Objects of Desire, η έκθεση

Χρηστικές δημιουργίες και εικαστικά έργα, με άφθονη ποικιλομορφία και κεντρική ιδέα τον σουρεαλισμό, από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τις μέρες μας, παρουσιάζονται μέσω της γραφιστικής, της μόδας, των αντικειμένων και της φωτογραφίας, ως το μέσο που παρέχει στους δημιουργούς αυτών των δεκαετιών να προσεγγίσουν με ανατρεπτικό και διεισδυτικό τρόπο την ανθρώπινη ψυχή. Η τεράστια έκθεση Objects of Desire αποκαλύπτει αυτόν τον γόνιμο διάλογο, συγκεντρώνοντας έργα των Gae Aulenti, BLESS, Achille Castiglioni, Giorgio de Chirico, Le Corbusier, Salvador Dalí, Dunne & Raby, Max Ernst, Ray Eames, Frederick Kiesler, Shiro Kuramata, Carlo. Mollino, Isamu Noguchi, Meret Oppenheim, Man Ray, Iris van Herpen μεταξύ πολλών ακόμα.

Οι απαρχές του σουρεαλισμού μπορούν να αναχθούν στο Μανιφέστο του Σουρεαλισμού από τον Αντρέ Μπρετόν που δημοσιεύτηκε το 1924. Το κίνημα, απέκτησε σύντομα διεθνή διάσταση, προσελκύοντας συγγραφείς, καλλιτέχνες και κινηματογραφιστές στο πέρασμά του. Το υποσυνείδητο, τα όνειρα, οι εμμονές, η τύχη και το παράλογο, υπήρξαν κάποιες μόνο από τις πηγές που άντλησαν έμπνευση οι σουρεαλιστές για να δημιουργήσουν τη νέα τους καλλιτεχνική πραγματικότητα-έκφραση. Στη δεκαετία του 1930, άρχισαν να γίνονται αισθητά τα πρώτα σημάδια της επιρροής τους στον κόσμο του σχεδιασμού γενικότερα, αλλά ήταν κυρίως στη δεκαετία του 1940, που η τάση ενισχύθηκε και εξαπλώθηκε στον κόσμο της μόδας, των επίπλων και της φωτογραφίας, εμφανιζόμενη ακόμα και σε εξώφυλλα περιοδικών όπως το Harper`s Bazaar και η Vogue.

Μέχρι και τις μέρες μας, ο σουρεαλισμός παρέχει ένα ευρύ φάσμα έμπνευσης με τις εικόνες του, τα μοτίβα και τις κυριολεκτικά φανταστικές του εικόνες που προσομοιάζουν με την προσέγγιση και το ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ψυχή. Και αυτό είναι το θέμα της έκθεσης, να  αντιπαραθέτει μεταξύ ενός διαλόγου, σουρεαλιστικά έργα τέχνης και σχεδιαστικά αντικείμενα, αποκαλύπτοντας συναρπαστικούς παραλληλισμούς και παραπομπές. 

Η έκθεση Objects of Desire, αντιπαραθέτει σουρεαλιστικά έργα τέχνης και σχεδιαστικά αντικείμενα, αποκαλύπτοντας συναρπαστικούς παραλληλισμούς και παραπομπές, παρουσιάζοντας αντιπροσωπευτικά έργα από τον κόσμο του ευρύτερου ντιζάιν που κυμαίνονται από τη δεκαετία του 1930 με το τραπέζι του Meret Oppenheim με πόδια πουλιού (1939)—μέχρι τα σύγχρονα έργα, συμπεριλαμβανομένων δημιουργιών μόδας από την Iris van Herpen που προτείνει laser cut ενδύματα καθώς και αντικείμενα του Konstantin Grcic ή του στούντιο Odd Matter, αλλά και πρωτοποριακής σχεδίασης δημιουργίες που αμφισβητούν τις νέες τεχνολογίες ή τους ρόλους των φύλων με ανατρεπτικούς τρόπους. Αυτά τα έργα αποδεικνύουν ότι το σχέδιο δεν αφορά μόνο τη λειτουργία ή την τεχνολογία, αλλά και την κρυφή πραγματικότητα των αντικειμένων, τα μυστικά όνειρα, τις εμμονές και τους μύθους μας, με άλλα λόγια, το σουρεαλιστικό υπόβαθρο τους. Αυτή η εις βάθος εξέταση υπογραμμίζει ένα πράγμα: η μορφή δεν ακολουθεί πάντα τη λειτουργία — μπορεί επίσης να ακολουθεί τις εμμονές, τις φαντασιώσεις και τις κρυφές επιθυμίες μας.

Παράλληλα με την έκθεση Αντικείμενα του πόθου, που τόσο συμβαδίζει με την ανάγκη έκφρασης της στήλης αλλά και το τίτλο της, κυκλοφορεί και ένα βιβλίο που καταγράφει αυτόν τον συναρπαστικό διάλογο, με πολυάριθμα δοκίμια και μια ευρεία επιλογή εικόνων αντιπροσωπευτικών έργων τέχνης και αντικειμένων σχεδιασμού. Συμπληρώνεται δε, με ιστορικά αποσπάσματα και σύντομες δηλώσεις σύγχρονων σχεδιαστών. Πρόκειται ίσως για τις εμμονές, τις κρυφές μας επιθυμίες και τις φαντασιώσεις μας, σίγουρα μια ενδιαφέρουσα και εις βάθος εξέτασης τους. Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 8 Μαρτίου έως τις 4 Αυγούστου 2024.