Ο ιδιαίτερα σεβάσμιος και για πολλούς «τρομακτικός» κριτικός εστιατορίων των New York Times (ΝΥΤ), Pete Wells, ανακοίνωσε με άρθρο του στη εφημερίδα ότι σύντομα θα αποχωρήσει από τον διάσημο αυστηρό ρόλο του αρχισυντάκτη των εστιατορίων της πόλης της Νέας Υόρκης.
«Μετά από 12 χρόνια κριτικής εστιατορίων, σηκώνομαι από το τραπέζι», έγραψε ο Wells στην πιο διάσημη και έγκυρη εφημερίδα του πλανήτη.
Ο κριτικός των NYT επικαλείται στο άρθρο του πρόσφατες ιατρικές εξετάσεις με όχι και τόσο καλά αποτελέσματα για τη χοληστερόλη, το σάκχαρο και την υπέρταση, ως αποτέλεσμα της μεγάλης αύξησης βάρους και ως αφορμή για να επανεξετάσει τον τρόπο ζωής του σε συνάρτηση με την υγεία και δημοσιογραφική του καριέρα του. «Αποφάσισα να αποχωρήσω όσο πιο αξιοπρεπώς μου επιτρέπει η κατάσταση της παχυσαρκίας μου», υπογραμμίζει ο Wells, ο οποίος αναφέρει ότι θα δημοσιεύσει ακόμη μερικές κριτικές. Παράλληλα, αναφέρει ότι θα συνεχίσει να γράφει για τους ΝΥΤ, αλλά όχι με την ιδιότητα του γαστροκριτικού.
Δώδεκα χρόνια είναι μια σημαντική θητεία γι’ αυτόν τον απαιτητικό και αξιοσέβαστο ρόλο, ο οποίος απαιτεί κάθε εβδομάδα κριτικές αρκετών εστιατορίων για νέα και αξιόλογα εστιατόρια της Νέας Υόρκης, καθώς και έρευνα για ετήσιες λίστες όπως η πασίγνωστη «Τα 100 καλύτερα εστιατόρια της Νέας Υόρκης».
«Καίγονται» στα 10 χρόνια οι κριτικοί εστιατορίων
Δεν είναι η πρώτη φορά που κριτικός εστιατορίων των NYT παραιτείται από τον ρόλο του για λόγους υγείας. Ο Wells, όμως, είναι ο μόνος που παραμένει στο ρόλο αυτό για περισσότερα από 12 χρόνια. Ο ίδιος είχε αντικαταστήσει τον Sam Sifton, ο οποίος είχε αντέξει να δοκιμάζει για τουλάχιστον 8 χρόνια, τρεις φορές την εβδομάδα εστιατόρια της Νέας Υόρκης. Πριν από τον αυτόν, αρχισυντάκτης του γαστρονομικού ρεπορτάζ ήταν ο Frank Bruni (σημερινός αρθρογράφος των NYT), ο οποίος είχε παραμείνει στη θέση για περίπου 10 χρόνια. Ο ρόλος του κριτικού εστιατορίων, εξηγεί στο άρθρο του ο Wells, είναι πολύ απαιτητικός, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Είναι μια δουλειά που η πρώην κριτικός εστιατορίων των New York Times Ruth Reichl (1993-1999, δηλαδή μόλις 6 χρόνια) περιγράφει λεπτομερώς στο βιβλίο της «Garlic and Sapphires: The Secret Life of a Critic in Disguise» (Σκόρδο και Ζαφείρια: Η μυστική ζωή ενός μεταμφιεσμένου κριτικού). Ο William Grimes διαδέχτηκε την Reichl μέχρι τον Δεκέμβριο του 2003 (4 χρόνια), και τελικά παραχώρησε και αυτός τη θέση του στον Frank Bruni.
Νωρίτερα στην καριέρα του, ο Wells, είχε εργαστεί ως συντάκτης στο Food & Wine από το 1999 έως το 2001. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο περιοδικό, ο Wells κέρδισε πολλά βραβεία «James Beard» για θέματα όπως το «Captain Bacon», ένα άρθρο που ακολουθούσε τους λάτρεις και φανατικούς του ουίσκι, και ένα αφιέρωμα σε παιδικά μενού πολλών αστέρων.
