Ένας Ευρωπαίος στην Κίνα (μέρος 2ο)

30 Μαΐου 2018
Σίμος Γεωργόπουλος
Ο μεγαλύτερος διαγωνισμός κρασιού του κόσμου αποδήμησε για το 2018 στην Κίνα και το FNL Guide όχι μόνο ήταν εκεί αλλά έμαθε να λέει και …xie xie (ευχαριστώ)!
  • ΕΝΑΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ (ΜΕΡΟΣ 2Ο) | Θέματα

3η μέρα.

Η 3η μέρα  του  Concours Mondial de Bruxelles ξεκίνησε ταπεινωτικά και τους διοργανωτές και για μένα. Για τους πρώτους επειδή το ηλεκτρονικό σύστημα βαθμολόγησης (που για πρώτη φορά εφαρμόστηκε στον διαγωνισμό) κράσαρε, καθυστερώντας για πάνω από μισή ώρα τις δοκιμές και στέλνοντας τις  μισές από τα 60 επιτροπές πίσω στα χαρτιά και τα στυλό!  Για μένα επειδή το flight που στο μυαλό μου περιείχε Μαλαγουζιές, Μοσχοφίλερα και blends Sauvignon–Ασύρτικου αποδείχθηκε ότι ήταν ένα group από Σικελιάνικα λευκά, επί το πλείστον από την ποικιλία Grillo! Παρηγοριά στον άρρωστο ότι τουλάχιστον “διέγνωσα” την μεσογειακή τους καταγωγή…

Η συνέχεια μου έδωσε για άλλη μια φορά το μάθημα ότι στο κρασί πρέπει πάντα να εμπιστεύεσαι την εντύπωση των πρώτων δευτερολέπτων. Έτσι ενώ τα πρώτα δείγματα που βρέθηκαν στο ποτήρι με έκαναν να αναφωνήσω “Prosecco”,  το υψηλό επίπεδο  της συνέχειας έφερε στο χαρτί μου τις  λέξεις ζύμες, καπνός, Franciacorta, ακόμα και Σαμπάνια! Έφερε και άφθονη ντροπή, μιας και όλα τους ήταν εν τέλει Prosecco Conegliano Valdobbiadene.

Η ευκαιρία να την ξεπλύνω ήρθε με το επόμενο flight, όπου τα πιπέρια, οι λεβάντες και τα άλλα …νοτιογαλλικά ορθώς με έκαναν να μαντέψω την καταγωγή. Όμως ο γνωστός στους Έλληνες οινόφιλους Gerard Bertrand φρόντισε για το μεγαλύτερο ρεζιλίκι του 3ημέρου. Το Reserve του εμφανίστηκε δις (στο ρόλο “κρασιού-ελεγκτή” των κριτών) με τις σημειώσεις μου να είναι παρεμφερείς στα πάντα πλην των τανινών. Έτσι οι βαθμολογίες που έδωσα- 88 βαθμούς (χρυσό μετάλλιο) για το πρώτο και 82 (δηλαδή κανένα μετάλλιο) για το δεύτερο- με έφεραν εγγύτερα από ποτέ στην ιδέα ότι  ήρθε η ώρα να αλλάξω άθλημα…

Για καλή μου τύχη τα Beichun και Beimei που βρέθηκαν στα ποτήρια ήταν τόσο περίεργα που απέσπασαν την προσοχή από τα δυσάρεστα. Το να μην ξέρει ένας Ευρωπαίος τα Κινέζικα κρασιά ακούγεται λογικό, όμως το να μην ξέρει τις δύο προαναφερθείσες ποικιλίες ένας από τους κορυφαίους ντόπιους οινολόγος που ήταν στο τραπέζι μας δικαίωσε πανηγυρικά την  φράση “δεν τις ξέρει ούτε η μάνα τους”! Για την ιστορία πάντως τα κρασιά έμοιαζαν σαν πολύ κακές εκδοχές του εξαιρετικού ερυθρού Μοσχάτου Τυρνάβου του Μίγα…


Μετά την απόλυτη αποτυχία των master classes  θεωρούσα ότι η επίσκεψη στην αμπελουργική ζώνη του Fangshan, στα ΝΔ του Πεκίνου επιτέλους θα καθάριζε το ομιχλώδες τοπίο  γύρω από το κινέζικο κρασί! Όμως μόνον η βροχούλα το έπραξε, αφού μετά από ατελείωτες ώρες στο πούλμαν τα μόνα που καταφέραμε ήταν να δούμε έναν αμπελώνα με κλίματα των οποίων ο κορμός ήταν λεπτότερος και από αυτόν του μισοξεραμένου δεντρολίβανου που έχω σε μια γλαστρούλα στο μπαλκόνι μου, να δούμε και να ακούσουμε (για χιλιοστή φορά) χορευτικά θεάματα και πολιτικάντικα λογύδρια, να φωτογραφηθούμε στο μνημείο για τον Μάρκο Πόλο, να λάβουμε την ερώτηση “δεν ξέρω, εγώ μόνο οινοποιώ τα σταφύλια” σε μια διόλου εξειδικευμένη αμπελουργικά ερώτηση και να δοκιμάσουμε 4 (ναι, 4 όχι 40!) κρασιά.

