Δίλοφος, Κτήμα Τσέλεπου 2014

Χρώμα μαυροκόκκινο. Αρώματα πυκνά και φρέσκα κόκκινων μικρών φρούτων όπως βατόμουρο και φραγκοστάφυλο χωρίς τις βοτανικό τους χαρακτήρα, έντονο άρωμα βαρελιού που εκφράζεται σαν βανίλια αλλά και λουλουδιών που θα μπορούσαν να περιγράφουν σαν μενεξές. Στο στόμα παχιές βελούδινες τανίνες. Η γλύκα από χυμό φρούτων παραμένει απωθώντας το στυφό και το πικρό. Παχύ σώμα και οξύτητα που κάποια στιγμή αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της για να το φέρει σε ικανοποιητική ένταση, μόνον αφού αυτό εγκαταλείψει το στόμα. Αρωματική διάρκεια μεγάλη, με φρούτα και βανίλια πάντα παρόντα.

Τα όρια της αφθονίας.

Βαθμός 90/100 για ένα κρασί που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τον νεοκοσμίτικο τρόπο παραγωγής. Συμπύκνωση στο στόμα, υπεράφθονο φρέσκο φρούτο και αλκοόλη που φέρνει το κρασί στα όρια του ημίγλυκου. Η πληθωρικότητά του κινείται στην κατεύθυνση της υποβολής οριοθετώντας τα όρια της συμπύκνωσης, αφήνοντας την κομψότητα απ’ έξω. Πιο συμπυκνωμένο δεν γίνεται, αφού ξεκινώντας από πυκνό άρωμα καταλήγει σε ένα αντίστοιχα παχύ σώμα. Το βαρέλι είναι αισθητό χωρίς να σκεπάζει τα αρώματα του σταφυλιού και της ζύμωσης. Σε αυτό το κρασί περισσεύει η αφθονία κάποιων στοιχείων με αποτέλεσμα να στερεί σε κάποια άλλα στοιχεία τη δυνατότητα να κάνουν φανερή την παρουσία και να συμπληρωθεί η πολυπλοκότητα, βασικό στοιχείο της κομψότητας. Το έντονο φρούτο κυριαρχεί και γίνεται σχεδόν αποκλειστικό. Φαίνεται να απουσιάζουν κάποιες αρωματικές πτυχές και άλλων φρούτων που θα το πήγαιναν σε μια κατάσταση πιο σύνθετη όπως και τα αρώματα μπαχαρικών. Έτσι η απουσία πολυφωνίας αρωμάτων για την ώρα είναι ένα εμπόδιο στην ακόμη υψηλότερη ποιότητα. Στη γεύση η σχετικά χαμηλή ένταση στην οξύτητα γίνεται φανερή από το γεγονός ότι το στόμα παραμένει δέσμιο στη γλύκα της αλκοόλης. Η παρουσία περισσότερης οξύτητας θα μπορούσε να δώσει ζωντάνια και να συγκρατήσει τις αισθήσεις στο στόμα για περισσότερη ώρα. Οι τανίνες του άφθονες και μαλακές του δίνουν πάχος. Το στυφό και πικρό, τα περιμένεις χωρίς να έρχονται.

Το μέλλον του λαμπρό και είναι πολύ νωρίς ακόμη να προσδιορίσουμε εάν θα είναι πέντε ή δέκα χρόνια. Μαντεύοντας το πώς θα γίνει στο μέλλον, μόνον καλά πράγματα μπορεί να περιμένουμε. Γενικά πιστεύεται, αλλά μάλλον άδικα, ότι ένα κρασί για να παλιώσει χρειάζεται να έχει υψηλή οξύτητα. Αυτό δεν έχει κάποια οινολογική ερμηνεία. Μάλλον σχετίζεται με το γεγονός ότι τα άγουρα κρασιά, και άρα με υψηλή οξύτητα, πρέπει να περιμένουν να τα ωριμάσει ο χρόνος αφού αυτό που δεν έκανε ο Ήλιος. Από τα κρασιά που πίνονται και μόνα τους αλλά στο τραπέζι θέλουν φαγητό με τον ανάλογο πλούτο.

Τιμή στην Κάβα Ανθίδης: € 13,50