Gaspar updated, πάντα δυνατό!

Για την όμορφη ατμόσφαιρα διαβάστε την παλιότερη κριτική που ακολουθεί, αν και βλέποντας την επιτυχία του Gaspar αυτά τα χρόνια είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι το έχετε ήδη επισκεφθεί οπότε έχετε την εικόνα του στο μυαλό σας.

Όταν ξεκίνησε το Gaspar, είχε στην κουζίνα μια εντυπωσιακή ομάδα σεφ (Μανώλη Ασλάνογλου, Χρόνη Δαμαλά, Διονύση Αλέρτα) από τους τρεις πρώτους του σεφ μόνο ο ζαχαροπλάστης Διονύσης Αλέρτας είναι ακόμη εκεί. Στην θέση των προηγούμενων οι Άρης Καλλιπολίτης και Σάββας Κωνσταντινίδης, προτείνουν μια απλούστερη μεσογειακή κουζίνα (σε σχέση με την πρώτη περίοδο) που όμως θεωρώ ότι είναι πιο ταιριαστή με το all day ύφος του μαγαζιού. Οπότε μπορεί να μην αισθάνεσαι την γαστρονομική «φιλοδοξία» του προηγούμενου σχήματος, όμως το μενού είναι καλοστημένο (αν και η –ασύνδετη κατά την γνώμη μου- επιμονή στις εξωτικές νότες υπάρχει).

Πέρα από τις θεωρίες όμως υπάρχει και το φαγητό αυτό καθεαυτό και εδώ οι επιδόσεις σηκώνουν βελτίωση παρόλο που δοκιμάζοντας πιάτα είναι προφανές ότι η κουζίνα έχει επίπεδο. Αυτό το καρπάτσιο μοσχαριού για παράδειγμα είναι τρυφερό, σε τέλεια θερμοκρασία και η απολαυστικά ξινοπικάντικη σος χρένου-λάιμ είναι όλα τα λεφτά. Αυτό το σαλατάκι όμως από πάνω του γιατί πρέπει να είναι θεόστεγνο; Η σαλάτα με σαπανάκι, αχλάδι ποσέ, ροκφόρ και λαρντόν θα μπορούσε να είναι υπέροχη. Τρυφερή, καλοανακατεμμένη, με ταιριαστά υλικά…αυτή η πιπεριά Φλωρίνης που καταδυναστεύει τα πάντα και δεν ταιριάζει με τίποτα από τα υπόλοιπα υλικά, τι δουλειά έχει μέσα στο πιάτο; Από την άλλη, το ριζότο με τα μανιτάρια πορτσίνι και σιτάκε είναι νοστιμότατο (κι ας ήταν μια ιδέα παραβρασμένο), όλο άρωμα. Στα κύρια πιάτα, τα στροτσαπρέτι με μοσχαράκι μπουργκινιόν είναι ο ορισμός του απολαυστικού comfort-food με την βαθιά νοστιμιά τους. αντίθετα τα χοιρινά μπριζολάκια με σάλτσα κόκκινου κρασιού ήρθαν στεγνά και αλμυρά.

Στο Gaspar είναι προφανές ότι προσπαθούν για το καλύτερο. Φαίνεται από κάποια πιάτα, την γενικότερη φιλοσοφία, τα ψωμάκια, τα μικρά κεκάκια με τον καφέ, τα εξαιρετικά γλυκά. Θα πρέπει όμως να προσέξουν τις αστοχίες στην κουζίνα που θαμπώνουν λίγο την εικόνα. Πριν κλείσω, αξίζει ξεχωριστή μνεία στον ζαχαροπλάστη Διονύση Αλέρτα που προτείνει κάποια από τα πιο ενδιαφέροντα γλυκά της πόλης όπως αυτό το χθεσινό με την μαρμελάδα ανανά, μάνγκο, βανίλια με μπισκότο και κρεμέ από σοκολάτα γάλακτος. Φτάνοντας στην ώρα του γλυκού στο Gaspar νομίζεις ότι μεταφέρεσαι από ένα all day restaurant σε αστεράτο εστιατόριο! Η μόνη παρατήρηση που έχω σε σχέση με τα γλυκά είναι ότι η εμφάνισή τους είναι λίγο πιο υπερβολική και δραματική από ότι θα έπρεπε.