Johnnie Walker Double Black: dark pleasure

10 Απριλίου 2014
Δημήτρης Λίτινας
Το Johnnie Walker Double Black έρχεται να πάει ένα βήμα παραπέρα την κατηγορία του απόλυτου deluxe blended ουίσκι. Και τα καταφέρνει!


Η κίνηση είναι τολμηρή και το project δύσκολο. Και όμως ο Master Blender, Jim Beveridge, τα κατάφερε. Κρατώντας την φιλοσοφία του  JW Black Label, έφτιαξε ένα πλούσιο, έντονο και πολύπλοκο blend, συγχρόνως πολύ φιλικό που δεν τρομάζει με τα έντονα αρώματα ιωδίου ενός Islay Malt ή τον καπνό και την τύρφη ενός Highland Malt. Καταφέρνει όμως όλα αυτά τα αρώματα να είναι εκεί, γλυκά και ευγενικά, κάτι σαν εμφιαλωμένος οδηγός των χαρακτηριστικών των malt.

Διαβάζω για τα έντονα καπνισμένα βαρέλια όπου παλαιώνει το Double Black και για το ιδιαίτερο blend του. Προτιμώ όμως να το ανακαλύψω μόνος. Πίνω ένα σκέτο Double Black ακούγοντας τζαζ. Τότε, ακούγοντας την μυστηριώδη φωνή της Billie Holiday στο “P.S. I Love You” σε μουσική του Gordon Jenkins και στίχους του τεράστιου Johnny Mercer, σε μια ηχογράφηση του 1954, βλέπω το φως το αληθινό! Αυτό είναι το Double Black. Ένα ταξίδι σε άλλη εποχή. Μια εποχή  που όλα μπορούν να συνυπάρχουν σε πλήρη αρμονία όπως τα αρώματα του θαυμάσιου αυτού ουίσκι. Δεν μπορείς να το πιεις στην κουζίνα σου που φτιάχνεις και τον φραπέ σου. Δεν μπορείς να το πιεις σε ένα καναπέ γεμάτο κουτάκια μπύρας, κουτιά πίτσας και τσαλακωμένες εφημερίδες. Δεν μπορείς να το πιεις ακούγοντας φασαριόζικη μουσική. Είναι μυστηριώδες γιατί όταν το μυρίζεις και σου έρχονται τα γλυκά αρώματα κέικ πορτοκαλιού και μελιού και πιστεύεις ότι αυτό που έχεις μπροστά σου είναι ένα Rusty Nail, το βάζεις στο στόμα και σχεδόν σοκάρεσαι από τον καπνό και την πολυπλοκότητα.

Θα μπορούσε να είναι το ουίσκι του Humphrey Bogart στην ταινία “The Big Sleep” του 1946, η πρώτη του ταινία ως ντετέκτιβ Philip Marlowe βασισμένη στο βιβλίο του Raymond Chandler  και επίσης η πρώτη του με την Lauren Bacall. Είναι ακριβώς το ουίσκι που θα έπινες αν είχες μπροστά σου αυτά τα τεράστια μυστηριώδη μάτια της. Το Double Black ανοίγει νέα κεφάλαια αναμνήσεων από άλλες πιο κλασάτες εποχές. Έχει την κομψότητα και το μυστήριο του Clark Gable στην ταινία “After Office Hours” του 1935 όπου η παρουσία του ποτού είναι παραπάνω από έντονη. Και τότε, θυμήθηκα την ατάκα της απόλυτης γυναίκας μυστήριο. Στο “Anna Christie” του 1930, μία από τις πρώτες ομιλούσες ταινίες, η Greta Garbo δίνει παραγγελία σε barman λέγοντας: "Give me a whisky, ginger ale on the side, and don’t be stingy baby". To Double Black δεν είναι το ποτό του φασαριόζη Hemingway αλλά το ποτό του James Joyce. Είναι για απαιτητικούς πότες όπως η καυστική και πολυτάλαντη Dorothy Parker.

Είναι πλέον αργά, το Double Black έχει από ώρα τελειώσει και ενώ ακούω το σαξόφωνο του Stan Getz να παίζει το σημαδιακό Thanks For The Memory σε ηχογράφηση του 1952,  Double Black σε ευχαριστώ για τις αναμνήσεις μιας εποχής που δυστυχώς δεν έζησα.


Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση