Γιορτινά λαζάνια με κολοκύθα, μπέικον, γκοργκοντζόλα και φουντούκι

21 Δεκεμβρίου 2020
Μια συνταγή από την Cucina di Caruso του Δημήτρη Παπαζυμούρη
  • ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΛΑΖΑΝΙΑ ΜΕ ΚΟΛΟΚΥΘΑ, ΜΠΕΙΚΟΝ, ΓΚΟΡΓΚΟΝΤΖΟΛΑ ΚΑΙ ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ | Συνταγές

Τα λαζάνια έχουν στο μυαλό μου πάντα μια γιορτινή διάθεση, αλλά ειδικά η συνταγή που σας παρουσιάζω σήμερα είναι φτιαγμένη για γιορτή! Έχουμε μια σπάνια σύνθεση απλών, χειμωνιάτικων υλικών, το καθένα με έντονο χαρακτήρα που με τη μαγειρική χρυσαφίζουν σε διάφορους τόνους και πέρα απ’ ότι  νοστιμίζουν το τελικό πιάτο, δημιουργούν υποσυνείδητα μια αίσθηση πολυτέλειας μαζί με θαλπωρή.

Κυβάκια κίτρινης γλυκιάς κολοκύθας παντρεύονται με καπνιστό καραμελωμένο μπέικον και τραγανά φουντούκια, για να κοντράρουν την υπόξινη κρεμώδη γκοργκονζόλα που δίνει ένα ατίθασο χαρακτήρα και  μοναδική γαστρονομική αξία σε ένα πιάτο οικιακής θαλπωρής, ανάγοντάς το σε γκουρμέ!

Η ιδέα της σύνθεσης ξεκίνησε διαβάζοντας κλασικές Ιταλικές συνταγές όπου κολοκύθα και μπέικον συνδυάζονται σε χειμερινές πάστες. Από εκεί και πέρα μου ήρθε η ιδέα να τα συνδυάσω σε λαζάνια και στη σύνθεση πρόσθεσα τα φουντούκια για να δώσω μια τραγανή υφή και να ενισχύσω τη χειμερινή λογική των υλικών. Όμως έψαχνα και το ιδανικό τυρί να τα συνοδέψει μέσα στη σ/υνθεση ως τρίτο βασικό υλικό που θα ολοκληρωσει τις ισορροπίες.

Τρεις ιδέες μου ήρθαν στο μυαλό. Η πρώτη ήταν να βάλω μετσοβόνε για να δέσει με τη καπνιστή λογική του μπέικον. Η δεύτερη, η πιο safe ίσως, να βάλω μοτσαρέλα για να λειτουργήσει ήπια και ντροπαλά, αυξάνοντας τη κρεμώδη αίσθηση, ώστε να αναδειχθούν τα δύο κεντρικά υλικά. Η τρίτη ιδέα, η πιο ρισκέ,  ήταν να βάλω γκοργκονζόλα, για να κοντράρει  τα δύο βασικά υλικά και να δώσει χαρακτήρα, αλλά σε τέτοια αναλογία ώστε να μην τα καπελώσει κιόλας.

Έτσι ετοίμασα ένα ταψί λαζάνια βάζοντας σε διαφορετικές θέσεις το καθένα από τα τρία διαφορετικά τυριά, ώστε να έχω μερίδες που να έχουν το καθένα τυρί ξεχωριστά μέσα στο ίδιο ταψί. Έτσι μπορούσα να αξιολογήσω στη πράξη τι πήγαινε τελικά καλύτερα μαζί με φίλους, που δεν ήξεραν τι έχω κάνει ακριβώς. Το αποτέλεσμα ήταν φανερό μετά απ’ τη πρώτη μπουκιά καθεμίας απ’ τις τρεις εκδοχές. Το μετσοβόνε βγήκε πιο υποτονικό απ’ ότι είχα φανταστεί, η μοτσαρέλα λειτουργούσε αρμονικά χωρίς όμως να φτιάχνει χαρακτήρα στο πιάτο, αλλά η γκοργκονζόλα ήταν μακράν ο απόλυτος συνδυασμός και μάλιστα στην αναλογία που επέλεξα!

Το πιάτο ανέβηκε γαστρονομική κλάση με τη γκοργκονζόλα, γιατί κόντραρε ιδανικά τη γλύκα και τη καπνιστή αίσθηση των άλλων δυο βασικών υλικών, δημιουργώντας γευστικές εντάσεις τόσο-όσο. Καταφέρνει παράλληλα να ερεθίζει την όρεξή σου ν’ αποζητάς την επόμενη μπουκιά, πράγμα σπάνιο για συνθέσεις με τόσο ξεχωριστό χαρακτήρα, που συνήθως φέρνουν νωρίς κορεσμό. 

Η συνέχεια εδώ

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση