Έτσι, όταν ο αγαπημένος μου με ενημέρωσε πως στα πλαίσια του Πανευρωπαϊκού διαγωνισμού World Class των Reserve Brands της Deageo θα μας φιλοξενούσαν στο London Syon Park Hotel, πέταξα την σκούφια μου στην κυριολεξία. Βλέπετε το συγκεκριμένο πάρκο είναι ιδιοκτησία – και υπήρξε και για τετρακόσια χρόνια η κατοικία- του δούκα του Northumberland. Που είναι ένας από τους ισχυρότερους και πλουσιότερους άγγλους ευγενείς οπότε δεν θα έμενε σε κανένα κοτέτσι καθώς καταλαβαίνετε. Μέσα σε αυτό το συγκλονιστικό πάρκο λοιπόν, που εκτείνεται σε 200 acre δηλαδή σε 800 περίπου στρέμματα, άνοιξε τις πόρτες του μόλις πέρσι το καινούριο στολίδι της διάσημης αμερικάνικης αλυσίδας Waldorf Astoria.
Φτάνοντας με το ταξί, μετά από μια διαδρομή περίπου είκοσι λεπτών από το terminal 5 του Heathrow, δεν χόρταινα να χαζεύω έξω από παράθυρο μου το καταπράσινο γρασίδι, τα υπέροχα λουλούδια και την μαγική φύση που απλώθηκε γύρω μου με το που περάσαμε την βαριά πύλη της εισόδου του πάρκου. Η αγγλική εξοχή με υποδεχόταν πραγματικά στα καλύτερα της, λουσμένη σε μια από αυτές τις σπάνιες για το Λονδίνο λιακάδες που τα κάνουν όλα να λάμπουν σαν σκηνικό ταινίας. Το ξενοδοχείο μου θύμισε κάπως το Hyatt της Θεσσαλονίκης εξωτερικά, στην πολύ, πολύ, πολύ καλύτερη και πολυτελέστερη εκδοχή του of course, και με το που μπήκαμε στο δωμάτιο μας πήραμε μια γερή γεύση του τι σημαίνει περιβάλλον και service πέντε αστέρων σε αμερικανο- αγγλικό συνδυασμό. Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες. To make a long story short όλα ήταν to perfection από το στρώμα του τεράστιου κρεβατιού από το οποίο δυσκολευόμουν να πάρω την απόφαση να σηκωθώ κάθε πρωί μέχρι την 60’’ plasma τηλεόραση που με ένα keyboard και ένα μικρό apple tower γινόταν ο μεγαλύτερος και γρηγορότερος υπολογιστής με οποίο έπαιξα ποτέ CastleVille ή χαζολόγησα στα αγαπημένα μου social media. Και φυσικά στην ίδια λογική κινούνταν και όλα τα περιφερειακά. Από τα καλλυντικά μπάνιου by Salvatore Ferragamo μέχρι τα ασημένια μαχαιροπήρουνα της τραπεζαρίας και από τα υπέροχα cocktails που δοκιμάσαμε καθισμένοι στους αναπαυτικούς, γαλάζιους δερμάτινους καναπέδες του Peacock Bar μέχρι τους καφέδες που τσακίσαμε στην εξωτερική αυλή με τα rattan έπιπλα όπου περάσαμε ώρες απολαμβάνοντας την θέα στους κήπους και τα τσιγάρα ή τα πούρα μας, όλο το ξενοδοχείο είναι στημένο έτσι ώστε να σε αγκαλιάζει και να σε κάνει να νοιώθεις σαν στο σπίτι σου, μέσα σε ένα περιβάλλον που συνδυάζει άψογα την πολυτέλεια και την προσοχή στην τελευταία λεπτομέρεια, με την χαλαρότητα και την άνεση.
Ένα από τα πρωινά που ο αγαπημένος μου ήταν απασχολημένος με τα του διαγωνισμού, εγώ αποφάσισα να βολτάρω στο κτήμα. Εφοδιασμένη με την φωτογραφική μου μηχανή και την κάρτα – κλειδί του δωματίου μας που άνοιγε ταυτοχρόνως και την βαριά, σιδερένια πόρτα στο τέλος του κήπου που οδηγεί στο secret garden του Syon House – της κατοικίας του Δούκα που είναι επισκέψιμη- απόλαυσα μια εκπληκτική βόλτα σε έναν μικρό παράδεισο. Με μαρμάρινα σιντριβάνια, με ένα από τα ωραιότερα και επιβλητικότερα Conservatories που έχω δει ποτέ, που έλαμπε σαν κόσμημα από γυαλί κάτω από το φως του ήλιου, με λουλούδια και φυτά απίστευτα, και με μια λιμνούλα με πάπιες και παγκάκια ολόγυρα που πραγματικά με έκανε να νοιώσω σαν να είχα τρυπώσει σε κάποιο από τα βιβλία της Jane Austin, έστω και με εντελώς λάθος outfit. Πέρασα ένα καταπληκτικό πρωινό καθισμένη σε ένα από αυτά τα ξύλινα παγκάκια δίπλα στην λίμνη, ταΐζοντας τις πάπιες brioche που είχα κλέψει από τον μπουφέ του πρωινού, διαβάζοντας το βιβλίο μου και τραβώντας ασταμάτητα φωτογραφίες σαν γιαπωνέζος τουρίστας. Απόλαυσα την απόλυτη ησυχία που την διέκοπταν μόνο τα τιτιβίσματα των πουλιών και οι λαίμαργες πάπιες που ήθελαν κι άλλο ψωμί, και την ανακουφιστική ηρεμία που σου προσφέρει τόσο απλόχερα η επαφή με την φύση, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες απόλυτης τελειότητας. Και επέστρεψα αργά το μεσημέρι στο ξενοδοχείο με ένα χαμόγελο που έκανε μέρες να φύγει από το πρόσωπο, αλλά κυρίως από την ψυχή μου.
Κλείνοντας θα σας πω ότι μπορεί το Syon Park να μην είναι η πιο βολική επιλογή αν θέλετε να επισκεφτείτε το Λονδίνο παρόλο που υπάρχει σταθμός αρκετά κοντά στο ξενοδοχείο, μερικά λεπτά με ταξί ή κάποια ώρα περπάτημα αν είστε εκδρομικοί τύποι, αλλά παρόλα αυτά, αξίζει να το βάλετε στο πρόγραμμα σας έστω για δυο μερούλες. Είναι κατά την γνώμη μου ο τέλειος συνδυασμός, δυο μέρες εκεί και άλλες τρεις ή τέσσερις σε κάτι πιο κεντρικό. Γενικά πάντως για να πάρετε μια ιδέα, αν φτάσετε στον σταθμό Syon Lane, η διαδρομή μέχρι το Waterloo είναι 35 λεπτά. Και φυσικά, μπορείτε πάντα να ζητήσετε από το ξενοδοχείο να σας κανονίσουν mini cab που κοστίζει περίπου 8.50 λίρες για το κοντινό Richmond - που by the way είναι μια πολύ όμορφη και γραφική πόλη που αξίζει να επισκεφτείτε, και έχει και το Petersham Nursuries για το οποίο θα σας γράψω in due time - ή 35 λίρες για το Λονδίνο.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση