Eleven Madison Park 2.0: Η καινούρια εποχή

17 Οκτωβρίου 2017
Πάνος Σταθόπουλος
Μετά από 4 μήνες ανακαίνισης το καλύτερο εστιατόριο του κόσμου ξανανοίγει τις πόρτες του στο κοινό.
  • ELEVEN MADISON PARK 2.0: Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΠΟΧΗ | Globe-Eater

Θα μπω κατευθείαν στην ουσία. Αφού κατέκτησαν κάθε πιθανή γαστρονομική κορυφή ο Daniel Humm και ο Will Guidara αποφάσισαν να ανακαινίσουν το ΕΜΡ και να το κάνουν ακριβώς όπως το είχαν ονειρευτεί.  Και στις 8 Οκτωβρίου το άνοιξαν στο κοινό ξανά με την ελπίδα ότι θα είναι ακόμα καλύτερο.

Στις 10 Οκτωβρίου το επισκέφτηκα κι εγώ και σας έχω τις πρώτες εντυπώσεις. Στην πόρτα συνάντησα τον Daniel και πάνω στην κουβέντα μου είπε 3 πράγματα: ότι είναι περήφανος για το χώρο, για το πιάτο με την κολοκύθα και ότι ετοιμάζει επέκταση στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Λονδίνο αλλά όχι κάτι ανάλογο με Eleven Madison Park γιατί αυτό δεν επαναλαμβάνεται.

Ο χώρος είναι ανανεωμένος και καλύτερα φωτισμένος με τον διάδρομο να έχει μετακινηθεί στο κέντρο, έτσι ώστε μπαίνοντας το μάτι να βλέπει κατευθείαν στο βάθος. Έχουν μειωθεί πολύ τα τραπέζια και από 400 άτομα κάθε μέρα τώρα δέχονται 80, αυξάνοντας την τιμή του μενού στα 295 δολάρια συν τους φόρους.  Η πιο εντυπωσιακή αλλαγή είναι στην κουζίνα που διπλασιάστηκε σε μέγεθος και είναι πραγματικά αξιοζήλευτη.

Το σέρβις είναι όπως πάντα άψογο αν και η ομάδα δεν είχε βρει ακριβώς τους ρυθμούς της μιας και ηταν η τριτη μερα επαναλειτουργίας του εστιατορίου. Η λίστα κρασιών είναι καταπληκτική αλλά το wine pairing που προτείνουν για 300 είναι για γέλια μιας και περιλαμβάνει μέτρια κρασιά, ένα κοκτέιλ κι ένα ποτήρι μπύρα. Πιθανώς η τιμή δικαιολογείται από το γεγονός ότι ο σομελιε ανοίγει το κόκκινο κρασί καίγοντας το λαιμό του μπουκαλιού.

Όμως η ουσία έγκειται στο καινούριο μενού κι εκεί θα εστιάσει η κριτική. Υπάρχουν μερικά κλασσικά πιάτα όπως η πάπια με τη λεβάντα, ο αστακός και τα ασπρόμαυρα μπισκότα αλλά και πολλά καινούρια. Θα έλεγα ότι υπάρχει έμφαση στη Νέα Υόρκη και στη χορτοφαγία.

Από πρώτα υπήρχε η επιλογή ανάμεσα σε μυδια, μανιτάρια ή φουα γκρά. Τα μανιτάρια είναι ένα πραγματικά ριψοκίνδυνο πιάτο με καρπάτσιο μανιταριών πάνω σε μους από μανιτάρια με κουκουνάρια. Πολύ ενδιαφέρον πιάτο αλλά όχι συναρπαστικό αν και αισθητικά άψογο. Το φουα γκρα προσφέρεται ζεστό ή κρύο και είναι καταπληκτικό και στις δύο εκδοχές του. Στην ζεστη μορφή είναι μέσα σε ένα παντζάρι αλλά η κρύα εκδοχή με άφησε άναυδο. Παρουσιάζεται σαν μια φέτα από κόκκινο λάχανο που ανάμεσα στα φύλλα βρίσκεται μους από φουα γκρά. Η οξύτητα από το λάχανο κόβει τη λιπαροτητα του φουα γκρά και απογειώνει το πιάτο.

Το επόμενο πιάτο στο μενού είναι εντυπωσιακό. Ένα ολόκληρο αλμυρό Νεοϋορκέζικο τσιζκεικ με καπνιστό οξύρυγχο από το οποίο σου κόβουν μια φέτα και τη σερβίρουν με χαβιάρι. Αν και η εικόνα του πιάτου είναι αξέχαστη, η ισορροπία δεν λειτουργεί και η ποσότητα της κρέμας είναι μεγάλη με αποτέλεσμα να χάνεται η γεύση και του ψαριού και του χαβιαριού. Ακολουθεί ο αστακός που είναι όπως πάντα πολύ καλός ή εναλλακτικά ένα τοπικό ψάρι που συνοδευεται από αφυδατωμένο parsnipπου μοιάζουν με ταλιατέλες.

Το επόμενο πιάτο είναι για μένα το πιο πολύπλοκο και ενδιαφέρον στο μενού.  Κολοκύθα Kabocha που ψήνεται διπλωμένη μεσα σε φύκι και μπέικον. Σκίζουν το περιτύλιγμα και βγάζουν ένα κομμάτι κολοκύθα και ρίχνουν λίγο ζωμό που συνδυάζει άρωμα από φύκι και μπεικον με γλυκοκολοκύθα. Το πιάτο είναι εξαιρετικά απλό σχεδόν βασικό αλλά υπερβολικά νόστιμο και πολύπλοκο γευστικά. Δείχνει την έντονη τάση για ανάπτυξη χορτοφαγικών πιάτων και πόσο δύσκολη είναι η υψηλή γαστρονομία όταν αφαιρέσεις τα πολυτελή υλικά.

Αυτό που με απογοητευσε ήταν το τυρι και τα γλυκά. Αντι για τυρί σέρβιραν ένα ψωμί τύπου μπριος με μια σως τυριού και μπύρας. Ηταν ανεπαρκές στην εκτέλεση του. Τα δυο γλυκά που δοκίμασα ήταν καλά αλλά όχι συγκλονιστικά. Ένα τηγανητό ντόνατ με μήλο ήταν πολύ απλό, σχεδόν απλοϊκό σαν πρόταση και το γλυκό με τα cranberries δεν ηταν στο επίπεδο των σπουδαίων chef patissier της Γαλλίας.

Το ΕΜΡ παραμένει ένας σπουδαίος γαστρονομικός προορισμός αλλά το καινούριο μενού θέλει ακόμα δουλειά. Είναι δύσκολο να τελειοποιήσεις τα πιάτα σου όταν όλος ο πλανήτης σε παρακολουθεί αλλά αναγνωρίζω στον Daniel Humm το θάρρος που έχει και το τολμά.

Βαθμός:9,5/10

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση