Φέτος επί τέλους κατάφερα να παραβρεθώ στην ετήσια γευσιγνωσία της Trinity. Τι γευσιγνωσία δηλαδή, οινική καταιγίδα ήταν αυτό, με αμέτρητα σπουδαία κρασιά από 30 ξένους και 45 εγχώριους παραγωγούς να σε περιμένουν σε κάθε τετραγωνικό μέτρο της ηλιόλουστης αίθουσας Α5 του ΠΚΙΣΝ.
Αποφάσισα να “συμμαζέψω” λίγο το χώρο των εισαγόμενων κρασιών, μιας και υπήρχαν εκεί από ξεχασμένα σε σαμπανιέρες Chateau d’ Yquem μέχρι παρατημένα Corton Charlemagne και Cos d’ Estournel (φωτό παρουσίασης άρθρου)…για το λαό και έτσι δεν πρόλαβα να πάρω τζούρα από τις εγχώριες προτάσεις. Επιπρόσθετα θα παρατηρήσετε ότι από τις λίστες με τα πιο ενδιαφέροντα της έκθεσης λείπουν οι τόσο αγαπημένες μου οικονομικές επιλογές, μιας και οι ασύλληπτου κύρους, ποιότητας και τιμής ετικέτες σχεδόν δεν άφηναν χώρο ούτε καν για κρασιά του 8/10!
Λευκά κρασιά
Bonneau de Martray, Corton Charlemagne 2017: Η κορυφαία έκφραση αυτού του Grand Cru, μια συμφωνία πάχους, νεύρου και δύναμης με τον καπνό και τα ορυκτά να είναι πρώτο και δεύτερο βιολί, Ατελείωτη επίγευση. +15 χρόνια. (9,5/10)
Bichot, Corton Charlemagne 2016: Λίγο πιο εξωστρεφές από το ΄17αρι του Martray, η πρόταση του Bichot βάζει τρούφα στο ποτήρι χωρίς εκπτώσεις στον πλούτο, το σώμα, την φοβερή διάρκεια και το νεύρο. Έως το 2030. (9,5/10)
Chateau Carbonnieux 2017: Ένα όμορφο Carbonnieux, γεμάτο με το Sauvignon Blanc αποτύπωμα και την ελαφράδα που η κυριαρχία του συνεπάγεται. Όμως το flavor πιπί της γάτας και λίγης δρυός είναι έντονο και η επίγευση μακριά. (9/10)
Frescobaldi, Gorgona 2018: Οι τρόφιμοι του αναμορφωτηρίου της Gorgona καλλιεργούν Vermentino και Ansonica και εντάσσονται στην κοινωνία προσφέροντάς της ένα πυκνό, κρεμώδες και πολύ μακρύ λευκό γεμάτο αρώματα μαστίχας! (9/10)
San Leonardo, Vette 2018: Το φοβερό οινοποιείο της ΒΑ Ιταλίας τα καταφέρνει υπέροχα και στα λευκά και απόδειξη αυτό το εκφραστικό πλην ιδιαίτερα σοφιστικέ Sauvignon Blanc. Μακρύ, δίνει αίσθηση βαρελιού αν και inox. +5 χρόνια. (8,5/10)
Moreau, Chablis 1er Cru Vaillons 2018: Άχαρα κλειστό και νέο, αυτό το Chablis δείχνει την στόφα του με ορυκτότητα, μάκρος και …γυαλόχαρτο στην οξύτητα, αποτέλεσμα της μερικής ωρίμανσης σε βαρέλι. Ανοίξτε μεταξύ 2024-2028. (8,5/10)
Kendall Jackson, Chardonnay Reserve 2016: Οι φίλοι των πληθωρικών λευκών θα χάσουν το μυαλό τους από αυτήν την ομοβροντία μελιού, ruburb και δρυός. Βαρύ και γλυκόπιοτο, δεν καταντά πλαδαρό αφού η δύναμή του είναι αχαλίνωτη! (8,5/10)
De Ladoucette, Pouilly Fume 2018: Ο αριστοκρατικός οίκος του Λίγηρα παραδίδει ξανά μαθήματα Sauvignon Blanc. Ή σωστότερα terroir, αφού το θειάφι και το τσακμάκι συμπληρώνουν το κίτρο σε ένα πολύπλοκο σύνολο. +8 χρόνια. (9,5/10)
Marc Bredif, Vouvray 2018: Ακόμα κλειστό στα wet wool και ορυκτά αρώματά του το Vouvray αυτό είναι όπως πρέπει προκειμένου να ξεμυαλίσει κάθε οινόφιλο: γλυκόξινο, μέτριο σε σώμα και μακρύ στο τελείωμα! +7 χρόνια. (8,5/10)
Ροζέ κρασιά
Chateau d’ Esclans, Rock Angel 2018 1.5lt: Ντροπαλά ακόμα τα αποξηραμένα φρούτα, των ορυκτών και του γιασεμιού, όμως το κατά το ήμισυ ωριμασμένο σε βαρέλι σπουδαίο ροζέ ρεφάρει με τέλεια αναλογία νεύρου και πλούτου. (9,5/10)
Chateau d’ Esclans, Garrus 2017 3lt: 100% Grenache, 100% νέο βαρέλι, 100% ηδονή! Αν και ακόμα νεαρό, το ύψιστο και πανάκριβο αυτό ροζέ επαναπροσδιορίζει το γευστικό μάκρος και την ένταση του flavor. +5 χρόνια. (9,5/10)
Chateau de Berne, UP di Rif 2018: Δεν εντυπωσιάζει με την ένταση του φραγκοστάφυλου και των λουλουδιών αυτό το εξαιρετικά τιμολογημένο ροζέ. Όμως διαθέτει όλη την μακριά μαλακότητα του διπλάσια τιμής UP. (8/10)
Ερυθρά κρασιά
Marquis d’ Angerville, Volnay 1er Cru Fremiet 2016: Κανένα κρασί δεν είναι τόσο ερωτεύσιμο όσο μια μεγάλη Βουργουνδία. Και ακριβώς αυτό είναι το διαμάντι του μαρκήσιου, παρά την αγριάδα και το ασύνδετο τη νιότης. +20 χρόνια! (9,5/10)
Chateau Cos d’ Estournel 2014: Ο πύργος του St. Estephe ενισχύει τον μύθο του με τόνους στάχτης, γραφίτη και μαύρου φρούτου, φοβερό μάκρος και κλασάτη αγριάδα που επιτρέπουν (τουλάχιστον) 25ετή παλαίωση. Ένα μεγάλο κρασί. (9,5/10)
San Leonardo, San Leonardo 2011: Το Bordeaux blend από τους Δολομίτες αποδεικνύει ξανά ότι απλά είναι ένα από τα κορυφαία του κόσμου. Αυστηρότητα, γραφιτένια φρεσκάδα και γευστική διάρκεια στο max. +10 χρόνια. (9,5/10)
Altesino, Brunello di Montalcino Montesoli 2014: Επικό old school Brunello που παρφουμάρει το χώρο με εκρηκτικά αρώματα καραμέλας και φραγκοστάφυλου. Το στόμα είναι σχεδόν τόσο αέρινο και βελούδινο όσο μια top Βουργουνδία. (9,5/10)
Comando G, La Bruja de Rozas 2018: Αξέχαστη μύτη που θυμίζει λευκή τεκίλα για αυτή την απίθανη Garnacha από τη Μαδριλένικη Sierra de Gredos. Πλούσια και μακριά, είναι γεμάτη τανίνες και φρεσκάδα για 15ετία. (9/10)
Chateau Pontet Canet 2011: Ακόμα είναι λίγο πράσινο, όμως το πολυσυζητημένο κρασί από το Pauillac διαθέτει τις αρετές που το κάνουν πολυπόθητο. Μπουκέτο μαύρων φρούτων, γραφίτη και κέδρου και ατελείωτο, ισορροπημένο μάκρος. (9/10)
Giodo, Brunello di Montalcino 2014: Από το προσωπικό κτήμα του διάσημου οινοποιού Carlo Ferrini προέρχεται αυτό το γεμάτο τομπάκο, μαύρο φρούτο και λουλούδια Brunello. Απίθανο μάκρος, ευγενικά ισχυρές τανίνες. +15χρόνια. (9/10)
