενδιαφέρον αν υπήρχε μια βαθμολογία και έβγαινε ένας μέσος όρος) πάντως, το σίγουρο είναι ότι ζήσαμε μια εμπειρία χάρη στην τόλμη του Χρήστου Αϊβαλή. Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Με τέτοιες κινήσεις, αλλά και την παραγωγή κρασιών όπως το "4" , το "Αρμακάς", αλλά και το πιο προσιτό (και για μένα κορυφαίο) "Μονοπάτι", ο Χρήστος Αϊβαλής συμπεριλαμβάνεται δικαιωματικά στους κορυφαίους Έλληνες οινοπαραγωγούς. Και είναι από τους λίγους που ίσως φτάσουν σύντομα στον στόχο του να προτείνουν στον οινικό κόσμο ένα κρασί που θα αποτελέσει ατμομηχανή για το ελληνικό κρασί συνολικά όπως έκαναν πριν καμιά τριανταριά χρόνια οι Antinori και Gaja στην Ιταλία! Του το εύχομαι!
ΥΓ Στην συνέχεια δοκιμάσαμε ένα έξοχο "4" του 2003 που επέδειξε τις θαυμάσιες δυνατότητες παλαίωσης του κρασιού αυτού, αλλά και ένα εκπληκτικό Μονοπάτι του 2004 που εγώ προσωπικά βρήκα ως το κορυφαίο κρασί της βραδιάς ολόκληρης! Ένα κρασί σπάνιας φινέτσας και πολυπλοκότητας, μια Νεμέα που πηγαίνει την ζώνη ένα βήμα παραπέρα.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση