Ελάχιστα βράδια τα τελευταία χρόνια με γέμισαν τόση αισιοδοξία για την γαστρονομική σκηνή της Αθήνας όσο το χθεσινό στο Θείο Τραγί! Γεμάτο νέο κόσμο, φάτσες που βλέπεις συνήθως σε μπαράκια του κέντρου ή διάφορα «κουτούκια», με ατμόσφαιρα πολύβουη, χαρούμενη, χαλαρή, αντισυμβατική, με ήχους punk-rock να ξεφεύγουν από το μπαρ δίπλα: εδώ είναι το γκουρμέ εστιατόριο του 25άρη! Το να ακούω δε από κοπέλες με piercing -στο σέρβις- ότι το πιάτο μου έχει «αέρα σκόρδου» ή «αφρό μήλου» ήταν μια εμπειρία σουρεαλιστικά ευχάριστη! Μίλησα όμως για αισιοδοξία και αυτό ακριβώς ένιωσα. Εδώ, προετοιμάζονται οι πελάτες που θα αναζητούν και θα απαιτούν καλύτερο, τιμιότερο και πιο ενδιαφέρον φαγητό στο μέλλον... και από ότι φαίνεται είναι πολλοί!
Καμιά φορά, οι προθέσεις και η συνολική φιλοσοφία ενός εστιατορίου είναι πιο σημαντικές από την πιάτο-προς πιάτο κριτική και την βαθμολογία που μοιραία οφείλει να λαμβάνει υπόψη τα πάντα και να είναι ενιαία για κάθε είδους εστιατόριο. Τα λέω αυτά γιατί η κουζίνα στο Θείο Τραγί μπορεί να είναι άνιση και να έχει ορισμένες αδυναμίες, από την άλλη όμως έχει άποψη, πρωτοτυπία και τόλμη και δεν διστάζει να την εκφράζει. Επιπλέον, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι, στα €5-7 για τα πρώτα και €9-12 για τα κύρια, δεν θα δοκιμάσετε πουθενά πιο ενδιαφέρον φαγητό. Καλύτερο μπορεί, πιο ενδιαφέρον και πρωτότυπο όμως όχι!
Το μενού που δοκίμασα είχε μόλις αλλάξει και έλειπαν από αυτό κάποιοι ακραίοι συνδυασμοί που στο παρελθόν είχαν ξεσηκώσει σχόλια και αντεγκλήσεις στα social media. Το ριζότο με ελαφρύ κάρι, ζωμό καραβίδας, κομμάτια και αφρό μήλου ήταν γευστικότατο και αρωματικό, θα έπρεπε όμως να είναι λίγο περισσότερο χυλωμένο και μια ιδέα λιγότερο βρασμένο. Δοκίμασα ακόμη λεπτά κανελόνια με βουβαλίσιο συκώτι πάνω σε ένα ρευστό ζελέ φράουλας που τους πήγαινε πολύ και συνοδεύονταν με λαγό κονφί που θα τον ήθελα πιο ζουμερό. Το «κρουασάν» (από λαζάνι) με μελιτζάνα, φέτα, ελιά με μαρμελάδα ντομάτας ήταν το μόνο πολύ μέτριο πιάτο της βραδιάς: πολτώδης γέμιση, μαλακό εξωτερικό, αδιάφορη γεύση.
Στα κύρια, ο κόκορας, με πάπρικα και ελάχιστη τομάτα, ήταν θαυμάσια ψημένος και νοστιμότατος με μια φίνα σος από μουστάρδα και λάιμ και αφρό σκόρδου. Το μοσχάρι ήταν σωστά ψημένο, αλλά μέτριο σε ποιότητα, με μια πολύ καλή σος από αμαρέτο και μια μετριότατη τάρτα λαχανικών. Γενικά στην κουζίνα υπήρχε μια αδυναμία στον χειρισμό των λαχανικών που ίσως να εξηγεί και την ανεπαρκώς ανοιξιάτικη αίσθηση του νέου μενού. Τέλος, στα ατού του εστιατορίου είναι η σύντομη αλλά ενδιαφέρουσα λίστα με κρασιά, θαυμάσιες μπίρες draught και ποτά.
Το Θείο Τραγί είναι ένα εστιατόριο μοντέρνο, γοητευτικό, με άποψη, πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής και απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον του και τον κόσμο του.
