«H ημέρα μου ξεκινάει ακούγοντας ραδιόφωνο -τον Μπάμπη Παπαδημητρίου στο ραδιόφωνο του Σκάι- και Διαδίκτυο. Τις τελευταίες εβδομάδες έχω πιάσει τον εαυτό μου να αποφεύγει ενημερωτικές εκπομπές και ειδήσεις λόγω της μόνιμα αρνητικής ειδησεογραφίας. Δεν υπερηφανεύομαι γι` αυτό αλλά συμβαίνει. Προτιμάω πιο ανώδυνες επιλογές. Μόλις σηκωθώ το πρωί η πρώτη μου κίνηση είναι να ζεστάνω νερό για το τσάι μου. Πίνω τσάι. Δεν πίνω καφέ επειδή δεν μου αρέσει. Τρώω πάντα πρωινό, είναι καθημερινή απόλαυση. Θα φάω δημητριακά με κατσικίσιο γάλα ή θα φτιάξω σάντουιτς/τοστ με τυρί και βραστή γαλοπούλα.
Στη διάρκεια της ημέρας αν πεινάσω θα πάρω κάτι από το εστιατόριο/καντίνα της Καθημερινής. Είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτό. Λίγοι εργαζόμενοι, νομίζω, έχουν τη δική μας τύχη. Αν είχα πάντως στέκι κατά τη διάρκεια της ημέρας μου θα πήγαινα στο καινούργιο Cake στην πλατεία της Νέας Σμύρνης (είμαι φανατικός των κέικ) ή στο Belle Epoque στην οδό Βουλής. Και στο αγαπημένο μου «Τσάι» στην Αλεξάνδρου Σούτσου.
Δεν μαγειρεύω. Κάποτε απέφευγα και να το λέω αλλά αυτή είναι η (πικρή) αλήθεια. Ξέρω, χάνω πολλά, αλλά τα μεσημέρια τρώω στην εφημερίδα και τα βράδια μοιράζομαι ανάμεσα στο πατρικό μου (ευκαιρία για να βλέπομαι και με τους δικούς μου), στο «έξω» και σε φίλους. Τις ελάχιστες φορές που μαγειρεύω κάνω πανεύκολα πιάτα, σχεδόν αποκλειστικά ζυμαρικά με έτοιμες, συσκευασμένες σάλτσες. Όπως μπορείτε να αντιληφθείτε τρώω ΠΑΝΤΑ βραδινό! Άλλη μεγάλη αλήθεια είναι ότι είμαι άσχετος με τα κρασιά αλλά πίνω συνήθως λευκό. Ευτυχώς που σκαμπάζουν οι φίλοι μου περισσότερα και έτσι πίνω κάποιες καλές ετικέτες... Όταν βγαίνω τα βράδια μετά τη δουλειά συνήθως το ραντεβού με τους φίλους το δίνω στο Odeon στο Μετς, το Duende και για ποτό ή το Au Revoir στην Πατησίων πάντα κρατώντας το αγαπημένο τζιν τόνικ στο χέρι.
Σούπερ μάρκετ πηγαίνω. Λαική έχω να πάω 3-4 χρόνια. Στο σπίτι μου υπάρχουν συνήθως προϊόντα που έχουν σχέση με το πρωϊνό. Επίσης πολλά μπισκοτοειδή, κουλουράκια και άλλα σχετικά που συνοδεύουν το τσάι μου. Τα μπισκότα με συνόδευαν πάντα στη ζωή μου... Όταν ήμουν μικρός θυμάμαι την χαρακτηριστική εικόνα/γεύση ενός μπολ γεμάτου με γάλα και μπισκότα Πτι Μπερ Παπαδοπούλου. Γαστρονομικές εμμονές; Λατρεύω δυστυχώς το βούτυρο, σιχαίνομαι το κουνουπίδι και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς νερό.
Αγαπώ το φαγητό του δρόμου. Συνήθως παίρνω σουβλάκια από τον «Λευτέρη» στην Ομήρου στην Νέα Σμύρνη ή από το «Πολυ – πίτα» στην Σπύρου Μερκούρη στο Παγκράτι. Επίσης μου αρέσει πολύ το Golden burger των Goody`s.
Όταν το σπίτι δεν έχει κάτι, δεν έχω πάει στους δικούς μου ή δεν έχω όρεξη να βγω έξω, παραγγέλνω από το Simply burgers, το Cleopatra, μπέργκερ με κοτόπουλο φιλέτο, παρμεζάνα, τυρί έμμενταλ, μπέικον, μαρούλι, ντομάτα, κρεμμύδι με σάλτσα Caesar! Delivery με burgers παίζει και από Colibri! Κόλαση!
Στα δύο Colibri στο Παγκράτι και το Μετς πάω και για φαγητό. Είναι αγαπημένο μου burger house. Έχω δοκιμάσει όλα τα burgers και λατρέυω την ομώνυμη σαλάτα. Aγαπημένα μου εστιατόρια είναι επίσης το Mini Size στον Ταύρο, το Ιντεάλ της Πανεπιστημίου, το "Οικείο" στην Πλουτάρχου που συνήθως παραγγέλνω την ομώνυμη σαλάτα, το Duende στου Μακρυγιάννη όπου λατρεύω τα μακαρόνια με κιμά, το "Γιώργο" στη Γλυφάδα με την φοβερή μελιτζανοσαλάτα και βέβαια το "Μαγέρικο της Νάγιας" στην Καλλιθέα.
Αν πρέπει ωστόσο να αποφασίσω ποια είναι η αγαπημένη μου κουζίνα θα πω μετα παρρισίας την ιταλική γιατί προσφέρει σε απλόχερες δόσεις αυτό που οι Εγγλέζοι αποκαλούν «comfort food». Comfort food είναι για μένα και η μους σοκαλάτας από τη «Μασκωτίτσα» στη λεωφόρο Συγγρού. Και μια που ανέφερα τους Αγγλοσάξονες, στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιόνας έχω την καλύτερη γαστρονομική ανάμνηση. Συγκεκριμένα το εστιατόριο s&m στο Spitafields (κοντά στο City) όπου μπορείς να φας ποικιλία από ντόπια λουκάνικα με πουρέ και φασόλια. Ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει... η βρετανική κουζίνα- αν υποθέσουμε ότι υπάρχει!
Όσο για την ελληνική γαστρονομική σκηνή, νομίζω (περισσότερο διαισθητικά γιατί όπως ίσως θα καταλάβατε δεν διεκδικώ δάφνες γευσιγνωσίας) ότι με την κρίση θα υπάρξει ένας εξορθολογισμός. Οι πραγματικά καλοί θα επιβιώσουν, οι τιμές θα προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, ο κόσμος περιορίζοντας τις εξόδους του θα γίνει πολύ πιο επιλεκτικός. Προσδοκώ περισσότερο βάθος στην ελληνική κουζίνα και είμαι πρόθυμος να συμβιβαστώ με λιγότερο κοσμοπολιτισμό, εντός κι εκτός εισαγωγικών».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση