Peloponnese Wine Festival 2020

Πόσο καλό πρέπει να είναι ένα κρασί για να σου τραβήξει το βλέμμα όταν μπροστά σου αντικρίζεις μια πανέμορφη, απαστράπτουσα Lincoln; “Πολύ καλό” είναι η απάντηση, όμως τα οινοποιεία της Πελοποννήσου το κατάφεραν πολλές  φορές κατά τη διάρκεια της ετήσιας παρουσίασης που και φέτος έλαβε χώρα στο υπέροχο Μουσείο Ελληνικού Αυτοκινήτου.

Τα γλυκά κρασιά ήταν τα μόνα που για λόγους χρόνου την γλύτωσαν, με 470 περίπου ετικέτες να περνούν από το ποτήρι μου σε έναν 8ωρο οινικό μαραθώνιο, ή μάλλον ένα 8ωρο σπριντ. Σπριντ που με έφερε σε επαφή με πολλά ενδιαφέροντα κρασιά από διαφορετικές, ποικιλίες αναδεικνύοντας όχι μόνο το ποιοτικό αλλά και το πολυποικιλιακό δυναμικό της περιοχής.

Αποφάσισα να αφήσω τις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις των σημαντικότερων ποικιλιών Αγιωργίτικο και Μοσχοφίλερο για μελλοντικά άρθρα, ακόμα και έτσι όμως η επιλογή ήταν δύσκολη αφού πολλές ήταν οι ενδιαφέρουσες ετικέτες.

Λευκά κρασιά.

Ράπτης, Μαύρη Σπηλιά Ασσύρτικο 2018: Εξαιρετικό Ασύρτικο γεμάτο με πυκνά αρώματα άγουρου ανανά και ζαχαρωμένου λεμονιού. Σοφιστικέ και ισορροπημένη, η Μαύρη Σπηλιά δεν διαθέτει όξινη αγριάδα αλλά γλυκόπιοτη επιμονή. (8/10)

Μερκούρης, Καλλιστώ 2018: Κάθε χρόνο και καλύτερο αυτό το blend Ασύρτικου και Ρομπόλας. Οξύτητα στο τετράγωνο ως εκ τούτου, που όμως συνοδεύεται από έντονο άρωμα λουίζας και κίτρου αλλά και μάκρος για 4ετή παλαίωση. (8/10)

Ρούβαλης, Σύρραχο 2018: Εκεί που ενώνονται οι 2 ράχες, το Viognier και ο Ροδίτης συμπράττουν στην νέα ετικέτα του ιστορικού οινοποιείου του Αιγίου. Εκφραστικό στα κίτρινα φρούτα, ισορροπημένο και έντονο στο flavor. +1-2 χρόνια.  (8/10)

Αμπελώνες Ζαχαριά, Σκλάβα 2018: Η σπάνια Σκλάβα σε σκλαβώνει με το γλυκό της ξεκίνημα, το κρεμώδες στόμα και την ιδανική της ισορροπία. Το προφίλ πάντως θυμίζει Σαββατιανό ακόμα και στο αχυρένιο του άρωμα. Έως και το ΄20. (7,5/10)

Λαντίδης, Ergo Sauvignon Blanc 2019: Αν και  νεαρό το Ergo αποδεικνύει ξανά ότι είναι ένα από τα καλύτερα Sauvignon της Πελοποννήσου. Ελαφρύ και έντονο στο flavor, χαρίζει τόνους gooseberry αρωμάτων και cool climate δροσιά. (7,5/10)

Τετράμυθος, Ροδίτης 2019: Απαιτώντας άλλα 3-5 χρόνια στη φιάλη, ο κορυφαίος αυτός Ροδίτης προς το παρόν δίνει με φειδώ ορυκτότητα και αρώματα λεμονιού, φοβερή οξύτητα και μάκρος αλλά και ελάχιστες τανίνες στο τελείωμα. ( 7,5/10)

Γκόφας, Μέρα – Νύχτα 2019: Μέρα με την νύχτα είναι οι δύο κλώνοι Κυδωνίτσας που είναι φυτεμένη στα 400 και 800 μέτρα. Πολύπλοκο συνεπώς και το αποτέλεσμα,  με τα λευκόσαρκα φρούτα και την οξύτητα να κυριαρχούν. (7,5/10)

Cavino, Ίριδα Sauvignon Blanc 2019:  Με μόλις 6€ η Ίριδα γεμίζει το ποτήρι με άγουρο σπαράγγι και λευκόσαρκα φρούτα, εξαιρετική οξύτητα και τη δροσιά της ορεινής Αιγιάλειας! Τραγανή ελαφράδα και στιφούτσικο τελείωμα. (7/10)

Λαφαζάνης, Μαλαγουζιά 2019: Δροσερή, λεμονάτη αλλά και εξαιρετικά τιμολογημένη η πρόταση του οινοποιείου Λαφαζάνη. Στα συν και η τυπικότητα, που εκφράζεται με πιπεριά, άνθη εσπεριδοειδών αλλά και ήπιο τελείωμα. (7/10)

Εδανός, Λαγόρθι 2019: Χαμηλή ένταση άγουρου αχλαδιού για αυτή τη σπάνια μονοποικιλιακή εκδοχή της ποικιλίας. Ελαφρύ και όξινη, βάζει πράσινο μήλο και άσπρο πιπέρι σε ένα στυφούτσικο, ενδιαφέρον σύνολο. (7/10)

Ροζέ Κρασιά.

Σεμέλη, Δέλεαρ 2019:Syrah και Grenache βάζουν τα δυνατά τους, κερδίζοντας όχι με την ένταση αλλά με την φρεσκάδα του φραγκοστάφυλου και του πετροκέρασου. Αν και διαθέτει όγκο, δεν γίνεται βαρύ λόγω της καλής του οξύτητας. (7,5/10)

Εδανός, Μαύρο Καλαβρυτινό 2019: Το Μαύρο Καλαβρυτινό σπαρταράει ως ποικιλία γενικώς, αλλά το πράττει  διπλά ειδικώς σε αυτή τη ροζέ εμφιάλωση! Αγριάδα φραγκοστάφυλου, μέτριο σώμα, ελάχιστες τανίνες, υπέροχη τιμή! (7,5/10)

Ερυθρά κρασιά.

Αχαιών Οινοποιητική, Laura Nobile 2017: Το οινοποιείο του Αιγίου μας έχει συνηθίσει σε inox οινοποιήσεις, όμως αυτή η βαρελάτη cuvee εντυπωσιάζει με τόνους ευκαλύπτου και φράουλας αλλά και άγριο, γλυκόξινο σκέρτσο. (8,5/10) 

Μερκούρη, Daphne Nera 2017: Πυκνή και εκφραστική αυτή η εκπληκτική Μαυροδάφνη. Λουλουδάτη και καλοδομημένη, στηρίζεται στην εξαιρετική οξύτητα και τις λεπτοϋφασμένες τανίνες. Δυστυχώς θέλει 10 χρόνια στη φιάλη… (8,5/10)

Τετράμυθος, Cabernet Sauvignon 2018: Ένα κορυφαίο ελληνικό Cab γεμάτο πυκνή φρεσκάδα βύσσινου, πασχαλιάς και μελανιού. Το μάκρος και το flavor θα έκλεβαν την παράσταση αν δεν υπήρχαν αυτές οι εκπληκτικές τανίνες…+5 χρόνια ( 8,5/10)

Παρπαρούση, Ταώς 2015: Η εμβληματική αυτή ξηρή Μαυροδάφνη είναι και πάλι αναγνωρίσιμη λόγω των αρωμάτων σύκου και φασκόμηλου. Αλλά και απολαυστική με πλούσιες δόσεις οξύτητας και ποιοτικών τανινών. +5 χρόνια. (8,5/10)

Σταυρόπουλος, Ήλις 2013: Μια από τις κορυφαίες εγχώριες εκφράσεις  της ποικιλίας Merlot, η οποία δείχνει τα δόντια της με πυκνή μύτη μαρμελάδας φράουλας. Μακρύ και πληθωρικό αρτύζεται από στιβαρές τανίνες. Από το ΄22. (8/10)

Μαρκογιάννη, Βερτζαμί 2018: Η πολύ αξιόλογη δουλειά του οινοποιείου της Ολυμπίας κορυφώνεται σε αυτό στιβαρό ερυθρό που διαθέτει γλυκό flavor σταφίδας και δαμάσκηνου αλλά και άφθονες τανίνες. +3 χρόνια. (8/10)

Παπαϊωάννου, Pinot Noir 2018: Αν και είναι η πρώτη εγχώρια απόπειρα στο μεγάλο σταφύλι, αυτό το κρασί ποτέ δεν με εντυπωσίασε. Όμως το ΄18 είναι Pinot Noir με τα όλα του: ζουμερό, μαλακό, αέρινο και νεοζηλανδέζικα γλυκό. (7,5/10)

Σταυρόπουλος, Αυγουστιάτης 2016: Η ποικιλία της Ζακύνθου προσφέρει με εκφραστικότητα αρώματα κοκκινόμαυρων φρούτων και γλυκών μπαχαρικών. Αλλά και την τανική, γλυκόξινη δύναμη της ποικιλίας. 5-10 χρόνια. (7,5/10)

Rira, Δεσμός 2016: Σχεδόν λευκή μύτη για αυτό το αυστηρό, προσιτό μπορντολέζικο blend με άγουρο ροδάκινο πλάι στον τυπικό κέδρο. Ωραιότατο όμως και στο στόμα με ακριβείς δόσεις οξύτητας, γλύκας και τανινών. +3 χρόνια.  (7,5/10)

Nestor Pylos, CS 2017: Το μεγάλο οινοποιείο της Τριφυλίας εκμεταλλεύεται το ιδανικό για Cabernet Sauvignon terroir της περιοχής για να προσφέρει έναν τυπικά χορτώδη, ευχάριστο αλλά και άριστα τιμολογημένο εκπρόσωπό του. ( 7,5/10)