Εξωτερικά μοιάζει με λυόμενη καλύβα, ξεχωρίζει
όμως περισσότερο επειδή ένα μικρό τμήμα του κτηρίου βρίσκεται μέσα στον δρόμο
και ανάμεσα σε ψηλές πολυκατοικίες, κάτι που κάνει ξεκάθαρο ότι είναι ένα από
τα ελάχιστα και πιο παλιά ακίνητα των Αμπελοκήπων που δεν δόθηκε για
αντιπαροχή. Η ψησταριά «Το Αγρίνιο» λειτουργεί από το 1964 και ελάχιστα έχουν
αλλάξει από τότε, τόσο στον χώρο, όσο και στις γεύσεις. Στο «φουαγιέ» της
ψησταριάς υπάρχουν οι σούβλες και μερικά σκαμπό μπροστά από μία μπάρα για
γρήγορο φαγητό. Επίσης, το πάσο ανοιχτό με την ψησταριά με τα κατακόκκινα κάρβουνα
και τα τηγάνια. Λίγο πιο μέσα είναι η κυρίως σάλα, με καρέκλες και τραπέζια
καφενείου με τα απαραίτητα αλατοπίπερα και λαδωμένα μπιμπερό με μουστάρδα.
Στα πιάτα μπαίνουν μόνο οι σαλάτες (χωριάτικη, λάχανο/κρότο, μαρούλι με άνηθο και κρεμμυδάκι, βραστά λαχανικά κ.ά.) και κάποια από τα πρώτα πιάτα, όπως τυροκαυτερή, μελιτζανοσαλάτα και το εκπληκτικό τζατζίκι, από το οποίο άδειασα 3 πιάτα σε χρόνο-ρεκόρ. Κρέατα και πατάτες φτάνουν -με ελάχιστες εξαιρέσεις- στο τραπέζι με τη λαδόκολλα και στόχος είναι να τα πιάσεις με το χέρι και μέχρι να μασήσεις τη μπουκιά, να τα ακουμπήσεις στη λαδόκολλα που έχει στρωθεί μπροστά σου και να αρπάξεις με το πιρούνι λίγη σαλάτα.
Η ψησταριά είχε γίνει γνωστή ως «Η Γωνιά του Μπιλ» και αργότερα έγινε «Η Γωνιά του Μπάμπη», ο οποίος πρόσθεσε στην πινακίδα και τον τόπο καταγωγής του, το Αγρίνιο, και ακολούθως έμεινε μόνο αυτό. Ο Μπάμπης Πρατάρης ανήκει στην τρίτη γενιά των Αγρινιωτών, που είναι μεγάλοι μάστορες στο κοντοσούβλι και το κοκορέτσι. «Τα κρέατα είναι όλα από το Αγρίνιο, δεν παίρνω τίποτα από αλλού, μόνο από δικούς μου εκτροφείς», λέει ο ίδιος στο FNL. Εκτός από αυτά τα δύο, που είναι τα κορυφαία εδέσματα, πάνω στη λαδόκολλα πέφτουν με τη σέσουλα το φρυγαδέλι τυλιγμένο σε αρνίσια μπόλια, οι συγκλονιστικοί πατημένοι τηγανητοί κεφτέδες, τα συκώτια από μοσχάρι και το αρνί, το κοτόπουλο και φυσικά οι τηγανιτές πατάτες κομμένες ροδέλες στο μαντολίνο. Όλα τα κρέατα έρχονται καυτά, πασπαλισμένα με μπόλικο αλατοπίπερο, τα περισσότερα με τραγανή επιφάνεια και πραγματικά λιώνουν στο στόμα.
Από οινοπνεύματα υπάρχουν μόνο χύμα λευκό, ροζέ και κόκκινο κρασί, και ρετσίνα για τους πιο παλιούς, μπύρες και αναψυκτικά. Βέβαια, όσο χύμα και αν είναι κάποια πράγματα, είναι παράλληλα και ξεκούραστα και οι γεύσεις σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές αποζημιώνουν ουρανίσκο και τέρπουν καρδία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην πρόσφατη επίσκεψή μου, χαιρέτησα στο διπλανό τραπέζι έναν πρώην υπουργό, ένα καθηγητή ιατρικής και λίγο πιο πέρα ένα μεγαλοστέλεχος τράπεζας, ενώ στο πίσω τραπέζι κάθονταν μαστόρια που είχαν τελειώσει τη δουλειά από την οικοδομή και άραξαν για το μεσημεριανό τους. Διευκρινίζεται ότι η ψησταριά είναι μόνο για lunch break ή καλύτερα μεσημεριανό φαγητό, αφού λειτουργεί 11 το πρωί με 7 το απόγευμα και μόνο τις καθημερινές. «Τα Σαββατοκύριακα πηγαίνουμε στο Αγρίνιο, το κατάστημα είναι κλειστό», μου είπε ο Μπάμπης.
Info: Σινώπης 18, Αμπελόκηποι, ανοιχτά: Δευτέρα με Παρασκευή, 11 π.μ.- 7 μ.μ., τηλ.: 2107718384.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση