Spoiled, απελευθερώνοντας ένα πουλί

Δυο πράγματα μπορώ να πω για τον καινούργιο του μπαρ Spoiled. Αφενός ότι έχει καταφέρει να κρύβει πόσο «ψαγμένος» είναι σε επίπεδο τεχνικών και αφετέρου ότι η δημιουργία του συνδέεται, κατά κάποιο τρόπο, με την ύπαρξη του καταστήματος, που βρίσκεται, αντιδιαμετρικά, απέναντι από το μπαρ, στην ίδια στοά. Εκεί ο Γιώργος Καβακλής μαζί με τη Χρύσα Τσάμπου, τον Βάιο Μυλωνά και τη Γιάννα Πατσιώτη εδώ και περίπου χρόνο, έχουν δημιουργήσει ένα πρωτότυπο προ-παρασκευαστήριο-εργαστήριο, όπου ετοιμάζουν τα πολύ ιδιαίτερα shrubs τους, τα σιρόπια τους, τα σπιτικά τους bitters, τα cordials τους, ακόμα και τις σπιτικές τους μπίρες. Σε αυτό το «διάφανο» εργαστήριο γίνονται οι ζυμώσεις κι οι εκχειλίσεις τους. Μέσα στο φως του γεννήθηκε και η ιδέα αυτού του καταλόγου, που όπως μας εξήγησε ο Γιώργος Καβακλής, ακολουθεί τα στάδια που προηγούνται μέχρι να απελευθερωθεί από το κλουβί του το κόκκινο πουλί, που βλέπουμε σε όλες τις σελίδες, από την πρώτη μέχρι την τελευταία. Ή μάλλον όχι ας τα πάρω από την αρχή. Ανοίγω, λοιπόν, τον κατάλογο και στην πρώτη του σελίδα διαβάζω:

Some birds are not meant to be caged.

Their feathers are too bright,

their songs are too

sweet and wild.

So, you let me go.

(Μερικά πουλιά δεν προορίζονταν για να κλειστούν σ’ ένα κλουβί. Τα φτερά τους είναι πολύ φωτεινά, τα τραγούδια τους είναι πάρα πολύ γλυκά και άγρια. Οπότε, άσε με να φύγω).

Πρόκειται για μια φράση από το Shawshank Redemption, μια από τις τέσσερις νουβέλες του Different Seasons, ενός πολύ διαφορετικού βιβλίου του Stephen King, που κυκλοφόρησε το 1982. Η συγκεκριμένη νουβέλα, μάλιστα, γυρίστηκε σε ταινία το 1994 και παίχτηκε στην Ελλάδα, όπως ίσως θυμάστε, με τίτλο: Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ. O κατάλογος ξεκινά με τα χαμηλού αλκοολικού τίτλου κοκτέιλ, και ταυτόχρονα κι εμείς βλέπουμε το ένα κόκκινο πουλί κλεισμένο στο κλουβί του. Το Re-edit είναι ένα κοκτέιλ βότκας, με Russian standard, πιπέρι Sichuan, λεμόνι, φράουλα, ραβέντι, βανίλια και bitters σοκολάτας, απλό φρουτώδες, ευκολόπιοτο και δροσιστικό, ιδανικό για το καλοκαίρι.

Ξεφυλλίζοντας τις επόμενες σελίδες κι ανακαλύπτοντας μερικά από τα πολύ πιο σοφιστικέ ως σύλληψη, αλλά πάντα απλά ως γεύσεις κοκτέιλ του καταλόγου βλέπουμε -το κόκκινο πουλί σε ασπρόμαυρο φόντο-να κινείται από σελίδα σε σελίδα και καθώς η ένταση του ενδιαφέροντος ακολουθεί την πορεία της αλκοόλης Θα μπορούσα να το θέσω και διαφορετικά: Όσο η σκέψη πίσω από τη σύλληψη γίνεται πιο περίπλοκη, τόσο το κόκκινο πουλί πλησιάζει πιο κοντά στην ελευθερία του, μέχρι που στο στιβαρό Stereo Nova, με Jose Cuervo Tradicional Silver, λικέρ falernum, καπνιστό τσάι Lapsang suchong κι ένα rim από αλάτι με ιβίσκο, το κόκκινο πουλί έχει πια φτάσει στην αριστερή, κενή σελίδα, δημιουργώντας την εντύπωση πως ο καθένας μας θα μπορούσε να γράψει στο λευκό χαρτί μια δική του εκδοχή της ιστορίας, ενώ θα απολαμβάνει το κοκτέιλ του. Όσο το κόκκινο πουλί παραμένει στις σελίδες που ξεφυλλίζουμε εκείνο το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί «από το σούρουπο μέχρι την αυγή», σύμφωνα με τους δημιουργούς του κοκτέιλ From dusk till down, εκφράζεται με τεκίλα. Και πάλι μια Jose Cuervo Tradicional Silver, αλλά αυτή τη φορά αρωματισμένη με το ξεχασμένο βάμμα των τίκι κοκτέιλ του ’30, τη fassionola από κεράσια, φλούδες πορτοκάλι ,πάσιον και σπιτική μπίρα (ale beer). Δεν θα συνεχίσω να απαριθμώ υλικά, κοκτέιλ και συνταγές. Το κόκκινο πουλί στις επόμενες σελίδες πετάει ελεύθερο, ενώ εμείς επιλέγουμε ένα γλυκόπικρο Notes of Madman, με Bourbon, σουσάμι, συμπύκνωση από coca cola , και bitters από χαρούπι, που μαζί με το γλυκόξινο Purple rain με βραζιλιάνικη Sagatiba cachaça*, παντζάρι σε ξίδι από σαμπάνια, σιρόπι από αιγινήτικο φιστίκι, λεμόνι και σμέρουρα ήταν τα πιο ενδιαφέροντα από αισθητικής άποψης κοκτέιλ του καταλόγου.

Ο κατάλογος κλείνει με τα κλασικά κοκτέιλ του Spoiled η παρουσίαση μου τελειώνει εδώ…

…αλλά ένα κόκκινο πουλί φτερουγίζει ελεύθερο κι εγώ προσπαθώ με πείσμα να θυμηθώ τη συνέχεια της φράσης του Stephen King:

«…so, you let them go, or when you open the cage to feed them, they somehow fly out past you. And the part of you that knows it was wrong to imprison them in the first place rejoices, but still, the place where you live is that much more drab and empty for their departure. ». (…κι έτσι αφήνεις τα πουλιά να φύγουν, είτε όταν ανοίξεις το κλουβί για να τα ταΐσεις, εκείνα βρίσκουν τον τρόπο να πετάξουν ξυστά πάνω από τον ώμο σου, προσπερνώντας σε. Και εκείνο το κομμάτι του εαυτού σου που ήξερε εξαρχής πως ήταν λάθος να τα φυλακίσεις χαίρεται, αλλά ακόμα κι έτσι ο τόπος που ζεις τώρα μοιάζει πολύ πιο πληκτικός κι άδειος, ακριβώς επειδή έφυγαν».

* θυμίζω πως τα κασάσα, τα βραζιλιάνικα ρούμια γίνονται με φρέσκο χυμό ζαχαροκάλαμου κι όχι από μελάσα όπως τα περισσότερα άλλα.