Jonata, El Alma 2014: Οι fan του Cabernet Franc θα βρουν εδώ έναν εκπρόσωπο παγκόσμιας κλάσης. Αυτή η (πανάκριβη) πρόταση από την St. Ynez βάζει το μελάνι και τα χόρτα σε …επιταχυντή flavor, μάκρους και ντελικατέτσας. (9/10)
Bichot, Pommard Clos des Ursulines 2015: Κρασί ποίημα δίνει αυτός ο μονοπωλιακός αμπελώνας. Η γεμάτη μολύβι φινέτσα της μύτης είναι το πρελούντιο για ένα ελαφρύ, γλυκόπιοτο και απίστευτα αριστοκρατικό στόμα. (9/10)
Tempier, Bandol 2016: Ο ύψιστος παραγωγός του Bandol μας προσφέρει όλο το σοκολατένιο μεγαλείο του Mourvedre και το βαρύ λουλουδάτο προφίλ του, όχι όμως και τις άγριες τανίνες ή το υψηλό αλκοόλ. Φοβερά επίμονο. (9/10)
The Hilt, Vanguard 2014: Δεν δρέπει δάφνες value- ποιο κρασί τα περιοχής το πράττει άλλωστε;- αλλά αυτό το Pinot Noir από της Santa Barbara διαθέτει εκφραστικότητα, γλυκόξινη αποτύπωση της τυπικότητας και απαλές τανίνες. (8,5/10)
Bichot, Moulin a Vent 2016: Από τα 2,2ha του κτήματος Rochegres προέρχεται αυτό το ντελικάτο πλην καλοδομημένο Beaujolais. Πιο “μαύρο” από ένα καλό Pinot αλλά εξίσου ηδονιστικό, χαρίζει flavor φρέσκου δαμάσκηνου. Έως το ’25. (8,5/10)
Poliziano, Vino Nobile de Montepulciano 2016: Η σπουδαία ΠΟΠ της Τοσκάνης βρίσκεται στιλιστικά ανάμεσα στο Chianti και το Brunello. Και ο μεγάλος Poliziano μας το αποδεικνύει με αυστηρότητα, αγριάδα και ανθώδη αύρα. (8,5/10)
Zenato, Ripassa 2015: Για όσους δεν αντέχουν το εκπληκτικό Amarone Riserva, εδώ θα βρουν το μεγαλύτερο ποσοστό της γλυκόξινης μαγείας, της γεμάτης μελάσα ευρωστίας και της πικάντικης γλύκας του στο 1/4 της τιμής. Έως το ΄25 (8,5/10)
Chateau St. Cosme, Gigondas 2016: Διόλου απλό δεν είναι το “απλό” Gigondas του εμβληματικότερου παραγωγού αυτής της ΠΟΠ από τον νότιο Ροδανό. Ισορροπημένο και πιπεράτο, διαθέτει μνήμες θυμαριού και όμορφες τανίνες. (8,5/10)
La Chapelle d’ Alienor 2015: Εντυπωσιακό αυτό το …ταπεινό Bordeaux Superiere που υπογράφεται από την ομάδα του περίφημου Chateau la Gaffeliere. Αιτία η τέλεια ισορροπία, η γλυκόπιοτη τυπικότητα και η καλή συμπύκνωση. (8/10)
Γλυκά κρασιά.
Chateau d’ Yquem 2011: Σπουδαία η χρονιά για το Sauternes σπουδαία και η κλάση του διασημότερου γλυκού κρασιού του κόσμου. Κλειστό αλλά υπέρπυκνο, βάζει μέλι και βοτρύτη σε ένα απίστευτα αριστοκρατικό σύνολο. Για πάντα… (9,5/10)
Donnhoff, Oberhauser Leistenberg Riesling Kabinett 2017: Με 9% αλκοόλ και 55gr/lt σακχάρων το υπέροχο αυτό single vineyard Riesling φέρνει κομπόστα αχλαδιού πλάι σε ελαφρύ, πολύ μακρύ στόμα. Έως το 2030. (9/10)
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση