Τα γιουβαρλάκια ομολογώ ότι όταν μεγάλωνα, δεν ήταν ανάμεσα στα φαγητά που λαχταρούσα. Στο μυαλό μου είχαν τοποθετηθεί ως μια νερόβραστη εναλλακτική των κεφτέδων και βέβαια όταν χρησιμοποιείς τραγανούς, μοσχοβολιστούς τηγανητούς κεφτέδες ως το σημείο αναφοράς σου, είναι μάλλον αδύνατον να βρεις κάτι που να συγκρίνεται μαζί τους σε λαχτάρα και νοστιμιά. Όταν όμως τα τελευταία χρόνια μαγείρευα κολοκύθια γεμιστά ή κρεμμυδοντολμάδες και το περίσσευμα του κιμά το έκανα γιουβαρλάκια, σιγά-σιγά άρχισα να τα εκτιμώ και να βλέπω το συγκεκριμένο φαγητό γι’ αυτό που είναι, απαλλαγμένος απ’ την άδικη ομολογουμένως σύγκριση με τους αγαπημένους μου κεφτέδες, που σχεδόν τίποτε σ’ αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να τους ξεπεράσει!
Γιατί τα γιουβαρλάκια είναι ένα εκλεκτό comfort food, θερμό σε αίσθηση, θρεπτικό, εύκολο να το φτιάξεις και να το φας, με κάθε μπουκιά να σου μεγαλώνει την όρεξη για την επόμενη και χάρη στην υπέροχη σάλτσα αυγολέμονου, με οξύτητες και κρεμώδεις υφές να συνυπάρχουν, εκπροσωπεί την πεμπτουσία της ελληνικής κουζίνας σπιτικής θαλπωρής
Η λέξη γιουβαρλάκια είναι εμφανώς Τούρκικη και σημαίνει “στρογγυλός” και η συνταγή είναι διαδεδομένη και στη Τουρκία και στη Κύπρο εκτός απ’ την Ελλάδα. Δεν έχω άλλες πληροφορίες για την ιστορία της συνταγής που φαίνεται όμως να ήρθε απ’ τους Μικρασιάτες στην Ελλάδα, τόσο απ’ το όνομα, όσο και απ’ τη λογική της και τη φινέτσα της.
Στη δικιά μου μαγειρική λογική, τα γιουβαρλάκια, οι ντολμάδες με κιμά κάθε είδους (λαχανοντολμάδες, κρεμμυδοντολμάδες ή ντολμάδες με αμπελόφυλλο) και τα κολοκυθάκια γεμιστά, μοιράζονται ακριβώς την ίδια βασική συνταγή γιατί έχουν ανάγκη απ’ τις ίδιες γευστικές ισορροπίες. Το πρώτο και κύριο είναι ο κιμάς που επιλέγουμε. Εν αντιθέσει με μπιφτέκια ή κεφτέδες όπου θελουμε τον κιμά να έχει λίπος λόγω ψησίματος και τηγανίσματος αντίστοιχα, εδώ, που η μαγειρική μέθοδος είναι το βράσιμο, μας οδηγεί σε κιμά από ένα κομμάτι αποκλειστικά μοσχαρίσιου κρέατος, που είναι τρυφερό αλλά έχει σχετικά λίγο λίπος, όπως το κιλότο ή το καπάκι.
Δεύτερο στοιχείο είναι ότι το κρεμμύδι, που πάντα δημιουργεί την βασική υποδομή της γεύσης όλων των κιμάδων, εδώ πρέπει να είναι οπωσδήποτε φρέσκο κρεμμυδάκι, γιατί η τελική γεύση θέλουμε να είναι πιο φίνα, πιο λεπτή χωρίς την αυθάδη αίσθηση του ξηρού κρεμμυδιού. Και το τρίτο στοιχείο είναι η συνύπαρξη 3 αρωματικών, δυόσμου, άνηθου και μαϊντανού που φέρνουν μια δροσερή φρεσκάδα σε ένα φαγητό θαλπωρής, το κάνουν νόστιμο και κεφάτο, σπιρτόζικο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη γλυκοκρεμώδη οξύτητα του αυγολέμονου να ξυπνά τις λεπτές γεύσεις απ’ το γιουβαρλάκι δημιουργούν τον τέλειο συνδυασμό.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση