Samos Anthemis 2010

Η επιτομή της γλυκιάς παλαίωσης.

Χρώμα χάλκινο, με κίτρινο και περισσότερο καφέ. Ένταση αρώματος στο μέγιστο με τα είδη να μπορούν να το τοποθετηθούν σε τέσσερεις άξονες. Ο πρώτος αποτελείται από συμπυκνωμένα σιρόπια σακχαρούχων πρώτων υλών όπως μέλι, σταφίδα, πετιμέζι, ο δεύτερος από αποξηραμένα στον ήλιο φρούτα όπως σταφίδες, σύκα, βερίκοκα, δαμάσκηνα, ο τρίτος από ξηρούς καρπούς όπως καρύδια και φουντούκια και ο τέταρτος από ξύλο, καραμέλα, καφέ και σοκολάτα. Στόμα με πάχος που ξεκινάει με την αναμενόμενη έντονη γλύκα και την οξύτητα γρήγορα να τη φέρνει σε σχετική, για ένα γλυκό κρασί, ισορροπία. Επίγευση με γλύκα, οξύτητα και ελάχιστη πίκρα να το συμπληρώνει γευστικά και να αφήνει μια αίσθηση ελάχιστα στυφή, όπως αυτή που αφήνουν οι αποξηραμένες σταφίδες. Η διάρκειά του είναι ατελείωτη αφού για πολύ ώρα μετά το κατέβασμα της γουλιάς το κρασί εξακολουθεί να δίνει αρώματα από συστατικά που αρνούνται να εγκαταλείψουν το στόμα.

Βαθμός 96/100 για ένα μοναδικό στον κόσμο γλυκό κρασί. Ξεκινώντας ως βάση από το πολύ απλούστερο γλυκό μιστέλι της Σάμου, που γίνεται πρακτικά χωρίς αλκοολική ζύμωση αλλά με ανάμιξη φρέσκου γλεύκους και αλκοόλης, που παλιώνει για μια πενταετία σε δρύινο βαρέλι. Με τον τρόπο αυτό το μοσχάτο κρασί χάνει την απλότητά του και μετασχηματίζεται σε ότι πιο σύνθετο έχει να επιδείξει η παλαίωση στο βαρέλι. Διαβάζοντας την παραπάνω περιγραφή και μερικά ακόμη που θα μου έχουν ξεφύγει καταλαβαίνει κάνεις ότι συμπεριλαμβάνει οτιδήποτε αρωματικό κινείται στη τροχιά της παλαίωσης. Αυτό δεν θα ήταν εφικτό εάν δεν πατούσε σε ένα απόλυτα σταθερό υπόβαθρο γεύσης. Το αποτέλεσμα της συνύπαρξης των σακχάρων σε ένα διαρκώς οξειδούμενο περιβάλλον στο βαρέλι δίνει ένα γευστικό σύνολο που μην περιμένετε να εξηγηθεί με όρους χημείας, αφού μάλλον κάνεις δεν το έχει μελετήσει μέχρι σήμερα. Ας φανταστούμε δεσμούς και ενώσεις μεταξύ σακχάρων που πλέον αποκτούν ένα είδος αργής φυσικής καραμελοποίησης χωρίς θέρμανση, ικανή να εγκλωβίσει αρώματα και οξύτητα για να δώσει πάχος και πλούτο που το φρέσκο δεν διαθέτει. Είναι αυτοί οι μετασχηματισμοί των σακχάρων στο βαρέλι που φαίνεται ότι χαρίζουν τον επιπλέον γευστικό πλούτο σε ένα κρασί με φυσική γλύκα και 15 βαθμούς αλκοόλη. Ένα κρασί το οποίο στην πραγματικότητα θα μπορούσε να το θεωρήσει κάνεις ότι δεν είναι κρασί, αφού απουσιάζει η αλκοολική ζύμωση. Η απουσία επίσης του λιασίματος των σταφυλιών το έχει προφυλάξει από την τραχύτητα της πτητικής οξύτητας που έχουν τις περισσότερες φορές τα κρασιά αυτού του είδους. Δεν φαίνεται να υπάρχει κάνεις λόγος για παραπέρα παλαίωση στη φιάλη.