Φτιάχνει δικά του λικέρ, bitter αλλά και μαρμελάδες γιατί θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος κι έτοιμος προς εκμετάλλευση για πειραματισμούς σε ό,τι αφορά την ποτοποιΐα.
Το μυστικό του –όπως λέει- για την επιτυχία στο χώρο του είναι η διαρκή μελέτη κι ενασχόληση πάνω στο αντικείμενο του bartending. Ιστορία, παρουσίαση, δοκιμές και δοκιμασίες είναι μόνο λίγες από τις διδαχές που ο ίδιος προσπαθεί να μεταδώσει στους νεότερους bartenders που συνεργάζεται. Ωστόσο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιλογές βοτάνων που μπορεί ορισμένες φορές να καταντήσουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο όπως η tonka για παράδειγμα, η οποία αν καταναλωθεί υπέρ το δέον (βλ. 5gr) μπορεί να προκαλέσει ακόμα και το θάνατο. Εκεί που τελειώνει, λοιπόν, ο Δημήτρης ξεκινάει η χημεία. Χρησιμοποιεί με σεβασμό τον ευκάλυπτο (στους 105° C, μας εξηγεί, o ευκάλυπτος καίγεται) και πορεύεται μέσα στην πολυπλοκότητα των αισθήσεων.
Η βιοποικιλότητα στην Ελλάδα του επιτρέπει να διευρύνει τις επιλογές του στα κοκτέιλ. Το μανταρίνι της Κρήτης από το μανταρίνι της Πελοποννήσου και το μανταρίνι της Μακεδονίας δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους κι αυτό του επιτρέπει να παίξει πολυφωνικά στο πεντάγραμμο της γεύσης.
Μιλώντας για το παρελθόν του καταλαβαίνεις ευθύς εξαρχής ότι πρόκειται για ένα geek(με την καλή έννοια). Μας εκμυστηρεύεται ότι το πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο ήταν μια μεγάλη εμπειρία ζωής, η οποία κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να του διδάξει την ιστορία του αλκόολ. Ωστόσο ο ίδιος παραδέχεται ότι οι μεγάλυτεροι δάσκαλοι για εκείνον είναι (και θα είναι) οι σεφ γιατί ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεύση. Από το να ψιλοκόβεις το δυόσμο με κοφτερό μαχαίρι μέχρι τη χρήση της ζάχαρης και τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα της καραμέλας (σ.σ η καραμέλα τείνει να πικρίζει) είναι μερικά βασικά μαθήματα που τον βοήθησαν να εξελιχθεί και να ενδιαφερθεί για τα μικρά (ή μεγάλα) μυστικά της μαγειρικής τέχνης.
Παρόλο που δεν θεωρεί τον εαυτό του λάτρη του κρασιού δεν ισχύει το ίδιο για τη μαστίχα και το ρούμι. Ειδικά για το κοκτέιλ που δημιούργησε με το Skinos Mastiha ο ίδιος ταξίδεψε μέχρι τη Χίο κι εντάχθηκε στην κοινωνία των Χιωτών προκειμένου να αφουγκραστεί τον αέρα και τα αρώματα αυτού του νησιού, μια κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, που βγάζει κάτι μεγάλο, κάτι πολύτιμο. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο απόσταγμα βγαίνει τις πρώτες πρωινές ώρες από τα δάκρυα του αρσενικού μαστιχόδενδρου ήταν κάτι που τον συγκίνησε και τον έκανε να εμπνευστεί για το συγκεκριμένο κοκτέιλ. Το Fragrant Tears φτιάχτηκε με αγνά κι αυθεντικά ελληνικά συστατικά. Η επιλογή της λέξης “tears” δεν ήταν τυχαία καθώς μιλάει για τα δάκρυα που έπεσαν με τις πρόσφατες πυρκαϊές. Παράλληλα δημιούργησε μ’έναν πολύ καλό του φίλο σεφ ένα φρέσκο γιαούρτι από ντόπιο πρόβειο γάλα εμποτισμένο με μαστίχα το οποίο ντύνει με χαμομήλι δικής του έμπνευσης.
Fragrant Tears
50 ml Skinos Mastiha λικέρ
25 ml Μαύρο κρασί απ’το βόρειο τμήμα της Χίου
100gr γιαούρτι μαστίχας
20ml χαμομήλι από εσπεριδοειδή και λουΐζα
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση