Bagatelle Athens, festive κοσμοπολιτισμός με γαλλικό flair

Ο κοσμοπολιτισμός και η αλεγρία του γαλλικού νότου, το περίφημο joie de vivre, είναι ο πυρήνας του concept των Bagatelle που ωστόσο έκαναν το ντεμπούτο τους στην Νέα Υόρκη, στις αρχές των ‘00s, με δημιουργούς τους Γάλλους Rémi Laba & Aymeric Clemente. Έκτοτε άνοιξαν συνολικά 15 εστιατόρια, ενώ ετοιμάζουν άλλα τρία. Μια χούφτα πρωτεύουσες όπως το Λονδίνο, το Mexico City, η Doha και -πλέον- η Αθήνα και οι περισσότεροι πολυτελείς προορισμοί διακοπών (από Dubai και St Tropez μέχρι Courchevel, Miami και St Barth -στην Μύκονο το brand ατύχησε ανοίγοντας σε location όπου δεν μπορούσαν να έχουν μουσική) φιλοξενούν τα διάσημα πλέον festive-restaurants με το γαλλικό DNA.

Το Bagatelle Athens άνοιξε τον Νοέμβριο από το hospitality group “7 Management” -με ρίζες στο Λίβανο και δραστηριότητα, κυρίως, στο Ντουμπάι. Συνεταίρος και υπεύθυνος εδώ είναι ο, γνωστός μας από τα Island & Principote, Mohamed Ali. Για το -άστοχου timing- opening του αθηναϊκού Bagatelle επιλέχθηκε η Astir Marina Vouliagmeni των πολλών διεθνών luxury brands και το πιο εμβληματικό σποτ της, μπροστά στο αραξοβόλι των mega yachts και επάνω από τον Dior. Ο συνδυασμός brand και location ήταν δεδομένο ότι θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε υψηλότατες τιμές και μια ματιά στους καταλόγους επιβεβαιώνει το αναμενόμενο. Τα κρασιά είναι επί 4 και επί 5 (όπως και σε άλλα διεθνή brands της περιοχής, φτάνοντας ή ενίοτε ακόμη και ξεπερνώντας τις τρέλες της Μυκόνου), τα -απλά- cocktail στα €24 και έτσι ένα πλήρες δείπνο εύκολα φτάνει τα €500 το ζευγάρι. Στο σημείο αυτό να εκφράσω μια απορία: γιατί το Bagatelle Athens είναι το μόνο της αλυσίδας που δεν αναγράφει τιμές στο μενού που αναρτά στο site του; Αν μην τι άλλο είναι από τα εστιατόρια που χρειάζεσαι προειδοποίηση!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Bagatelle Athens είναι ένα πανέμορφο, πολυτελές εστιατόριο σε ένα από τα κορυφαία spots της Αθήνας. Εντυπωσιάζει από την μεγαλόπρεπη είσοδο και το απίθανο patio έξω, μπροστά στα mega yachts. Στην συνέχεια η σάλα του αποπνέει ζεστασιά και προσοχή με το σκουρόχρωμο ξύλο, τα ωραία υφάσματα και τα σεπαρέ με τους καναπέδες να κυριαρχούν, ενώ είμαι βέβαιος ότι ακόμη εντυπωσιακότερος θα είναι ο τεράστιος εξωτερικός χώρος. Ενσαρκώνει στην εντέλεια μια από τις κυρίαρχες διεθνείς τάσεις των καιρών που θέλει τα εστιατόρια που συνδυάζουν το πολυτελές comfort food (με διάφορα γαστρονομικά «θέματα») με το fine-dining να κυριαρχούν στις προτιμήσεις των κοσμικών και οικονομικών ελίτ. Τάση που ξεκίνησε με τη δημιουργία των πρώτων εστιατορικών διεθνών luxury brands και γιγαντώθηκε καθώς το Ντουμπάι καθιερωνόταν σταδιακά ως προορισμός πολυτελείας και επηρέαζε με την σειρά του άλλους προορισμούς …όπως η «δική μας» Μύκονος για παράδειγμα.΄

Το φαγητό είναι αναμενόμενα καλό, σε κανένα σημείο δεν απογοητεύει αλλά πλην ενός κύριου πιάτου πουθενά δεν εξιτάρει κιόλας

Η αρτιότητα και ο επαγγελματισμός κυριαρχούν στο εστιατόριο, το προσωπικό είναι παντού και υψηλού επιπέδου και συνδυάζει τη γνώση με καλοζυγισμένες δόσεις φιλικότητας. Να πω ωστόσο ότι οι 3-4 κουστουμαρισμένοι captain με την ενδοσυνεννόηση που παρατηρούν άγρυπνα την σάλα (που το βράδυ της περασμένης Πέμπτης που το επισκέφθηκα είχε περίπου 20 πελάτες) μου φάνηκαν υπερβολή και ομολογώ ότι μου θύμισαν τσεκαδόρους σε καζίνο. Η λίστα των κρασιών είναι πολύ καλή και χαρακτηρίζεται από προσεκτικές επιλογές και κοσμοπολιτισμό, με δεδομένη την υποσημείωση των τιμών βέβαια. Το μενού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο διεθνές μενού των Bagatelle, ενώ στην κουζίνα δυνατό ντουέτο αποτελούν οι executive chef Joseph Kahat και chef de cuisine Παύλος Οικονομίδης.

Το φαγητό είναι αναμενόμενα καλό, σε κανένα σημείο δεν απογοητεύει αλλά πλην ενός κύριου πιάτου πουθενά δεν εξιτάρει κιόλας. Δοκιμάσαμε όλα σχεδόν τα signature πρώτα του εστιατορίου και δύο θαυμάσια κύρια πιάτα. Η περίφημη Pizza Romaine à la fior di latte, Cacio & pepe, truffe de saison είναι ρωμαϊκού τύπου, με αρκετά τραγανό και νόστιμο ζυμάρι και προφανώς καλής ποιότητας υλικά αλλά τίποτα το συναρπαστικό και όχι τόσο αέρινη και αρωματική όσο θα έπρεπε. Με δυο λόγια από μία πίτσα των €52 περιμένω να είναι απλά η καλύτερη στην Αθήνα ...και απείχε μακράν τούτου.  Το σεβίτσε ήταν πολύ πετυχημένο και μυρωδάτο με σωστά κομμένο ψάρι, την αψάδα και την οξύτητα που περιμένει κανείς, ενώ πολύ καλό ήταν και το ταρτάρ τόνου με μια έξοχη βινεγκρέτ με πιπέρι Espelette και μόνο μειονέκτημα την υπερβολική σε ποσότητα μους αβοκάντο, αντίθετα ήταν εντελώς αδιάφορο το καρπάτσιο λαβράκι σε εκδοχή tonnato. Τα τραγανά και φίνα ταρτάκια με βοδινό ταρτάρ ήταν σωστά αλλά ο τριμμένος κρόκος αβγού από πάνω υπερβολικός, σκέπαζε γευστικά τα πάντα. Περνώντας στα κύρια, το αχνιστό καλκάνι με «ριζότο» από γλυκιά κολοκύθα και χαρίσα ήταν το καλύτερο πιάτο της βραδιάς: έξοχα εκτελεσμένο και γευστικότατο. Εξαιρετικά, νόστιμα και ζουμερά ήταν και τα χοιρινά παϊδάκια, λακαρισμένα με μπαχαρικά, λεμόνι και μέλι. Στα επιδόρπια, το signature Crêpes dentelles με ανάλαφρη κρέμα με φυστίκι Σικελίας ήταν κομψότατο, αέρινο και απολαυστικό, το ίδιο και η παραλλαγή του κλασικού Affogato.

Αν δει κανείς τις τιμές, με δεδομένα την επένδυση, το location κλπ και υπό το πρίσμα της ολοκληρωμένης διασκέδασης έχουν ίσως μια λογική, για τις άλλες μέρες όμως -ιδίως του χειμώνα- ως «απλό» εστιατόριο δυσκολεύομαι να καταλάβω ποιοι είναι εκείνοι που θα το γεμίζουν

Τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου, το Bagatelle Athens ξεκινά ως «απλό» εστιατόριο με την ευχάριστη μουσική υπόκρουση που έχει τις υπόλοιπες μέρες, καθώς η ώρα περνά μεταμορφώνεται στο festive-restaurant που υπόσχεται το concept του και το πάρτι ξεκινά υποκινούμενο από τους ανθρώπους του σέρβις και την μουσική. Το καλοκαίρι το πάρτι θα είναι καθημερινό, αλλά στον εσωτερικό χώρο καθώς η εντυπωσιακή βεράντα είναι πολύ κοντά στα yachts αλλά και τα πίσω δωμάτια του Four Seasons οπότε η δυνατή μουσική είναι εκτός συζήτησης. Αν δει κανείς τις τιμές, με δεδομένα την επένδυση, το location κλπ και υπό το πρίσμα της ολοκληρωμένης διασκέδασης έχουν μια λογική, για τις άλλες μέρες όμως -ιδίως του χειμώνα- ως «απλό» εστιατόριο δυσκολεύομαι να καταλάβω ποιοι είναι εκείνοι που θα το γεμίζουν.

χρειάζεται προσοχή καθώς η πλήρης «μυκονοποίηση» των νοτίων προαστίων της πόλης και η καθιέρωση εντελώς απαγορευτικών τιμών δεν μπορεί να είναι επιθυμητή

Η Αθήνα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση πόλης. Ασφαλώς, ο συνδυασμός των ιδιοτήτων της πρωτεύουσας μιας ευρωπαϊκής χώρας και του ανεπτυγμένου τουριστικού προορισμού δεν είναι πρωτόγνωρος, όμως εξαιτίας της θέσης της και της ανάπτυξης της λεγόμενης Αθηναϊκής Ριβιέρας και βέβαια εν αναμονή του The Ellinikon Project, δείχνει μια τάση να εξελιχθεί και σε δημοφιλές καλοκαιρινό θέρετρο. Και μπορεί καταρχήν να μην είναι καθόλου κακό να εντάξουμε στο «προϊόν-Αθήνα» και λίγο από Κάννες, Μαϊάμι ή Μύκονο, όμως χρειάζεται προσοχή καθώς η πλήρης «μυκονοποίηση» των νοτίων προαστίων της πόλης και η καθιέρωση εντελώς απαγορευτικών τιμών δεν μπορεί να είναι επιθυμητή. Μιλάμε για την πρωτεύουσα της χώρας όπου κατοικούν περίπου οι μισοί Έλληνες και το να φτάσουμε στο σημείο η βιτρίνα της πόλης να μην αφορά τους Αθηναίους (ή έστω το 99% αυτών) είναι απευκταίο για να μην πω επικίνδυνο.