Δεν ξέρω αν είναι το αποτέλεσμα στρατηγικής ή εάν απλώς έτσι έτυχε, αλλά οι παρουσιάσεις του ουίσκι Label 5 στους έλληνες δημοσιογράφους είναι πλέον συνυφασμένες με δυνατές εμπειρίες.
Τον περασμένο Μάιο, για το λανσάρισμα του Label 5 Classic Black στην ελληνική αγορά, η εταιρεία Καρούλιας που το εισάγει είχε επιλέξει την έκθεση «Διάλογος στα Σκοτεινά», που γινόταν στο Badmington. Oι προσκεκλημένοι, αφού άφηναν στην υποδοχή ο,τιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει την παραμικρή εστία φωτός, εισέρχονταν σε μία «πόλη» με τους ήχους, τα εμπόδια και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας πραγματικός τυφλός στην καθημερινή του ζωή και μετά από 40’ περιπλάνησης και έχοντας πλέον ακονίσει κατά κάποιο τρόπο όλες τις αισθήσεις τους πέρα από την όραση, δοκίμαζαν το Label 5 μέσα στο μαύρο σκοτάδι σε ένα χώρο που είχε διαμορφωθεί ως μπαρ. Ομολογώ πως όταν ο μπάρμαν άνοιξε τη φιάλη και σέρβιρε το ουίσκι, πλημμύρισε με τη μυρωδιά του όλος ο χώρος, κάτι που αναμφίβολα δεν θα είχε γίνει αντιληπτό κάτω από άλλες συνθήκες. Η δε κατάποσή του ήταν σκέτη απόλαυση!
Φέτος το Label 5 άδραξε την ευκαιρία της άφιξης στην Ελλάδα του Dinner in the Sky για να προσκαλέσει τους δημοσιογράφους γεύσης σε μία εναέρια γευστική δοκιμή με εδέσματα εμπνευσμένα από τις 5 ηπείρους. Η πλατφόρμα-εστιατόριο ανυψώθηκε με γερανό στα 50 μέτρα όπου και σερβιρίστηκε πλήρες δείπνο. Το μενού περιλάμβανε πιάτα-σύμβολα από την κάθε ήπειρο, τα οποία συνόδευε το Label 5, με αποτέλεσμα ένα ιδιαίτερα δημιουργικό food pairing.
Το Label 5 πλασάρεται ως ένα κοσμοπολίτικο ουίσκι, ένα ουίσκι για fashiοnistas, για σοφιστικέ κατοίκους πόλεων. Η αφίσα που το συνοδεύει, σε σικ ασπρόμαυρο, απεικονίζει ουρανοξύστες τα παράθυρα των οποίων έχουν το σχήμα της φιάλης του Label 5. Eίναι το ουίσκι που θέλει να είναι ―και είναι― παρόν σε όλες τις μεγαλουπόλεις της υφηλίου. Έξυπνη, λοιπόν, η ιδέα της γευστικής δοκιμής πάνω από την πόλη, κι ας πέσαμε σε μέρες με πολύ κρύο.
Δεμένος όπως ήμουν μέσα στο κάθισμά μου, πιο σφιχτά και πιο καλά απ’ ότι ένα μωρό μέσα σε παιδικό καροτσάκι, 50 μέτρα πάνω από τη γη, μου ήρθε αυθόρμητα στο νου το παιδικό βιβλίου του Dr. Seuss, «Green Eggs and Ham» (δυστυχώς δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά). Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, Sam-I-am, πολιορκεί ένα άλλο ον προτείνοντάς του μετ’ επιτάσεως να δοκιμάσει ζαμπόν με πράσινα αυγά. Του τα προτείνει παντού, μέσα σε ένα αυτοκίνητο, μέσα σε ένα τρένο, σε ένα δένδρο, στο σκοτάδι, παρέα με μία αλεπού, μέσα στη θάλασσα κ.λπ. για να εισπράξει συνεχείς αρνήσεις. («Ι would not, could not, in the rain. Not in the dark. Not on a train. Not in car. Not in a tree. I do not like them, Sam, you see. Not in a house. Not in a box. Not with a mouse. Not with a fox. I will not eat them here or there. I do not like them anywhere!»). Τελικά o ανώνυμος ήρωας της ιστορίας μας τα δοκιμάζει και, φυσικά, του αρέσουν: «I do so like green eggs and ham! Thank you! Thank you, Sam-I-am!».
Προτού, λοιπόν, μας προτείνουν να δοκιμάσουμε το Label 5 στον πυθμένα της θάλασσας ή μέσα σε ένα κλουβί με τίγρεις, διακηρύσσω δημόσια πως, ναι, μου αρέσει το Label 5! Θα το πίνω και εδώ και εκεί. Νηστικός και φαγωμένος! Με νερό και σκέτο! Με παρέα και μόνος! Στη Γλασκώβη και στην Αθήνα, στους αιθέρες και στη μαρίνα. Στο σκοτάδι και στο φως, με τη Γιαλένα και τον Σκοτ. Thank you, thank you, oh, so much, Label 5 we’re a match!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση