Ο Αορίτης που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε ως κρητική ταβέρνα άλλαξε πλεύση. Εδώ και λίγο καιρό διαμόρφωσε ή διεύρυνε, για να ακριβολογήσω, την ταυτότητά του. Πως; Με μικρές αλλαγές στο διάκοσμο και πιάτα του αντλούν έμπνευση από το ανθολόγιο της παραδοσιακής μας κουζίνας, καθημερινής και γιορτινής, αστικής και αγροτικής, αλλά μαγειρεύονται με καλοδιαλεγμένες πρώτες ύλες που σε ταξιδεύουν, γευστικά, σ’ όλη την Ελλάδα. Η τυροκαυτερή του για παράδειγμα, φτιάχνεται με φέτα από την Κοζάνη και το σαγανάκι του με λαδοτύρι Μυτιλήνης, η χοιρινή μπριζόλα έρχεται από το Αγρίνιο και η μοσχαρίσια από το Λιδωρίκι, ενώ το γιουβέτσι με μοσχάρι νοστιμίζει με γραβιέρα Κρήτης. Παρόλα ταύτα, δοκιμάζοντας το φαγητό, κάπου θα αισθανθείτε κι ένα «άρωμα αυθεντικής Κρήτης» να ξεπηδάει από τα πιάτα, δεδομένου ότι οι περισσότεροι μάγειρες της ομάδας όπως και ο Σήφης Μανουσέλης κρατάνε από το νησί.
Ξεκινήσαμε από το χωριάτικο ψωμί στα κάρβουνα με ρίγανη Ταΰγετου και αλάτι από τις κοιλότητες των βράχων της Μάνης, συνεχίσαμε με μια νόστιμη τυροκαυτερή με φέτα Κοζάνης, τραγανό φύλλο και θυμαρίσιο μέλι και μετά περάσαμε σε ωραία μελωμένους γίγαντες Πρεσπών με σπανάκι και σέσκουλα. Άξιος ιδιαίτερης μνείας είναι ο μουσακάς του – αρχετυπικός, θα έλεγα – με μια φίνα και σωστά γκρατιναρισμένη μπεσαμέλ. Το τηγανητό κουνέλι, που μαγειρεύεται με τον κρητικό τρόπο, δηλαδή με σάλτσα ξιδιού και δεντρολίβανο κι είναι επίσης μια πολύ λιχούδικη νοστιμιά.
Φυσικά από τον κατάλογο δεν έλειψε και το (χανιώτικο) μπουρέκι που, τέτοια εποχή αλλάζει γέμιση και έτσι, αντί για κολοκυθάκια, φτιάχνεται με κολοκύθα, πατάτες και ξινομυζήθρα. Θα σταματήσω για λίγο στους λαχανοντολμάδες αυγολέμονο, ένα πιάτο βαθιάς νοστιμιάς, που ήρθε ωραία αρτυσμένο με ψιλοκομμένα μυριστικά από πάνω. Προσωπικά, από συνήθεια, θα ήθελα και λίγο καυτερό μπούκοβο για αντίστιξη στο αυγολέμονο, αλλά και έτσι νόστιμοι ήταν.
Το «λιτό» μας γεύμα συνεχίστηκε με αρνίσια και πρόβεια παϊδάκια, υποδειγματικά ψημένα ζουμερά, κρεάτινα, τα οποία συνοδέψαμε με … αυθεντικούς τζιγεροσαρμάδες με σταμναγκάθι και. Μια άλλη φορά βέβαια θα ενδώσουμε και στα πολυσυζητημένα κεφτεδάκια τους, αλλά εκείνη τη μέρα συγκρατηθήκαμε. Ως γλυκό φινάλε πήραμε την πάστα σεράνο – παλιομοδίτικη, αλλά πολύ καλοφτιαγμένη και την πορτοκαλόπιτα με παγωτό και μερικές ρακές ως χωνευτικό, αφορμή για να δώσουμε το επόμενο μας ραντεβού κάποιο Σαββατοκύριακο που εξακολουθούν να σερβίρουν το παραδοσιακό, κρητικό αντικριστό.
Τώρα όσον αφορά τις οινικές επιλογές, εξακολουθούν να έχουν στον κατάλογο τους τα αποστάγματα και τα καλοδιαλεγμένα ελληνικά κρασιά, που μας συνήθισαν ως κρητική ταβέρνα, αλλά τώρα σερβίρουν και επώνυμο «χύμα» κρασί - ένα chardonnay του Οινοποιείου Τρωιάνου. Το σέρβις δεν άλλαξε σε τίποτα, πάντα τα ίδια χαμογελαστά παιδιά, πάντα ευγενικά και πρόθυμα, όπως μας έχουν συνηθίσει.
Ως γενικότερο συμπέρασμα, θα πω πως ένιωσα την ταβέρνα να επιστρέφει, ανανεωμένη και ελληνικότατη.
info: Μαιάνδρου 15, Ιλίσια, τηλ. 210 7255699, Ανοιχτά: Κάθε μέρα από τις 13:00 – 01:00 και την Κυριακή: 13:00 – 20:00
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση