Όμως, το στοιχείο που κάνει το πραγματικό κιουνεφέ να ξεχωρίζει είναι το τυρί που χρησιμοποιείται- και αυτό είναι ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία της γοητείας του- που οφείλει να λιώνει «μαστιχωτά» με τη θερμότητα. Συνήθως, για τις οικιακές συνταγές προτείνεται ως εύκολη λύση η μοτσαρέλα. Μια λύση μη αποδεκτή κατά τη γνώμη μου, γιατί στερείται της τυρένιας γεύσης της αυθεντικής συνταγής, σε αντίθεση με άλλα τυριά του εμπορίου, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, όπως η ιταλική σκαρμόζα ή το ποντιακό γαΐς. Αλλά ας μην ξεχνάμε, ότι σημαντικό ρόλο σε ένα αυθεντικό κιουνεφέ παίζει και η ποιότητα του φρέσκου βούτυρου, με το οποίο θα βουτυρωθεί το φύλλο κανταΐφι, γιατί όταν ψηθεί το άρωμα του πρέπει να μοσχομυρίσει.
Το κιουνεφέ που παράγεται από τη γνωστή μας εταιρία -ας θυμηθούμε τα θαυμάσια γκερεμέζια- Kaidancheece με έδρα το Μαρκόπουλο, συναγωνίζεται επάξια την ανατολίτικη εκδοχή του, χάριν κυρίως στο τυρί του, που παρασκευάζεται ειδικά για αυτόν τον σκοπό, ένα τυρί μαστιχωτό, γλυκό και πολύ νόστιμο. Η μόνη μικρή μου ένσταση βρίσκεται στο ότι θα ζητούσα λίγο μεγαλύτερη ποσότητα από κανταΐφι, αλλά αυτό είναι πλημμέλημα. Άλλο ένα πλεονέκτημα του είναι ότι το βρίσκουμε κατεψυγμένο σε μικρές μερίδες και έτσι μπορούμε να το ανασύρουμε και να το απολαύσουμε μέσα σε λίγα λεπτά, όποτε το θελήσουμε. Αυτός είναι ο λόγος που παίρνει δικαιωματικά μια θέση στον καταψύκτη μου. Ψήνεται στο τηγάνι ή στον φούρνο μέσα σε λίγα λεπτά, σε μέτρια σχετικά θερμοκρασία για να μην αρπάξει το εξωτερικό φύλλο κανταΐφι. Είναι τόσο νόστιμο, που άνετα καταναλώνεται σαν τυρόπιτα, σκέτο, ως έχει. Αν πάλι θελήσουμε να ακολουθήσουμε την παραδοσιακή συνταγή, θα πρέπει, όταν είναι ακόμη ζεστό, να το σιροπιάσουμε με κρύο σιρόπι και -η μικρή λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά- να ρίξουμε από επάνω τριμμένο φιστίκι Αιγίνης.
Αυτό που πραγματικά απολαμβάνω στο συγκεκριμένο προϊόν είναι η ελευθερία που μας παρέχει στην διαχείριση του, δηλαδή, το πως θα το γλυκάνουμε και κυρίως σε ποιο βαθμό, είναι δική μας προσωπική υπόθεση. Κατ’ αρχάς, αν χρησιμοποιήσουμε σιρόπι για να το σιροπιάσουμε, όπως αρμόζει στην αυθεντική συνταγή, εμείς θα επιλέξουμε πόσο γλυκό το θέλουμε, αλλά και ποια γλυκαντική ουσία θα χρησιμοποιήσουμε. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σιρόπι από γλυκό του κουταλιού ή να πειραματιστούμε με πιο αιρετικές παραλλαγές με μαρμελάδα ή γλυκό του κουταλιού, ζάχαρη ή μέλι με κανέλλα ή ακόμη και με κομπόστα φρούτων. Ακόμη πιο αιρετικά, αφήνοντας πίσω μας την εικόνα του αυθεντικού, μπορούμε να το δούμε και στις αλμυρές παραλλαγές του, όπως λόγου χάριν με ένα τσάτνει ή με ένα πατέ ελιάς.
Το βρίσκουμε στην αλυσίδα των S/M Μπαλάσκας, στο Παντοπωλείο Καϊδαντζή Ανδρέα Γκίνη 3, Χαλάνδρι, στο Παραδοσιακό Μπακάλικο Πρόκλου 31, Παγκράτι και Πλ.28ης Οκτωβρίου, Ηλιούπολη
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση