Στις ΗΠΑ όπου στις 8.00 π.μ βρίσκονται όλοι βρίσκονται ήδη στα γραφεία τους και εργάζονται και οι συναντήσεις δεν διαρκούν επί ώρες όπως, δυστυχώς, εδώ, η “συνάντηση μετά πρωϊνού” είναι μια συνήθεια που φανερώνει μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για το πώς είναι οργανωμένες εκεί η ζωή και η εργασία. Παρατηρώ ωστόσο, ότι δειλά-δειλά και στην Αθήνα, εμφανίζονται κάποια καφέ της πόλης που δηλώνουν ότι σερβίρουν πρωϊνό έστω κι αν αυτό το κάνουν μέχρι τις 11.00. Πρωϊνό το ονομάζουν, πρωϊνό είναι, βλέπω πάντα κάποια αξία στον νομιναλισμό...
Συζητώντας με φίλους που εργάζονται κι αυτοί για ώρες ατελείωτες διαπιστώνω πως περισσότερο από το πρωϊνό ως προσδιορισμός χρόνου μέσα στην ημέρα συχνά μας λείπει ένα μικρό γεύμα που να περιλαμβάνει ό,τι κι αυτό. Πόσες φορές, ανάμεσα από ραντεβού θέλω να φάω τηγανητά αβγά ή μια ομελέτα ή ένα γιαούρτι με φρούτα, βρε αδελφέ για να γλυτώσω από το βάρος ενός κανονικού γεύματος που θα μου “ρίξει τις στροφές” ειδικά όταν έχει ζέστη; Πόσα είναι τ’απογεύματα, εκεί γύρω στις 6.30 που έχω ακόμα κανα τρίωρο δουλειά και μου λείπουν τα ίδια, ακριβώς, πράγματα;
Δύσκολο ν’αλλάξεις τις συνήθειες μιας κοινωνίας, πολλώ μάλλον δε όταν αυτές υπαγορεύονται από την καθημερινότητά της ωστόσο ως γεύμα, το breakfast μου αρέσει να υπάρχει κι ας είναι να το καταναλώσω στο διάλειμμα των 12, το μεσημέρι ανάμεσα από ραντεβού ή ως απογευματινό.
Αγαπητοί εστιάτορες του Κέντρου, ακολουθείστε το παράδειγμα του Magaze στην Αιόλου και του Hip Cafe στη Μητροπόλεως κι εγώ σας υπόσχομαι ότι τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα ο “πρωϊνός καφές”, το πρώτο δηλαδή μήτινγκ της ημέρας που βγάζει τα πλάνα δράσης, με συγκεκριμένους πελάτες μου, θα τα κάνω στα μαγαζιά σας.
*Βορβορυγμός είναι το γουργούρισμα του στομαχιού
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση