Μπορεί η Vedema στη Σαντορίνη να μπήκε στον πάγο για δυο χρόνια και κάτι λόγω της πανδημίας, αλλά η φετινή της αναβίωση αποδείχθηκε το κάτι άλλο. Όταν η Σελήνη «έβγαινε» ακόμη στον Πύργο, θυμάμαι τον Γιώργο Χατζηγιαννάκη να μου λέει: «Εγώ έχω κι άλλο ένα παιδί που μεγαλώνω (εννοούσε τη Vedema) και που το αγαπώ εξίσου με τούτο εδώ. Όταν την άρχισα λέγανε όλοι: τι πάει να κάνει πάλι ο τρελός ο Χατζηγιαννάκης! Ακόμα το λένε δηλαδή, αλλά την κάνω μεγάλο κέφι αυτή την ιστορία γιατί ο αμπελώνας μας αξίζει μια παγκόσμια αναγνώριση.» Σε αυτή την έκθεση που ξεκίνησε ο ίδιος το 2010, οι παραγωγοί του νησιού διέθεταν από τον τελευταίο τους τρύγο κρασιά προς δοκιμή, ενώ ταυτόχρονα αποσκοπούσε εκτός από να τους δώσει ένα συντονισμένο βήμα για να επικοινωνήσουν τη δουλειά τους, να παίξει κι έναν ενωτικό ρόλο στην εξωστρέφεια του θηραϊκού αμπελώνα. Ο «τελευταίος τρύγος» του Γιώργου τον περασμένο Οκτώβριο, δεν του επέτρεψε να είναι αυτή τη χρονιά ανάμεσα μας στην επιστροφή της Vedema που έγινε με θριαμβευτικό τρόπο στη νέα έδρα του εστιατορίου «Selene», εντός του ξενοδοχείου Katikies Garden στα Φηρά.
«Ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον άνθρωπο που άλλαξε όλη την εικόνα του νησιού, που έπλασε τη γαστρονομική του ταυτότητα και συνείσφερε τα μέγιστα στη διάδοση της. Την αφιερώνουμε στη μνήμη του με τον ίδιο σεβασμό που πήραμε στα χέρια μας και το εστιατόριο του. Δεκαεπτά παραγωγοί φέραν περισσότερα από εβδομήντα κρασιά, έγιναν δυο εξαιρετικά masteclasses από τον Γιάννη Καρακάση MW και την Caro Mauer MW βάζοντας στη «κόντρα» κορυφαία Riesling με παλαιωμένα Ασύρτικα, είχαμε μια έκθεση με τοπικά προϊόντα κι άλλη μια φωτογραφίας την οποία επιμελήθηκε η Ζωή Χατζηγιαννάκη, ενώ μας τίμησαν με την παρουσία τους η Υφυπουργός Τουρισμού, μια και το event ήταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου, αλλά και η Jancis Robinson μαζί με τον σύζυγο της, Nick Lander. Θα ήταν επίσης παράλειψη να μη σταθώ στο δείπνο που επιστέγασε τη φετινή Vedema, κάνοντας μέσα από ένα μενού με τους Έκτορα Μποτρίνι, Θοδωρή Παπανικολάου και Πάνο Τσίκα μια συναισθηματική διαδρομή στην ιστορία του εστιατορίου» μου λέει ο Γενικός Διευθυντής του Katikies Group, Βασίλης Κουμπής.
Όντως, ο πήχης φέτος μπήκε πολύ ψηλά δίνοντας στο comeback της Vedema έναν κοσμοπολιτισμό, που δεν συναντάς σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο τελειομανής Γιάννης Καρακάσης MW, είχε φροντίσει ως Wine Director του Katikies Group, να πλαισιώσει αυτό το διήμερο με δραστηριότητες και καλεσμένους που χάρισαν στη γιορτή έξτρα αίγλη και επιπρόσθετη αξία. «Η αναβίωση της Vedema έχει στόχο να πάει το σαντορινιό και κατ’ επέκταση το ελληνικό κρασί ψηλότερα. Μπορεί να ακούγεται ως κλισέ υποθέτω αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Σε αυτή την προσπάθεια εξωστρέφειας δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη από τους ανθρώπους του Katikies Group που για μια ακόμη φορά δείχνουν πόσο πρωτοπόροι είναι διαθέτοντας όραμα για το ελληνικό κρασί και φυσικά για τη γαστρονομία συνολικά. Και μόνο η έλευση της Jancis Robinson στη Σαντορίνη, η ``εμμονική`` προσήλωσή της να σημειώνει τα πάντα στο σημειωματάριό της, να κάνει δεκάδες ερωτήσεις είναι τρομακτική υπόθεση για το ελληνικό κρασί. Αναμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις δημοσιεύσεις της στο jr.com και στους Financial Times το επόμενο δεκαπενθήμερο. Πέρα από αυτό η ταυτόχρονη παρουσία της Γερμανίδας Caro Maurer MW και η συγκριτική δοκιμή του Ασύρτικου δίπλα σε κορυφαία Riesling χαρίζει απλόχερα έξτρα ώθηση στην εμβληματική μας ποικιλία και της προσδίδει νέες προοπτικές.»
Η Jancis Robinson είναι αυτό που λέμε ζωντανός θρύλος για το κρασί και χωρίς καμία αμφιβολία εδώ και χρόνια η πιο επιδραστική οινοκριτικός σε παγκόσμιο επίπεδο, οπότε, ναι, η παρουσία της σφράγισε με θριαμβευτικό αλλά και πολύ ουσιαστικό τρόπο την επιστροφή της Vedema. Αν και το πρόγραμμά της, τώρα, ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό, μια και από το πρωί μέχρι και αργά το απόγευμα δοκίμαζε ασταμάτητα κρασιά, κρατούσε σημειώσεις, μιλούσε με τους παραγωγούς και στο ενδιάμεσο παρακολούθησε και τα δυο masterclasses, κατάφερε να ξεκλέψει λίγο χρόνο και μαζί με τον Γιάννη Καρακάση να ανοίξουμε μια κουβέντα που κύλησε πραγματικά σαν νερό.
Γ. Κ. : «Όλοι μας χρειαζόμαστε ανθρώπους να μας εμπνέουν, τους δικούς μας ήρωες. Η Jancis είναι μία από αυτούς. Το μοντέλο που έχει ακολουθήσει - το να είναι δηλαδή απόλυτα ανεξάρτητη από εταιρείες και οινοποιεία - αποτέλεσε και για εμένα προσωπική κινητήρια δύναμη όλα αυτά τα χρόνια. Ο επαγγελματισμός της είναι απαράμιλλος. Είναι τιμή για το ελληνικό κρασί που μας επισκέφθηκε. Και που θα μας δώσει feedback από τις δοκιμές της εδώ στη Vedema. Δεν νομίζω να υπάρχει ετικέτα που να μην αξιολόγησε και να μη κράτησε σημειώσεις. Πιστεύω ότι η συμβολή της στην εξέλιξη του τοπικού αμπελώνα αλλά και στη διάδοση του θα είναι καθοριστική.»
J. R. : Είναι η μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος που με κάνει να παραμένω ακόμη τόσο ενεργή στη δουλειά μου, παρότι κακά τα ψέματα, τα χρόνια περνάνε και οι αντοχές όλων δοκιμάζονται σε έναν κόσμο - και δεν μιλάω μόνο για τον οινικό - που τίποτα δε μένει αμετάβλητο. Οπότε αν θέλω να παραμένω επίκαιρη και συνεπής σε όσα υπόσχομαι στους αναγνώστες μου από τους οποίους παίρνω χρήματα για συνδρομή στο site, γιατί εξαρχής αποφάσισα να μην δεσμευτώ με χορηγίες από οινοποιεία και εταιρείες, πρέπει να ενημερώνομαι και να δοκιμάζω συνέχεια. Όταν ο άλλος με πληρώνει για να του πω τη γνώμη μου, οφείλω αν μη τι άλλο να του αποδεικνύω ότι δουλεύω σκληρά και δεν τεμπελιάζω, ούτε επαναπαύομαι. Για αυτό και στις εκθέσεις δεν πηγαίνω ποτέ για να κάνω socialising, έστω κι αν είναι αναπόφευκτο κάποιες φορές. Κι ακριβώς επειδή το αντιλαμβάνομαι πραγματικά ως καθήκον, μέσα στο επόμενο διάστημα θα δημοσιεύσω ένα πλήρες κείμενο για τις εντυπώσεις μου από τη Vedema και θα κρασιά της Σαντορίνης στους Financial Times. Και μάλιστα πολύ σύντομα.
J. R. : Βρέθηκα πρόσφατα σε μια εκπληκτική κάθετη δοκιμή με τις κορυφαίες χρονιές από το Vega Sicilia η οποία πραγματικά ήταν εντυπωσιακή και σίγουρα θα καταγράψω τις σημειώσεις μου. Παρόλα αυτά τα κρασιά της Σαντορίνης από τη Vedema θα προηγηθούν γιατί δεν θέλω να δώσω την εντύπωση στους αναγνώστες μου ότι έχω την πρόσβαση σε ακριβοθώρητες δοκιμές κρασιών που οι περισσότεροι είναι δύσκολο να αποκτήσουν. Δηλαδή «κοιτάξτε τι έκανα εγώ, που δεν μπορείτε εσείς.» Άλλωστε το κρασί είναι ένα πολύπλοκο πράγμα, αλλά δεν πρέπει να θεωρείται αποκλειστικό προνόμιο μόνο για εκείνους που έχουν την ευχέρεια να αντιλαμβάνονται αρώματα, φρούτο, επίπεδα και γεύσεις που άλλοι δε μπορούν. Για αυτό και θα έχετε ίσως διαπιστώσει ότι οι σημειώσεις μου είναι πάντα σύντομες και λιτές. Πρέπει να εξηγήσεις κάτι με απλά λόγια για να πείσεις τον άλλον ότι έγινε και σε σένα αντιληπτό.»
Γ. Κ. : Δεν υπάρχει καλύτερο momentum για το ελληνικό κρασί και αναφέρομαι τόσο στην εξέλιξη και στην βελτίωση του, όσο και στην εξωστρέφεια που πρέπει να αποκτήσει με το να προωθηθεί στο εξωτερικό μέσα από ένα απολύτως συντονισμένο και υψηλής αισθητικής κανάλι που θα συμφωνεί τουλάχιστον σε κάποιες βασικές και αμετάκλητες αρχές. Για αυτό και επιμένω ότι η συμβολή της Jancis σε αυτό το άνοιγμα μπορεί να είναι καθοριστική. Ακριβώς επειδή μπορεί όσο κανείς να εμπνεύσει και να ανοίξει δρόμους που θα βγάλουν τον αμπελώνα της Σαντορίνης ακόμη περισσότερο στο φως. Τι άλλο να πω που δεν έχει ειπωθεί ήδη; Έγραψα ολόκληρο βιβλίο για αυτό - το πρώτο για συγκεκριμένη ελληνική οινική περιοχή - απόδειξη του πόσο πιστεύω στα κρασιά και στους δημιουργούς τους. Η Σαντορίνη μας δείχνει το δρόμο ως φάρος για το ελληνικό κρασί. Είναι λοιπόν υποχρέωση μας να κρατάμε ζωντανό αυτό το φως με σεβασμό στη γη και στους ανθρώπους της.
J. R. : Δε γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που είπε ο Γιάννης, τον οποίο πραγματικά ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε να επιστρέψω με αφορμή τη Vedema στη Σαντορίνη μετά από δεκαπέντε χρόνια. Είναι αλήθεια πως τα κρασιά που δοκίμασα αποδεικνύουν ξεκάθαρα τη δυναμική αυτού του ξεχωριστού terroir και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αξίζουν περισσότερο την προσοχή όλων μας. Και την στήριξή μας. Αν θα έπρεπε, τώρα, να κάνω μια επισήμανση για κάποια από αυτά, είναι στην υπερβολική χρήση του βαρελιού που τα κρατάει λίγο πίσω. Αυτό είναι κάτι που με προβλημάτισε χωρίς ωστόσο να αλλοιώνει τη γενική πολύ καλή εικόνα. Δε ξέρω τη γνώμη έχει ο Γιάννης, είναι αυτονόητο πως δεν διασταυρώσαμε τις σημειώσεις μας για ευνόητους λόγους.
Γ. Κ. : Έχω την αίσθηση πως κάποιοι παραγωγοί δεν έχουν καταλήξει ακόμη αν τους αρέσει η όχι το βαρέλι στα κρασιά τους, οπότε ίσως να μην έχουν βρει τη δεξιοτεχνία να το χρησιμοποιούν σωστά. Παρόλα αυτά να σας πω ότι ο Πάρις Σιγάλας σκέφτεται να βγάλει ένα ``Νυχτέρι`` τύπου κρασί χωρίς όμως βαρέλι…Προσωπικά μιλώντας, μου ακούγεται πολύ ενδιαφέρον! Πάντως με ένα τέτοιο terroir οι παραγωγοί μας μπορούν να κάνουν θαύματα. Νομίζω πως το κλειδί για να ανοίξει μια παγκόσμια πόρτα είναι η επένδυση στην αυθεντικότητα. Να παράγουμε κρασιά τα οποία θα έχουν ένα μοναδικό προφίλ που δεν θα μπορεί εύκολα να γίνει κόπια και έτσι θα λάμψουν με τη προσωπικότητα τους. Όμως αυτή η ιστορία χρειάζεται πολλή δουλειά, γενναιότητα, πείσμα και αυτοπεποίθηση. Το ελληνικό κρασί μπορεί να θριαμβεύσει. Αυτός ακριβώς είναι κι ο λόγος που λανσάραμε πριν τρία χρόνια και τον θεσμό των 50 Great Greek Wines: να ξεχωρίσει και να διαδοθεί ότι καλύτερο και πιο αυθεντικό παράγεται στη χώρα μας.
J. R. : Υπάρχει και κάτι άλλο που αξίζει να συμπληρώσουμε: σε όλο τον κόσμο η ποιότητα ενός κρασιού οφείλει να αναβαθμίζεται συνεχώς. Δεν έχει σημασία αν φέτος έκανες ένα καλό κρασί. Του χρόνου φρόντισε να κάνεις ένα καλύτερο. Όποτε, ναι, αν με ρωτάτε τι θα βοηθούσε το ελληνικό κρασί να ξεχωρίσει στο εξωτερικό, είναι η προσήλωση στην ποιότητα και έπειτα οι σχέσεις που χτίζουν οι παραγωγοί με τους εισαγωγείς σε συνδυασμό με την ενέργεια που πρέπει να βάζουν στις εξαγωγές. Ακούγεται εύκολο στα λόγια αλλά δεν είναι. Χρειάζεται να ταξιδέψει κάποιος αρκετά και να χτίσει σχέσεις, να μιλάει αγγλικά για πει τις ιστορίες του, να στηρίξει το προϊόν του με πάθος και αποφασιστικότητα. Θέλει κυνήγι και άπειρη υπομονή. Αλλά στο τέλος ανταμείβεσαι.
«Ήταν ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον άνθρωπο που άλλαξε όλη την εικόνα του νησιού, που έπλασε τη γαστρονομική του ταυτότητα και συνείσφερε τα μέγιστα στη διάδοση της. Την αφιερώνουμε στη μνήμη του με τον ίδιο σεβασμό που πήραμε στα χέρια μας και το εστιατόριο του. Δεκαεπτά παραγωγοί φέραν περισσότερα από εβδομήντα κρασιά, έγιναν δυο εξαιρετικά masteclasses από τον Γιάννη Καρακάση MW και την Caro Mauer MW βάζοντας στη «κόντρα» κορυφαία Riesling με παλαιωμένα Ασύρτικα, είχαμε μια έκθεση με τοπικά προϊόντα κι άλλη μια φωτογραφίας την οποία επιμελήθηκε η Ζωή Χατζηγιαννάκη, ενώ μας τίμησαν με την παρουσία τους η Υφυπουργός Τουρισμού, μια και το event ήταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου, αλλά και η Jancis Robinson μαζί με τον σύζυγο της, Nick Lander. Θα ήταν επίσης παράλειψη να μη σταθώ στο δείπνο που επιστέγασε τη φετινή Vedema, κάνοντας μέσα από ένα μενού με τους Έκτορα Μποτρίνι, Θοδωρή Παπανικολάου και Πάνο Τσίκα μια συναισθηματική διαδρομή στην ιστορία του εστιατορίου» μου λέει ο Γενικός Διευθυντής του Katikies Group, Βασίλης Κουμπής.
Όντως, ο πήχης φέτος μπήκε πολύ ψηλά δίνοντας στο comeback της Vedema έναν κοσμοπολιτισμό, που δεν συναντάς σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο τελειομανής Γιάννης Καρακάσης MW, είχε φροντίσει ως Wine Director του Katikies Group, να πλαισιώσει αυτό το διήμερο με δραστηριότητες και καλεσμένους που χάρισαν στη γιορτή έξτρα αίγλη και επιπρόσθετη αξία. «Η αναβίωση της Vedema έχει στόχο να πάει το σαντορινιό και κατ’ επέκταση το ελληνικό κρασί ψηλότερα. Μπορεί να ακούγεται ως κλισέ υποθέτω αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Σε αυτή την προσπάθεια εξωστρέφειας δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη από τους ανθρώπους του Katikies Group που για μια ακόμη φορά δείχνουν πόσο πρωτοπόροι είναι διαθέτοντας όραμα για το ελληνικό κρασί και φυσικά για τη γαστρονομία συνολικά. Και μόνο η έλευση της Jancis Robinson στη Σαντορίνη, η ``εμμονική`` προσήλωσή της να σημειώνει τα πάντα στο σημειωματάριό της, να κάνει δεκάδες ερωτήσεις είναι τρομακτική υπόθεση για το ελληνικό κρασί. Αναμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις δημοσιεύσεις της στο jr.com και στους Financial Times το επόμενο δεκαπενθήμερο. Πέρα από αυτό η ταυτόχρονη παρουσία της Γερμανίδας Caro Maurer MW και η συγκριτική δοκιμή του Ασύρτικου δίπλα σε κορυφαία Riesling χαρίζει απλόχερα έξτρα ώθηση στην εμβληματική μας ποικιλία και της προσδίδει νέες προοπτικές.»
Η Jancis Robinson είναι αυτό που λέμε ζωντανός θρύλος για το κρασί και χωρίς καμία αμφιβολία εδώ και χρόνια η πιο επιδραστική οινοκριτικός σε παγκόσμιο επίπεδο, οπότε, ναι, η παρουσία της σφράγισε με θριαμβευτικό αλλά και πολύ ουσιαστικό τρόπο την επιστροφή της Vedema. Αν και το πρόγραμμά της, τώρα, ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό, μια και από το πρωί μέχρι και αργά το απόγευμα δοκίμαζε ασταμάτητα κρασιά, κρατούσε σημειώσεις, μιλούσε με τους παραγωγούς και στο ενδιάμεσο παρακολούθησε και τα δυο masterclasses, κατάφερε να ξεκλέψει λίγο χρόνο και μαζί με τον Γιάννη Καρακάση να ανοίξουμε μια κουβέντα που κύλησε πραγματικά σαν νερό.
Γ. Κ. : «Όλοι μας χρειαζόμαστε ανθρώπους να μας εμπνέουν, τους δικούς μας ήρωες. Η Jancis είναι μία από αυτούς. Το μοντέλο που έχει ακολουθήσει - το να είναι δηλαδή απόλυτα ανεξάρτητη από εταιρείες και οινοποιεία - αποτέλεσε και για εμένα προσωπική κινητήρια δύναμη όλα αυτά τα χρόνια. Ο επαγγελματισμός της είναι απαράμιλλος. Είναι τιμή για το ελληνικό κρασί που μας επισκέφθηκε. Και που θα μας δώσει feedback από τις δοκιμές της εδώ στη Vedema. Δεν νομίζω να υπάρχει ετικέτα που να μην αξιολόγησε και να μη κράτησε σημειώσεις. Πιστεύω ότι η συμβολή της στην εξέλιξη του τοπικού αμπελώνα αλλά και στη διάδοση του θα είναι καθοριστική.»
J. R. : Είναι η μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος που με κάνει να παραμένω ακόμη τόσο ενεργή στη δουλειά μου, παρότι κακά τα ψέματα, τα χρόνια περνάνε και οι αντοχές όλων δοκιμάζονται σε έναν κόσμο - και δεν μιλάω μόνο για τον οινικό - που τίποτα δε μένει αμετάβλητο. Οπότε αν θέλω να παραμένω επίκαιρη και συνεπής σε όσα υπόσχομαι στους αναγνώστες μου από τους οποίους παίρνω χρήματα για συνδρομή στο site, γιατί εξαρχής αποφάσισα να μην δεσμευτώ με χορηγίες από οινοποιεία και εταιρείες, πρέπει να ενημερώνομαι και να δοκιμάζω συνέχεια. Όταν ο άλλος με πληρώνει για να του πω τη γνώμη μου, οφείλω αν μη τι άλλο να του αποδεικνύω ότι δουλεύω σκληρά και δεν τεμπελιάζω, ούτε επαναπαύομαι. Για αυτό και στις εκθέσεις δεν πηγαίνω ποτέ για να κάνω socialising, έστω κι αν είναι αναπόφευκτο κάποιες φορές. Κι ακριβώς επειδή το αντιλαμβάνομαι πραγματικά ως καθήκον, μέσα στο επόμενο διάστημα θα δημοσιεύσω ένα πλήρες κείμενο για τις εντυπώσεις μου από τη Vedema και θα κρασιά της Σαντορίνης στους Financial Times. Και μάλιστα πολύ σύντομα.
J. R. : Βρέθηκα πρόσφατα σε μια εκπληκτική κάθετη δοκιμή με τις κορυφαίες χρονιές από το Vega Sicilia η οποία πραγματικά ήταν εντυπωσιακή και σίγουρα θα καταγράψω τις σημειώσεις μου. Παρόλα αυτά τα κρασιά της Σαντορίνης από τη Vedema θα προηγηθούν γιατί δεν θέλω να δώσω την εντύπωση στους αναγνώστες μου ότι έχω την πρόσβαση σε ακριβοθώρητες δοκιμές κρασιών που οι περισσότεροι είναι δύσκολο να αποκτήσουν. Δηλαδή «κοιτάξτε τι έκανα εγώ, που δεν μπορείτε εσείς.» Άλλωστε το κρασί είναι ένα πολύπλοκο πράγμα, αλλά δεν πρέπει να θεωρείται αποκλειστικό προνόμιο μόνο για εκείνους που έχουν την ευχέρεια να αντιλαμβάνονται αρώματα, φρούτο, επίπεδα και γεύσεις που άλλοι δε μπορούν. Για αυτό και θα έχετε ίσως διαπιστώσει ότι οι σημειώσεις μου είναι πάντα σύντομες και λιτές. Πρέπει να εξηγήσεις κάτι με απλά λόγια για να πείσεις τον άλλον ότι έγινε και σε σένα αντιληπτό.»
Γ. Κ. : Δεν υπάρχει καλύτερο momentum για το ελληνικό κρασί και αναφέρομαι τόσο στην εξέλιξη και στην βελτίωση του, όσο και στην εξωστρέφεια που πρέπει να αποκτήσει με το να προωθηθεί στο εξωτερικό μέσα από ένα απολύτως συντονισμένο και υψηλής αισθητικής κανάλι που θα συμφωνεί τουλάχιστον σε κάποιες βασικές και αμετάκλητες αρχές. Για αυτό και επιμένω ότι η συμβολή της Jancis σε αυτό το άνοιγμα μπορεί να είναι καθοριστική. Ακριβώς επειδή μπορεί όσο κανείς να εμπνεύσει και να ανοίξει δρόμους που θα βγάλουν τον αμπελώνα της Σαντορίνης ακόμη περισσότερο στο φως. Τι άλλο να πω που δεν έχει ειπωθεί ήδη; Έγραψα ολόκληρο βιβλίο για αυτό - το πρώτο για συγκεκριμένη ελληνική οινική περιοχή - απόδειξη του πόσο πιστεύω στα κρασιά και στους δημιουργούς τους. Η Σαντορίνη μας δείχνει το δρόμο ως φάρος για το ελληνικό κρασί. Είναι λοιπόν υποχρέωση μας να κρατάμε ζωντανό αυτό το φως με σεβασμό στη γη και στους ανθρώπους της.
J. R. : Δε γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που είπε ο Γιάννης, τον οποίο πραγματικά ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε να επιστρέψω με αφορμή τη Vedema στη Σαντορίνη μετά από δεκαπέντε χρόνια. Είναι αλήθεια πως τα κρασιά που δοκίμασα αποδεικνύουν ξεκάθαρα τη δυναμική αυτού του ξεχωριστού terroir και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αξίζουν περισσότερο την προσοχή όλων μας. Και την στήριξή μας. Αν θα έπρεπε, τώρα, να κάνω μια επισήμανση για κάποια από αυτά, είναι στην υπερβολική χρήση του βαρελιού που τα κρατάει λίγο πίσω. Αυτό είναι κάτι που με προβλημάτισε χωρίς ωστόσο να αλλοιώνει τη γενική πολύ καλή εικόνα. Δε ξέρω τη γνώμη έχει ο Γιάννης, είναι αυτονόητο πως δεν διασταυρώσαμε τις σημειώσεις μας για ευνόητους λόγους.
Γ. Κ. : Έχω την αίσθηση πως κάποιοι παραγωγοί δεν έχουν καταλήξει ακόμη αν τους αρέσει η όχι το βαρέλι στα κρασιά τους, οπότε ίσως να μην έχουν βρει τη δεξιοτεχνία να το χρησιμοποιούν σωστά. Παρόλα αυτά να σας πω ότι ο Πάρις Σιγάλας σκέφτεται να βγάλει ένα ``Νυχτέρι`` τύπου κρασί χωρίς όμως βαρέλι…Προσωπικά μιλώντας, μου ακούγεται πολύ ενδιαφέρον! Πάντως με ένα τέτοιο terroir οι παραγωγοί μας μπορούν να κάνουν θαύματα. Νομίζω πως το κλειδί για να ανοίξει μια παγκόσμια πόρτα είναι η επένδυση στην αυθεντικότητα. Να παράγουμε κρασιά τα οποία θα έχουν ένα μοναδικό προφίλ που δεν θα μπορεί εύκολα να γίνει κόπια και έτσι θα λάμψουν με τη προσωπικότητα τους. Όμως αυτή η ιστορία χρειάζεται πολλή δουλειά, γενναιότητα, πείσμα και αυτοπεποίθηση. Το ελληνικό κρασί μπορεί να θριαμβεύσει. Αυτός ακριβώς είναι κι ο λόγος που λανσάραμε πριν τρία χρόνια και τον θεσμό των 50 Great Greek Wines: να ξεχωρίσει και να διαδοθεί ότι καλύτερο και πιο αυθεντικό παράγεται στη χώρα μας.
J. R. : Υπάρχει και κάτι άλλο που αξίζει να συμπληρώσουμε: σε όλο τον κόσμο η ποιότητα ενός κρασιού οφείλει να αναβαθμίζεται συνεχώς. Δεν έχει σημασία αν φέτος έκανες ένα καλό κρασί. Του χρόνου φρόντισε να κάνεις ένα καλύτερο. Όποτε, ναι, αν με ρωτάτε τι θα βοηθούσε το ελληνικό κρασί να ξεχωρίσει στο εξωτερικό, είναι η προσήλωση στην ποιότητα και έπειτα οι σχέσεις που χτίζουν οι παραγωγοί με τους εισαγωγείς σε συνδυασμό με την ενέργεια που πρέπει να βάζουν στις εξαγωγές. Ακούγεται εύκολο στα λόγια αλλά δεν είναι. Χρειάζεται να ταξιδέψει κάποιος αρκετά και να χτίσει σχέσεις, να μιλάει αγγλικά για πει τις ιστορίες του, να στηρίξει το προϊόν του με πάθος και αποφασιστικότητα. Θέλει κυνήγι και άπειρη υπομονή. Αλλά στο τέλος ανταμείβεσαι.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση