Clarence Dillon, 2ες ετικέτες, 3η ποιότητα…

Ο Clarence Dillon μπορεί να γεννήθηκε στον San Antonio το1882, όμως άφησε το οινικό αποτύπωμά του στην περιοχή του Μπορντό. Μάλιστα αυτό όχι μόνο δεν έχει σβήσει αλλά αντιθέτως έχει γίνει εντονότερο, αφού ο ομώνυμος οίκος υπό την διεύθυνση του δισέγγονού του πρίγκιπα Ροβέρτου του Λουξεμβούργου διαθέτει ένα πορτφόλιο που κόβει την ανάσα. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό όταν στην ιδιοκτησία της οικογενείας περιλαμβάνονται το 2αστερο εστιατόριο Clarence,  τα ανυπέρβλητα Chateau Haut Brion (φωτό) και  Chateau La Mission Haut Brion καθώς και το φιλόδοξο Chateau Quintus.

Για τον λόγο αυτό –αλλά και επειδή η “απλή”  σειρά Charentelle που φέρει την υπογραφή Dillon μου έχει αφήσει άριστες εντυπώσεις- περίμενα γεμάτος ανυπομονησία την γευσιγνωσία των 2^ων ετικετών των σπουδαίων πύργων που ανέφερα παραπάνω.

Να διευκρινιστεί εδώ ότι οι 2^ες ετικέτες προκύπτουν από την ανάγκη για μεγιστοποίηση των επιδόσεων των Grand Vin, των κύριων δηλαδή  κρασιών των κορυφαίων Chateaux. Ως εκ τούτου προέρχονται από πιο νεαρά αμπέλια, από κομμάτια του κτήματος που δεν είναι τόσο χαρισματικά ή από σταφύλια η ωριμότητα των οποίων δεν άγγιξε την τελειότητα ώστε να χρησιμοποιηθούν για την 1^η ετικέτα.

Βέβαια οι 2^ες ετικέτες δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες και …δεύτερες, ειδικά αν προέρχονται από μυθικούς πύργους.  Φανταστείτε τις σαν ένα πανάκριβο ρολόι που απλώς έχει ένα ξέφτισμα στο λουράκι, ή μια Rolls Royce με μια γρατζουνιά στο πίσω φτερό. Βέβαια οι 2^ες ετικέτες δεν διαθέτουν την ποιότητα και τις εξωπραγματικές τιμές των 1^ων, όμως πολλές από αυτές είναι σπουδαία κρασιά με 3ψηφια νούμερα στο καρτελάκι της τιμής και συχνή παρουσία σε μεγάλες δημοπρασίες ανά την υφήλιο.

Την γευσιγνωσία –η οποία πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια του Best Sommelier of the World 2019- άνοιξε το La Clarte de Haut Brion 2014 (8,5/10)ένα ιδιαίτερα σπάνιο blend Sauvignon Blanc και Semillon. Τα μόλις 2,9 εκτάρια που είναι φυτεμένα με λευκά σταφύλια στο  Haut Brion και τα άλλα 3,5 στο La Mission Haut Brion δίνουν τα απόλυτα λευκά κρασιά του Μπορντό, τα οποία είναι και από τα ακριβότερα του κόσμου. Το La Clarte περιλαμβάνει σταφύλια και των δύο μιας και οι τρομακτικά μικρές εκτάσεις δεν επιτρέπουν δύο 2^ες  ετικέτες. Αρκετά πυκνό και έντονο στα αρώματα του πιπί της γάτας, του κίτρου, του μελιού και του καπνού, το ωριμασμένο για 10 μήνες σε βαρέλι blend διαθέτει καλό όγκο και διάρκεια, καθώς και πιπεράτο τελείωμα το οποίο ικανοποιεί χωρίς να εντυπωσιάζει.

Η (κόκκινη) συνέχεια πάντως ήταν ακόμα λιγότερο εντυπωσιακή αφού στα ποτήρια βρέθηκε το La Clarence de Chateau Brion 2008 (8/10), η 2^η ετικέτα του πιο ιστορικού πύργου του Μπορντό. Του πύργου που με τις συγκλονιστικές επιδόσεις του όχι μόνο γίνεται περιζήτητο παρόλη την 4ψηφια τιμή του ανά φιάλη, αλλά και συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία βαθμίδα της περίφημης κατάταξης του 1855 παρόλο που δεν ανήκει στο Medoc. Δυστυχώς η 2^η ετικέτα του δεν προσέφερε κανένα ψήγμα του μεγαλείου του Haut Brion, αφού μπορεί  το άρωμα του κέδρου, των μπαχαριών και της στάχτης να είναι τυπικό και οι τανίνες λεπτοϋφασμένες, όμως κατά τα άλλα το κρασί υπολείπεται σε μάκρος και συμπύκνωση ενώ είναι και ενοχλητικά χορτώδες.

Αν και οι δύο πύργοι βρίσκονται αντικριστά, το La Mission Haut Brion είναι εντελώς διαφορετικό στο στυλ διαθέτοντας περισσότερη ωριμότητα, γλύκα και εξωστρέφεια από το σπουδαίο αδελφάκι του. Αυτές οι διαφορές που έχουν μεταξύ τους οι δύο διασημότεροι και πολυτιμότεροι πύργοι  του Pessac Leognan αντικατοπτρίζονταν και εδώ, με το La Chapelle de la Mission Haut Brion 2012 (8/10)να επιβεβαιώνει τα παραπάνω με τον κρεάτινο, γεμάτο μαρμελάδες βατόμουρου χαρακτήρα του. Δυστυχώς όμως οι ομοιότητες άρχιζαν εκεί που δεν έπρεπε, δηλαδή στην συμπύκνωση, την διάρκεια και την χορτώδη επίγευση.

Ο Clerence Dillon δεν εκπλήρωσε ποτέ το απωθημένο του να αποκτήσει μια ιδιοκτησία στην δεξιά όχθη του Μπορντό, όμως το 2011 ο πρίγκιπας Ροβέρτος απότεινε φόρο τιμής στον ιδρυτή του οίκου, με την αγορά του Chateau Tertre Daugay που μετονομάστηκε σε Chateau Quintus. Η 2^η ετικέτα αυτής της ιδιοκτησίας του St Emilion επιλέχθηκε για να κλείσει την δοκιμή και ορθώς, αφού το Le Dragon de Quintus 2015 (8/10)ήταν το πλέον νεοκοσμικό στο στυλ, με πολύ ξύλο, βαλσαμικές  νότες, ώριμο φρούτο και ατίθασα πληθωρική παρουσία που απαιτεί 5-7 χρόνια στην φιάλη.

Το La Chapelle de la Mission Haut Brion 2010 (8,5/10)που σερβιρίστηκε στο επίσημο δείπνο της επόμενης ημέρας ήταν το πλέον πειστικό όλων- αφού διέθετε αρκετή συμπύκνωση στα αρώματα του μαύρου φρούτου και του μελανιού αλλά και απίθανες τανίνες- ωστόσο και αυτό σε “έφτιαχνε” για λιγότερη ώρα από όση θα ήθελες.

Ίσως αν κανείς ρίξει μια γρήγορη ματιά στο άρθρο  και επικεντρωθεί μόνο στις βαθμολογίες να αποκτήσει την εντύπωση ότι τα κρασιά ήταν πολύ καλά. Όμως εδώ δεν μιλάμε για Νεμέες – καμία διάθεση υποβιβασμού των κρασιών της περιοχής, αρκετά εκ των οποίων είναι πολύ καλύτερα από τα αντικείμενα αυτού του άρθρου!- αλλά για 2^ες ετικέτας κάποιων εκ των πλέον μυθικών παραγωγών του κόσμου. Και μπορεί να είναι 2^ες ετικέτες, το ίδιο όμως ισχύει και για τα εκπληκτικά Pavillon Rouge de Chateau Margaux και  Les Forts de Latour, που προέρχονται από ανάλογου κύρους πύργους και τα οποία βρίσκονται σε άλλο ποιοτικό γαλαξία.

Ως εκ τούτου η απάντηση στο αρχικό ερώτημα δεν μπορεί να είναι άλλη παρά το “Όχι βέβαια τα ίδια που προκαλεί ένα  βασικό Opel!”…