Από πού ξεκίνησε όμως αυτή η νέα μάστιγα των μαλακών μπισκότων; 20χρονες Αμερικάνες Tik Tokers τρώνε μπροστά στην κάμερα τα ξακουστά Crumbl Cookies βουτηγμένα σε γάλα με πάγο (μα καλά ποιός βάζει παγάκια στο γάλα του;!) ενώ παράλληλα ουρές δημιουργούνται έξω από το Αυστραλιανό «Brooki Bakehouse», το οποίο μάλιστα, μετά από την εντυπωσιακή ανταπόκριση του κόσμου, κάνει delivery μέχρι και στην Ευρώπη! Η δημοφιλής πλατφόρμα κατακλύζεται από άκριτες-κριτικές δημιουργών περιεχομένου που ωστόσο έχουν καταφέρει να αναγάγουν το συγκεκριμένο προϊόν σε παγκόσμιο εθισμό! Είπα λοιπόν κι εγώ, ως γνωστό και αμετανόητο θύμα του Tik Tok, να δοκιμάσω το εξίσου -με τα προαναφερόμενα- δημοφιλές «Crème» του Παρισιού, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του και στη Γαλλική πρωτεύουσα, ξεκινώντας το ταξίδι του από το Λονδίνο. Πανέτοιμη να απομυθοποιήσω το hype του, οριακά ντράπηκα μόλις δοκίμασα το Soft Cookie με miso και λευκή σοκολάτα. Δύσκολη η συνύπαρξη αλμυρής και γλυκιάς επίγευσης σε μια μπουκιά και η συγκεκριμένη έθεσε τον πήχη του ουρανίσκου μου ψηλά.
Προφανώς δεν θα αργούσε και η εγχώρια σκηνή ως κυνηγός των εξωγενών trends να αφοσιωθεί σε αξιόλογες μεν, αντιγραφές δε…Άξια αναφοράς είναι η προσπάθεια του «The Cookie Dude» (Ρόδου 4, Μαρούσι), ο οποίος συχνά μας προμηθεύει στο γραφείο με τα γενναιόδωρα -σε βάρος- μπισκότα του, για τα οποία έγραψε πριν λίγους μήνες και η Ελεάννα Γούση. Ξεχωρίζει επίσης και το «72H Artisanal Bakery» (Μητροπόλεως 27, Αθήνα), κυρίως για την πολύ προσεγμένη υφή στη ζύμη των μπισκότων του.
Συνήθως όμως συναντώ, δυστυχώς, soft cookies με περίσσια ζάχαρη που δεν έχει προφτάσει καν να λιώσει και βιτρίνες με βαρετές -στα μάτια μου- γεύσεις. Αναρωτιέμαι φωναχτά αν τελικά το Chocolate Chip Cookie και η Red Velvet εκδοχή του αποτελούν, κατά μία έννοια, συνέχεια της πραλίνας φυστικιού, που τόσο ταλαιπωρούμε και υποβαθμίζουμε σε ανούσια γλυκίσματα (υπόσχομαι πως το αγαπώ το φυστίκι, αλλά με κουράζει το ψευτο-πράσινο χρώμα που κυκλοφορεί στην αγορά). Ας μην τολμήσω δε να πιάσω στο στόμα μου το γνωστό άλειμμα Biscoff! Χρησιμοποιείται ολοένα και συχνότερα ως topping (συνοπτικά να πω πως δεν βρίσκω λύση στην εξίσωση λιωμένο μπισκότο πάνω από ψημένο μπισκότο, «κράξτε» με ελεύθερα!).
Εν πάση περιπτώσει, αν τόσο πολύ θέλουμε να εστιάσουμε στα Cookies, ας κάνουμε κάτι πρωτοποριακό που θα μας βάλει στο χάρτη! Ας δημιουργήσουμε ένα Chip-less Cookie, με καμένο βούτυρο και ανθό αλατιού. Να γράφουμε με περηφάνια πως τα αυγά του είναι από τη γεωργική μας σχολή στη Θεσσαλονίκη και η αλμύρα του έρχεται από την δική μας Αλυκή λίμνη της Λήμνου. Κλείνοντας αυτές τις γραμμές γκρίνιας, προσθέτω το πραγματικό παράπονο της σκέψης μου. Γιατί τελικά δεν επικεντρώνεται η -κατά τα άλλα- πολλά υποσχόμενη νέα φουρνιά επαγγελματιών στο πώς θα μάθει να φτιάχνει περίτεχνα βουτήματα-συντροφιά στον απογευματινό ελληνικό καφέ των σπιτικών μας; Καημό το ‘χω να πάω σε Αθηναϊκό φούρνο (bakery για τους πιο «λαϊκούς») και να δω φρέσκα πρόσωπα να ξεφουρνίζουν κουλουράκια πορτοκαλιού!
ΥΓ. Για να μην αφήσω παραπονεμένους τους σημερινούς νοσταλγούς καλών βουτημάτων και κουλουριών, η πρόταση μου είναι το «Σταρένιο της γιαγιάς» (Αγίας Μαρίνας 6, Πειραιάς), το οποίο μεγάλωσε ήδη τρεις γενιές και συνεχίζει πεισματικά ακάθεκτο.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Το θέμα είναι να βρούμε έναν φούρνο με αυθεντικά, ποιοτικά υλικά και όχι μείγματα από σκόνες.