Σκλάβος, Μονάμπελες 2021

Ίσως κάποιοι έχουν τις αμφιβολίες τους περί του αν η Μαυροδάφνη πρωτοεμφανίστηκε στην Κεφαλονιά ή την Αχαΐα, ωστόσο δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που να αμφιβάλουν ότι ο Ευρυβιάδης Σκλάβος ήταν από τους πρώτους –ή ίσως και ο πρώτος – που πίστεψε στην ικανότητα της σπουδαίας ποικιλίας να δώσει ξηρά κρασιά.

Το Οργίων ήταν η ετικέτα που περί το millennium άνοιξε νέους δρόμους για την ποικιλία, ωστόσο η προ 9ετίας συνεργασία του με την οικογένεια Ζησιμάτου εκτός του γεγονότος ότι διασφάλισε μια σταθερότητα στις υψηλές επιδόσεις πρόσθεσε και άλλες cuvee στην συλλογή. Μια από αυτές και το Μονάμπελες, προϊόν του καρπού αυτόριζων 70χρονων κλιμάτων από ιδιόκτητους αμπελώνες που καλλιεργούνται σύμφωνα με βιολογικές ή βιοδυναμικές αρχές.

Ο παραγωγός μας έχει συνηθίσει σε ιδιαίτερα σκουρόχρωμες Μαυροδάφνες και αυτή η  ωριμασμένη για 12μήνες σε 500αριά βαρέλια και 3τοννο κάδο πρόταση δεν αποτελεί εξαίρεση. Το ίδιο ισχύει και για την μύτη που για μια ακόμα φορά είναι εκρηκτική και υπέρπυκνη, με το μπουκέτο δέρματος, αίματος, καμφοράς, φουντουκιού και σοκολάτας γεμιστής με λικέρ βύσσινου να δημιουργεί μεθυστικές συνθήκες.

Αν και μετρά μόλις 13% αλκοόλ, το σώμα του Μονάμπελες είναι σχεδόν βαρύ και το flavor –που επαναλαμβάνει τα αρώματα της μύτης- ιδιαίτερα επίμονο. Όμως το πιο ξεχωριστό γευστικό στοιχείο αυτού του υπέροχου κρασιού είναι σχέση οξύτητας και γλύκας που πηγαίνει πολύ μακρύτερα από αυτήν μιας τέλειας γλυκόξινης ισορροπίας. Και αυτό γιατί η οξύτητά του είναι γλυκιά ενώ η γλύκα του όξινη, παράδοξο που φέρνει την αρμονία σε ένα άλλο επίπεδο. Παράλληλα οι τανίνες είναι στιβαρές αλλά απίθανα ωριμασμένες ενώ κάθε οινολογικό “ανάθεμα” της φυσικής προσέγγισης δηλώνει παρών τόσο αμυδρά που αντί να ενοχλεί απογειώνει το ενδιαφέρον.

Προτίμησα τους  14-16οC –αν και το κρασί δεν θα πει όχι σε λίγο υψηλότερες αλλά κυρίως σε λίγο χαμηλότερες θερμοκρασίες- και το Riedel Vinum Bordeaux που επιβεβαίωσε την αγάπη των πληθωρικών εκπροσώπων της ποικιλίας για τα ποτήρια του Cabernet Sauvignon. Οι umami εντάσεις του πάντως αναζητούν κάτι εκλεκτό, όπως αγριογούρουνο στιφάδο, ελάφι με σάλτσα σοκολάτας, μπούτια πάπιας confit αλλά και ένα σιγομαγειρεμένο βουβάλι.

Προφανώς μια φιάλη που φθάνει σε αυτά τα επίπεδα βαθμολογίας μπορεί να κοστίζει όσο θέλει, οπότε τα περίπου 36€ της τιμής του μάλλον φαντάζουν ως μεγάλη ευκαιρία. Ανεξαρτήτως αυτού πάντως το Μονάμπελες είναι ένα κρασί υψηλότατης στόφας που αναδεικνύει το μεγαλείο της ποικιλίας, το χαρισματικό του terroir και την αρτιότητα με την οποία ο παραγωγός από το Ληξούρι εκτέλεσε το ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο “natural” πρόγραμμά του.

Βαθμολογία: 9/10.