Όμως το πέσιμο της νύχτας μας αποζημίωσε με το πλέον σουρεαλιστικό θέαμα του ταξιδιού, την επίσκεψη στο Chateau Lion. Το οινοποιείο που χαρακτήρισα ως το “Cosd’ Estournel της Κίνας” αναδομεί το  “μια εικόνα χίλιες λέξεις” σε “χίλιες εικόνες μία λέξη”: γήπεδα tennis κοντά σε χρυσοποίκιλτους ροκοκό καναπέδες,  όλες οι σειρές της Riedel πλάι σε θαλάμους παιχνιδομηχανών, “τεράστια” Chateau Mouton Rothschild (ένα από κάθε χρονιά λόγω των διαφορετικών ετικετών) πλάι σε τεράστια Crane Machines με κουκλάκια και πολλά άλλα συνέθεταν ένα σουρεαλιστικό υπερθέαμα που μπορεί να αποδοθεί -αν βέβαια δεν θες να γράψεις βιβλίο- μόνο με τη λέξη kitsch!


4η Μέρα.

Η ολοκλήρωση του Concours ξεκίνησε σε κλίμα συγκίνησης με σύσσωμους τους κριτές να καταχειροκροτούμε όλους τους εθελοντές που συνέβαλαν στη πραγματοποίηση αυτού του άθλου αλλά και την παράδοση της σκυτάλης στο Ελβετικό Aigle που θα φιλοξενήσει τον διαγωνισμό το 2019.

Κατά τα άλλα η συνταγή της ημέρας περιελάμβανε αδιάφορα Κινέζικα Chardonnay (ανάμεσά τους και το κρασί- ελεγκτής στο οποίο αυτή τη φορά έδωσα ακριβώς την ίδια βαθμολογία!), Bordeaux Superieur –της οποίας την φυτικότητα και την “Cabern- ίλα” επισήμανα- και μια εξαιρετική σειρά από Πορτογαλικά ερυθρά από το Douro. Το highlight για μένα πάντως ήταν ένα εντυπωσιακό flight Τούρκικων κρασιών από την Anatolia, στο οποίο θα αναφερθώ λεπτομερώς κατόπιν μελέτης –μιας και δηλώνω παντελώς άσχετος με το κρασί της γείτονος.

Η τελετή της λήξης δεν θα μπορούσε να μην συνοδεύεται από τα γνώριμα πλέον θεάματα. Όμως εδώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και ο άρτος, μιας και το (αυτοκρατορικό) δείπνο έλαβε χώρα στο Μουσείο γαστρονομίας Yu Xian και περιελάμβανε μεταξύ άλλων και χελώνα η οποία θύμιζε κουνέλι στιφάδο μαγειρεμένο από παραδοσιακή Ελληνίδα νοικοκυρά ελαιοπαραγωγού περιοχής…

Μετά jet lag σκέψεις…

Το Concours Mondial de Bruxelles είναι ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα για το παγκόσμιο κρασί, συγκρινόμενο με ότι είναι ο Γύρος της Γαλλίας για την Ποδηλασία ή το Φεστιβάλ των Καννών για τον κινηματογράφο. Όμως η διεξαγωγή του στην Κίνα δεν μπορεί παρά να ενισχύσει ακόμα περισσότερο την σπουδαιότητά  του, μιας και οι δυσκολίες σε οργανωτικό επίπεδο –ενδεικτικό και μόνο το γεγονός ότι ο “εξοπλισμός” που μεταφέρθηκε στην Κίνα ζύγιζε περίπου 75 τόνους!- ήταν τεράστιες.

Όμως αυτή η μετοίκηση είχε και έναν συμβολικό χαρακτήρα, μιας και για μια εβδομάδα έβαλε στο κέντρο της παγκόσμιας οινικής κοινότητας την νέα υπερδύναμη του κρασιού, η οποία ήδη είναι 2η  σε έκταση αμπελώνα και 5η σε συνολική κατανάλωση κρασιού. Και μπορεί τα παραπάνω να μην λένε τίποτα με δεδομένο τον πληθυσμό της, όμως ας μην ξεχνάμε ότι ο κίτρινος γίγαντας ακόμα δεν έχει καν ξυπνήσει. Και μπορεί να αντιμετωπίστηκε –για να καταστήσει πιο εύπεπτη την ανάρτηση-  με μια δόση χιούμορ, όμως είναι σίγουρο ότι με την εργατικότητα και την επιμονή της η Κίνα σε πολύ λίγα χρόνια θα είναι ο κυρίαρχος του παγκόσμιου κρασιού. Έως τότε εμείς το μόνο που μπορούμε να της πούμε ένα μεγάλο xie xie για την φιλοξενία!

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

ΜΑΝΟΣ Σ - 30 Μαΐου 2018

Μπράβο Σίμο ευχαριστούμε πάρα πολύ για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περιγραφή. Πρέπει να ήταν εμπειρία, μοιραστήκαμε και εμείς λίγη χάρη στο κείμενό σου... Τώρα αγαπητοί συν-αναγνώστες σας παρακαλώ να παρατηρήσετε το εξής: Όταν ο ένας στους πέντε καλύτερους δοκιμαστές κρασιού στην Ελλάδα παραδέχεται πόσα του ξέφυγαν στην τυφλή δοκιμή, την στιγμή που κάθε χθεσινός απόφοιτος σχολής οινοχόων ισχυρίζεται ότι καταλαβαίνει τα πάντα, μας δείχνει και το πόσο δύσκολη είναι αυτή η δουλειά και το πόσο σπουδαία την κάνει ο Σίμος.