Αθήρι updated, γεύση back to the future

30 Μαρτίου 2016
Θάλεια Τσιχλάκη
Η Θάλεια Τσιχλάκη επισκέπτεται το Αθήρι και διαπιστώνει πως η κουζίνα του Αλέξανδρου Καρδάση σταδιακά αλλάζει, γίνεται πιο λιτή, σχεδόν δωρική, κρατώντας όμως τη βαθιά νοστιμιά της και έναν ελληνικό χαρακτήρα που κάποια στοιχεία του θυμίζουν παλιές εποχές
7.0
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
4.0 / 5.0
3.5 / 5.0
2.5 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual
Μοντέρνα
Ελληνική


Κάθε φορά που πηγαίνω για φαγητό στο Αθήρι αισθάνομαι πως κάτι αλλάζει στην κουζίνα του κι μην είναι ορατή η αλλαγή. Στην ουσία πρόκειται για τη μαγειρική ωριμότητα του σεφ, η οποία αποτυπώνεται ως άποψη στα πιάτα του. Παρακολουθώ τον Αλέξανδρο Καρδάση τότε που μαγείρευε ακόμα στον Κορυδαλλό. Με είχε καλέσει φια φαγητό ο αγαπημένος μου Απίκιος (Γιάννης Ευσταθιάδης) επιθυμώντας να μοιραστεί μαζί τη νέα του «ανακάλυψη».

Από την πρώτη εκείνη στιγμή, με γοήτευσε ο τρόπος που ο Καρδάσης προσέγγιζε την παραδοσιακή γεύση της κουζίνας μας ελαφρύνοντάς την, χωρίς να της αφαιρεί τα στοιχεία εκείνα που ορίζουν την ταυτότητα της. Αντίθετα φρόντιζε πάντα να ενσωματώνει σύγχρονες τεχνικές και νέα υλικά σε ένα δικό του καμβά τον οποίο διατηρούσε πάντα στα καθ’ ημάς. Δε μου πέρασε ποτέ από το νου να τον εντάξω σε κάποια σχολή. Αν και υπήρξε μέλος της δυνατής ομάδας Πέσκια, στην ένδοξη εποχή του 48 The restaurant, εκείνος τράβηξε ένα δικό του δρόμο ελληνικότητας, διαμέσου της άριστης ποιότητας και της αυθεντικότητας των τοπικών πρώτων υλών, ένα δρόμο που στην ουσία αντικατοπτρίζει την ίδια του την προσωπικότητα.

Άκουσα να λένε, βέβαια, πως ο Καρδάσης δεν είναι πια τόσο δημιουργικός κι αμέσως σκέφτηκα πως εμάς τους Έλληνες δεν μας βρίσκεις πουθενά. Μας χαλάει η δημιουργική κουζίνα γιατί δεν την αντιλαμβανόμαστε κι όταν κάποιος κάνει στροφή προς την παράδοση, με το δικό του τρόπο, χωρίς μάλιστα να αθετεί την πίστη του στη γαστρονομία, χαλιόμαστε. Θα πρότεινα, λοιπόν, σε όλους τους υπερασπιστές της αταυτοποίητης ακόμα νέας ελληνικής κουζίνας να κάνουν μια βόλτα από την Πλαταιών να δοκιμάσουν το λαχανοντολµά του, µε χοιρινό και πλιγούρι που τον αρωματίζει µε μάραθο και τον σερβίρει με σάλτσα καρότο κι ύστερα να ξαναμιλήσουν. Δεν θα πω αν είναι τέλειος γιατί για να μιλήσεις για τελειότητα χρειάζεται να συνυπολογίσεις κι άλλες παράμετρους. Δεν θα πω καν αν μου ξύπνησε παιδικές μνήμες γιατί στην προκειμένη λίγο ενδιαφέρουν οι δικές μου μνήμες.

Θα σταθώ σε αυτό που προέχει: στο πως καταφέρνει να αποδίδει την ελληνικότητα με τρόπο κοινώς αναγνωρίσιμο στους μετέχοντες της ελληνικής γευστικής παιδείας, αλλά και ευρέως αποδεκτό και από τους ξένους πελάτες του εστιατορίου του. Θα φέρω για παράδειγμα το μαριναρισμένο σε λεμόνι λαβράκι του, µε τη λευκή ταραμοσαλάτα και το λάδι άνηθου, το οποίο, όπως σερβίρεται πάνω στη μαρουλοσαλάτα του, είναι προφανές πως δεν έχει βγει από κάποια τοπική μας κουζίνα, παρότι εύκολα θα μπορούσε να σε πείσει για το αντίθετο, πως είναι, δηλαδή, κάποιο γνωστό ελληνικό φαγητό, γιατί τα επιμέρους στοιχεία του πιάτου είναι πέρα για πέρα ελληνικά.

Στην ίδια λογική κινούνται και τα δύο καλύτερα-για μένα- πιάτα του εστιατορίου: η τραγανή δίπλα, γεμισμένη µε μοσχαρίσιο κιμά που συνοδεύεται από γιαούρτι και σερβίρεται πασπαλισμένη µε κακάο, ναι, λίγο κακάο που όμως κάνει τόσο οικείο, που κόντεψα να πιστέψω πως κάπως έτσι το σερβίρανε κάπου στη Λάρισα ή στον Βελβεντό Κοζάνης. Εξαιρετικές βρήκα και τις πέτουλες (παραδοσιακές πλακοτηγανίτες της Μεσσηνίας), τις οποίες σερβίρει με κοκκινιστό βετούλι (νεαρή γίδα ή νεαρός τράγος, μεγαλύτερα του ενός έτους), γραβιέρα Νάουσας και ξίγαλο Σητείας.

Το συμπέρασμα μου, λοιπόν, είναι πως σε αυτή τη νέα του μαγειρική περίοδο ο Αλέξανδρος Καρδάσης εκφράζει μια διάθεση να στραφεί σε μια λιγότερο σοφιστικέ κουζίνα, η οποία δεν απεμπολεί μεν την ορθογραφία της υψηλής μαγειρικής (κι εδώ φάγαμε αρνίσιο μπούτι, μαγειρεμένο σε κενό αέρος µε κοκκινιστό τραχανά Αρκαδίας), αλλά την χρησιμοποιεί για να προβάλει σθεναρά τα δικά του μαγειρικά πιστεύω.

Αξίζει να επισημάνω πως η (από χρόνων) ιδέα του να σερβίρει κάποια ορεκτικά με το τεμάχιο ή μικρά πιάτα καθιστά το Αθήρι μια πολύ value for money πρόταση- ιδίως τώρα, στους καιρούς της κρίσης.

  • Αθήρι
  • Τηλέφωνο: (+30) 210 3462983
  • Διεύθυνση: Πλαταιών 15, Κεραμεικός, Αθήνα
  • Ιστοσελίδα: http://www.athirirestaurant.gr
  • Ανοιχτά: καθημερινά, εκτός Κυριακής και Δευτέρας, βράδυ και Κυριακή μεσημέρι
  • Τιμή ανά άτομο (€)*:
  •  
  • * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
Ιστορικό Άρθρου
Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

MOET