Τι περιμένω από τις νέες εκθέσεις τροφίμων

24 Οκτωβρίου 2012
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

Μέχρι χθες δίναμε βραβεία και φτιάχναμε “οδηγούς εστιατορίων”. Μιλάμε για βραβεία με τη σέσουλα. Όλοι βράβευαν όλους και μάλιστα με τρόπο προβλέψιμο. Τα βραβεία είχαν εξελιχθεί σε μια αυτόνομη αγορά και όπως συμβαίνει συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οι αυτόνομες αγορές λειτουργούν με τρόπο που δεν αφορά και πάρα πολλούς. Τα λεφτά όμως τελείωσαν και μαζί και τα βραβεία (γιατί άραγε) οπότε στραφήκαμε στις εκθέσεις “ελληνικών τροφίμων”...

Απ’ όλες όσες έχουν ανακοινωθεί και προετοιμάζονται για το προσεχές διάστημα, θα μου επιτραπεί να θεωρώ σοβαρή μόνο μία κι αυτό όχι γιατί διοργανώνεται από συνεργάτη μας αλλά γιατί το άτομο που τυχαίνει και συνεργάτης μας έχει τεράστια εμπειρία στη διοργάνωση εκθέσεων υψηλού ρίσκου και ποτέ μα ποτέ δεν έχει διοργανώσει “αρπαχτή”.

Αφού το ξεκαθάρισα λοιπόν, κι αφού διάβασα τη συνέντευξη που έδωσε ο Ντίνος ο Στεργίδης για τα Food Days να τί περιμένω από τη συγκεκριμένη έκθεση.

Δεν μ’ ενδιαφέρουν τόσο τα προϊόντα αυτά καθ’αυτά γιατί ως γευσιγνώστης λίγο πολύ τα γνωρίζω, αν όχι όλα, πάντως τα περισσότερα. Μ’ ενδιαφέρει να γνωρίσω τους ανθρώπους που τα παράγουν. Θέλω να μου αφηγηθούν τις ιστορίες τους, τις συνθήκες με τις οποίες γίνεται η παραγωγή τους. Θέλω να μάθω πώς ορίζουν την ελληνικότητά τους, γιατί τα συγκεκριμένα προϊόντα μπορεί να είναι μόνον ελληνικά, γιατί θέλουν να τα λανσάρουν ως τέτοια.

Θέλω να μάθω πώς βλέπουν τη δική τους ανάπτυξη στο πλαίσιο της ανάπτυξης της χώρας.

Δεν θέλω ν’ ακούσω τί *δεν* κάνει το κράτος γι αυτούς αλλά τί έχουν κάνει εκείνοι είτε για να βοηθήσουν το κράτος να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του είτε για να το προσπεράσουν.

Θέλω να πληροφορηθώ πώς σκοπεύουν να προσελκύσουν νέους από τις πόλεις, με όρεξη και τεχνογνωσία και να τους βάλουν να δουλέψουν στα μικρά τους αγροκτήματα. Θέλω να μου δείξουν ότι θεωρούν τους εαυτούς τους καθοριστικό παράγοντα διάσωσης της χώρας, ειδικά αν αληθεύει το ότι αυτή περνάει μέσα από την αναγέννηση του αγροτικού τομέα της οικονομίας. Θέλω να μου δείξουν ωραίες συσκευασίες, να με κάνουν να ζηλέψω με την επικοινωνία τους στο επίπεδο του δημιουργικού. Θέλω ν’ ακούσω success stories ή μάλλον θέλω ν’ ακούσω όλη την ιστορία από την πρώτη αποτυχία μέχρι την επιτυχία. Με λίγα λόγια, αναμένω ν’ ακούσω τη “μεγάλη αφήγηση του ελληνικού τροφίμου”. Ζητάω πολλά; Είναι που μ ’εχει κακομάθει ο κλάδος του ελληνικού κρασιού που για όλα τα προηγούμενα έχει απαντήσεις. Να δούμε λοιπόν, τί θα μας πει και το ελληνικό τρόφιμο. Θα είμαι εκεί και φυσικά θα επανέλθω.

 

*Βορβορυγμός είναι το γουργούρισμα του στομαχιού

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

ANTONIS VAGIANOS - 25 Οκτωβρίου 2012

Όπως είπε ο καθηγητής Καράκωστας σε πρόσφατη συνέντευξή του: "να πάψουμ επιτέλους να προβάλουμε την ένσταση του μη εκπληρωθέντος συναλλάγματος, αν δεν κάνουμε προηγουμένως την αυτοκριτική μας για το τι οφείλαμε και τι παραλείψαμε να πράξουμε ως ενεργοί πολίτες". Όπως πάντα φοβερό άρθρο Αθήναιε.