- Θείο Τραγί
- Τηλέφωνο: (+30) 210 3410296
- Διεύθυνση: Κυδοντιδών 36, Άνω Πετράλωνα, Αθήνα
- Ιστοσελίδα: http://www.theeholygoat.gr/
- Ανοιχτά: καθημερινά, βράδυ. Δευτέρα μόνο για ποτό
- Τιμή ανά άτομο (€)*: 25-30
- * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. |
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
πίνω σούπερ μπιρες στο μπαρ, τσιμπάω καλό και γευστικό φαγητό και μου αρκεί! ΑΛΛΑ!!!! ΑΛΛΑ λέω...............αυτό με το τσιγάρο τι είναι; Τεκές να γίνεται, με μανία να βλέπω να καπνίζουν λες και είναι οι επόμενοι ένοικοι του Μαουτχάουζεν...μερακλήδες είπαμε,. αλλά...έχει πάντως εξαερισμό, αλλά στο κόστος της βραδιάς να υπολογίζεις και το κόστος για το καθαριστήριο. by the way. αφού ο Νόμος λεει ΔΕΝ καπνίζουμε, οτιδήποτε άλλο δεν είναι παράνομο; υπάρχει καλός και κακός νόμος; (που θα λεγε και ο χένρι τσινάσκ ακα μπουκόφσκης)
Συμπτωματικά , πήγα απόψε το βράδυ με φίλους από το Λουξεμβούργο , καλοφαγάδες με τόσα μισελενάτα εστιατόρια. κ τα πιάτα τους φάνηκαν απελπιστικά μικρά. Το προηγούμενο μενού μου άρεσε περισσότερο ομολογώ. Θα συμφωνήσω απολύτως με τα σχόλια σας για τα πιάτα. Τρία κομματάκια μοσχάρι (13 ευρώ) , τέλεια ψημένο , μέτρια γεύση. Μου άρεσε πολύ ο κόκκορας, ελαφρύ ςκαι γευστικός, εξαιρετικό ψήσιμο, έδεσε ισορροπημένα η σάλτσα λάιμ και ο αφρός σκόρδου (επιτυχημένη εκτέλεση), ενδιαφέρουσα η σαλάτα με τα ντοματάκια και την αγγινάρα, αποτυχημένο το κρουασάν., μέτριο το λαβράκι. Με τα γλυκά μούτρωσα , (συγγνώμη που σας κλέβω την έκφραση, αλλά μ΄αρέσει), απαράδεκτο το millefeuille , deuxfeuille στην πραγματικότηταΤο μαγαζί -Τρίτη βράδυ- γεμάτο! Θα του δώσω μια ευκαιρία ακόμα......Όσο για το chez Lucien, ούτε εγώ το εκτιμώ.... απλά η συνήθεια μας βάζει σε λάθος δρόμους...:)
Θα συμφωνήσω απολύτως με την κριτική σας κ.Δεληγιάννη. Αν και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων εκείνη η "Ωδή στο Θείο Τραγί" (θα καταλάβατε πιστεύω για ποια κριτική μιλώ) , η προσωπική μου άποψη είναι πως μια χαρά το πάνε τα παιδιά. Ψάχνει βέβαια τον βηματισμό του ακόμα , αλλά πολύ μ΄αρέσει η απλότητα του χώρου , το ανεπιτήδευτο σέρβις (απόλαυσα ακόμα και την αμηχανία της σερβιτόρας όταν την ρώτησα με τι τεχνική έγινε κάποιος αφρός), το ενδιαφέρον φαγητό και οι πειραματισμοί του σεφ πάνω σε νέα πιάτα. Οκ. Αν έβγαινα ένα βράδυ στα Πετράλωνα κι αφού έχω βαρεθεί τον Lucien, θα ξαναπήγαινα στο Θείο Τραγί. Επειδή σιχαίνομαι και τα εστιατόρια τύπου "to see and to be seen" κι επειδή μ΄αρέσει που πολλούς ενόχλησε το συγκεκριμένο εστιατόριο, εγώ θα ξαναπάω. Για να πάω και λίγο κόντρα στο κατεστημένο......
Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας...μόνο με το Lucien μου τα χαλάσατε λίγο :). Αστειεύομαι, απλά είναι ένα εστιατόριο που δεν εκτιμώ κσθόλου, ούτε και όλο τον "μύθο" που του έχουν κτίσει.