Osteria da Claudio, πινελιές αυθεντικότητας

Ο Κλαούντιο έχει μεγάλη ιστορία στην Ελλάδα αφού είναι εδώ 20 χρόνια τώρα. Έχει υπάρξει σεφ των –πάλαι ποτέ- Pane e Vino και Café San Paolo, και έχει ανοίξει το Tutti a Tavola πριν δημιουργήσει την Osteria του. Αν ήμουν κακός άνθρωπος θα έλεγα ότι η ιστορία μιλάει μόνη της. Σε κανένα από αυτά τα εστιατόρια δεν είχα φάει πραγματικά καλά όλα αυτά τα χρόνια! Ο Κλαούντιο είναι –προφανώς- Ιταλός, κατάφερε όμως να χρεωθεί ελληνοποιημένες προσεγγίσεις στα εστιατόρια που δούλευε. Η Osteria da Claudio είναι σίγουρα η πιο αυθεντική του προσέγγιση στην κουζίνα και τη φιλοσοφία της γειτονικής χώρας. Δεκάδες γκράπες, αυθεντικά αλλαντικά (εξαιρετική αν και χοντροκομμένη η μπρεζάολα από άλογο), ακόμη και τα θαυμάσια αναψυκτικά της Pellegrino που είναι εξαιρετικά δυσεύρετα στην χώρα μας πιστοποιούν την αυθεντικότητα του εγχειρήματος. Όποιος όμως έχει φάει στις υπέροχες τρατορίες και οστερίες της Ιταλίας δεν μπορεί παρά να προβληματιστεί εδώ. Και για να μην είμαστε άδικοι, όχι μόνο εδώ, στα περισσότερα ιταλικά της πόλης! Δεν είναι ότι το φαγητό είναι κακό. Είναι όμως μέτριο, αδιάφορο. Είναι η δεύτερη φορά που τρώω εδώ τα τελευταία χρόνια και ήταν και πάλι όπως το θυμόμουν. Τίποτα το ιδιαίτερο. Και επειδή η ατμόσφαιρα, ο κατάλογος, η χαριτωμένη προφορά, τα υλικά δημιουργούν προσδοκίες, η απογοήτευση είναι ακόμη μεγαλύτερη και ενισχύεται από τις παροιμιωδώς άβολες καρέκλες! Οι πίτσες μπορεί να είναι λεπτές και ιταλικές, αλλά η ζύμη τους δεν έχει την νοστιμιά και την καπνίλα του ξύλου, ενώ η σάλτσα ντομάτας που χρησιμοποιούν τις αποτελειώνει γευστικά. Τα ζυμαρικά είναι πνιγμένα στις σάλτσες και είναι βαριά, χωρίς φινέτσα, με συγκεχυμένα αρώματα και τα κύρια πιάτα είναι απλά αδιάφορα με γαρνιτούρα διάφορα άνευρα βραστά λαχανικά. Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και τα γλυκά, όμως στο τέλος η παρτίδα σώνεται από την μεγάλη συλλογή από καλές γκράπες αλλα και το θαυμάσιο Pellegrino Chino, ένα πικρό αναψυκτικό με βοτανικά αρώματα που συνοδεύει τέλεια ένα toscanello!