Ο Wells έγινε συντάκτης εστιατορίων στους The Times το 2006, και αργότερα έγινε ο κεντρικός κριτικός εστιατορίων της εφημερίδας στη Νέα Υόρκη, όπου έγραψε επικές κριτικές όπως το «At Señor Frog`s in Times Square, It`s Spring Break Forever» και μια διάσημη σκληρή κριτική για το «Per Se» του Thomas Keller, στην οποία συνέκρινε το χλιαρό ζωμό μανιταριών matsutake, με το νερό που περιέχει ο ναργιλές που καπνίζουν το χασίς.
Τον Wells θα αντικαταστήσουν τώρα δύο γνωστοί δημοσιογράφοι των New York Times, η Priya Krishna και η Melissa Clark, οι οποίες θα υπηρετήσουν ως προσωρινοί κριτικοί εστιατορίων μετά την επίσημη αποχώρηση του Wells.
Άγνωστο το πρόσωπο του Wells στα εστιατόρια
Ο Wells είναι άγνωστος ως πρόσωπο τόσο στο ευρύ κοινό, όσο και στους σεφ και τους εστιάτορες, καθώς δεν υπάρχει πουθενά φωτογραφία του στα social media και κάνει κρατήσεις στα εστιατόρια με διάφορα ψευδώνυμα. Κριτικοί όπως η Reichl είναι γνωστό ότι γευματίζουν «μεταμφιεσμένοι», με στόχο να αποπροσανατολίσουν το προσωπικό των εστιατορίων από την πραγματική τους ταυτότητα. Στην εποχή των selfies και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ο ανώνυμος κριτικός μπορεί να αποτελεί κατάλοιπο του παρελθόντος, όχι όμως για τους NYT. Ακόμη και αν είναι ινκόγκνιτο, η κριτική σε ένα εστιατόριο δεν είναι γι’ αυτούς ένα χαλαρό δείπνο. Ο Wells αναφέρει στο άρθρο του ότι πριν γράψει έστω και μια λέξη μιας κριτικής, δοκιμάζει περίπου 36 πιάτα σε ένα εστιατόριο, συνήθως σε πολλές επισκέψεις. Πρέπει επίσης να δειπνήσει σε τοπικά εστιατόρια για λόγους αναφοράς, μόνο και μόνο για να καθορίσει ποια από αυτά είναι τα κορυφαία που θα προτείνει για δείπνο, ράμεν ή smash burgers.
Οι κριτικοί συχνά υπερκαταναλώνουν φαγητό, αγνοούν τις προσωπικές τους επιθυμίες και προτιμήσεις, ώστε να δώσουν προτεραιότητα στις κριτικές και τη συγγραφή που απαιτούνται για τη δουλειά τους. Συχνά καταναλώνουν αρκετή ζάχαρη, αλκοόλ, τρόφιμα με χοληστερόλη, λίπος και πολλά άλλα πέρα από αυτά που συνιστώνται διατροφικά και εις βάρος του οργανισμού και της υγείας τους. Παρόλα αυτά, ο ρόλος αυτός είναι σημαντικός για τα εστιατόρια της Νέας Υόρκης, τα οποία προσπαθούν για την επιτυχία, σε μια πόλη με περισσότερα από 50.000 εστιατόρια. Η απονομή ενός αστεριού ή η εξαιρετικά σπάνια τεσσάρων αστεριών, από τους κριτικούς εστιατορίων των New York Times, μπορεί να αποτελέσει τη συνταγή για γεμάτα τραπέζια και λίστες αναμονής στις κρατήσεις.
«Τέλος μιας εποχής. Au revoir, Pete Wells», έγραψε ο διάσημος σεφ Ted Allen στο X και άλλοι πολλοί, αποχαιρετώντας τον διάσημο γαστροκριτικό.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση