Θα μου πείτε βέβαια,τόσοι άνθρωποι κάθε βράδυ τα επισκέπτονται και μάλλον θα δήλωναν μετά χαράς την αντίθεση τους στη γνώμη μου. Συμφωνώ, και μάλιστα κάποιες φορές που τα έχω επισκεφθεί η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα χαρούμενη και ο κόσμος έδειχνε πραγματικά να διασκεδάζει. Εμένα όμως (που είμαι και λίγο περίεργος άνθρωπος) αυτό το decadent- rococo στυλάκι με λίγο από boudoir και παρακμή καμπαρέ, δεν είναι το φόρτε μου. Για την ακρίβεια ποτέ δεν ήταν, ακόμα και όταν πριν από δεκαπέντε χρόνια “κυκλοφορούσε” κατά κόρονστην παραλία αλλά και αρκετά αργότερα όταν “έντυσε” κάποια clubs στην περιοχή του Ψυρρή και όχι μόνο. Όμως γούστα είναι αυτά και όπως όλοι ξέρουμε, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Μη με περάσετε όμως για αμετανόητο design freak και φανταστείτε ότι μου αρέσουν μόνο οι άδειοι λευκοί χώροι με λίγα έπιπλα σε στυλ γκαλερί. Η εκείνα, τα (υπέροχα) αχανή loft –αποθήκεςστο meet packing district της Νέας Υόρκης μετα τεράστια παράθυρα και κάποιον φθαρμένο chesterfield σε μια γωνιά, που πάνω του ξεκουράζεται ένα MacBook pro. Ε ναί, μου αρέσουν πολύ όπως και σε πολύ κόσμο εξάλλου, αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να τα αποκτήσεις. Θα σας περιγράψω όμως το στυλ που πραγματικά αγαπώ και άνετα μπορείτε να το οικειοποιηθείτε όσο μικρός η μεγάλος και να είναι ο χώρος σας. Η διακόσμηση αλλάζει ρότα. Free style η καλύτερα mix and match ονομάζεται το στύλ που σαρώνει αυτή τη στιγμή και πρωταγωνίστριες χώρες είναι η Σουηδία, η Δανία και η Αγγλία αλλά συχνά το συναντάμε στη Βαρκελώνη, στο Παρίσι και ακόμα περισσότερο στο Μιλάνο.
Πρόκειται για μια τάση η οποία άρχισε να σκάει μύτη πριν από αρκετά χρόνια στο 100% design του Λονδίνου για να συνεχίσει με το Maison& Objet στο Παρίσι και το Salone del Mobile στο Μιλάνο, και τελικά να θεριέψει παγκόσμια την τελευταία πενταετία. Το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας ήταν να αναγκαστούν οι μεγάλοι παραγωγοί επίπλου να αναθεωρήσουν τα σχέδια, τα υλικά αλλά και τη φιλοσοφία τους προτείνοντας designs πιο φιλικά και βασισμένα στο ανθρώπινο μέτρο. Το mix and match style μας προτρέπει να αφήσουμε ελεύθερο το μυαλό και τα συναισθήματα μας και σήμα κατατεθέν του έχει τους πιο απρόσμενους συνδυασμούς παλιών και νέων αντικειμένων γιατί αγαπά τη σύζευξη της πρωτοπορίας με την “κανονικότητα” των επίπλων που έχουν σημαδευτεί από το χρόνο. Εδώ, δεν ταιριάζουν οι ανοξείδωτες μεταλλικές λεπτομέρειες, τα τεράστια γυάλινα side tables, τα απαράδεκτα χαλιά από σκοτωμένα ζώα αλλά και γενικότερα η υπερβολή του Metropolitan style ή του πολυφορτωμένου Boudoir που κυριάρχησαν αρκετά χρόνια στις προτιμήσεις των διακοσμητών.
Πιστεύω και εγώ ότι στην εποχή μας χρειάζεται να ασπαστούμε μια αισθητική με ανθρώπινο μέτρο και πρόσωπο. Αναρωτιέμαι εξάλλου τι ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν στην Ευρώπη της κρίσης οι μινιμαλιστικές υπερπαραγωγές των μεγάλων Ιταλικών οίκωνμε τους τρίμετρους γκρι καναπέδες και την ορθή γωνία της πλάτης που ποτέ δεν βόλεψε κανέναν (ακόμα και πλούσιο) άνθρωπο. Aλλά, και οι στα όρια του κίτς κρυφοί φωτισμοί πίσω από γαλακτερά plexi glass και τα μαύρα “πνιγηρά” μοτίβα στις ταπετσαρίες του τοίχου ή τα σκουρόχρωμα χαλιά από δέρμα αλόγου που λυπόσουν να πατήσεις.
Τώρα πια μπορείτε να σερβίρετε ένα τσάι σε διαφορετικά φλυτζάνια, να χρησιμοποιήσετε για γραφείο σας ένα παλιό φθαρμένο αδρό ξύλινο τραπέζι και να φωτίσετε τα γραπτά σας με ένα μεταλλικό φωτιστικό δαπέδου της εταιρείας Jielde σε έντονο χρώμα. Αν είστε ακόμα πιο τολμηροί μπορείτε να «ντύσετε» την τραπεζαρία σας με διαφορετικές vintage καρέκλες, να διακοσμήσετε τον πολύ αυστηρό καναπέ που σας ξέμεινε από την minimal εποχή με μαξιλάρια διακοσμημένα με τα μοτίβα της Φινλανδικής Marimekko. Ομολογώ ότι όσο ανορθόδοξο και αν ακούγεται θα ήταν πρέπον να πετάξετε την άθλια τετράγωνη βιβλιοθήκη από σκούρο καφέ καπλαμά και στη θέση της να φτιάξετε μια καινούργια από απλά μεταλικά ράφια dexion. Για παράδειγμα σας αναφέρω κάποιους χώρους που για μένα αντιπροσωπεύουν αυτή την τάση. Το εστιατόριο Capanna, το κοκτέιλ μπάρ Tailor Made αλλά και η κουζίνα και ο πρώτος όροφος του Bricolage.
Πάντως να ξέρετε, αυτή η (όχι και τόσο) νέα τάση, δεν έχει να κάνει μόνο με την ανάγκη του κόσμου για πιο οικονομικές λύσεις, εξάλλου κάποια vintage καθιστικά αλλά και η επανέκδοσή τους από την Vitra ανήκουν στις μάλλον μη οικονομικές λύσεις. Αλλά, και τα φωτιστικά που ταιριάζουν στην περίπτωση, για παράδειγμα τα φωτιστικά της Jielde και της Diesel για την εταιρεία Foscarini, ή κάποια έπιπλα της Λονδρέζικης Established & Sons, θα έλεγα ότιείναι μάλλον ακριβά.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι απλά το φθηνότερο αλλά να βρεθούμε πιο κοντά στο ανθρώπινο μέτρο. Να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι μόνο το flashy καινούργιο και το κραυγαλέα ακριβό είναι εμφανίσιμο -πόσο κακόγουστη άποψη αλήθεια- και φυσικά να επιστρέψουμε στα σπίτια και τους χώρους εκείνους που αισθάνεσαι ότι «κατοικούνται».
Όπως και να έχει όμως οι έξυπνοι συνδοιασμοί σίγουρα είναι πάντα φθηνότεροι σε σχέση με τις total look λύσεις στη διακόσμηση. Μην ξεχνάτε ότι και στο χώρο της μόδας θεωρούμε λίγο κακόγουστη την λατρεία των Γιαπωνέζων να αγοράζουν το σύνολο που βλέπουν στη βιτρίνα χωρίς να προσθέτουν τη δική τους πινελιά.
Επειδή όμωςμια εικόνα αντιστοιχεί σε χίλιεςλέξεις (τις οποίες πλησιάζω με το γραπτό μου) σας παραθέτω κάποιες φωτογραφίες ώστε να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ.
Καλή FNL εβδομάδα σε όλους.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση