Zinglee, Bistrot & Cocktails: Γευστικός ρετρο-φουτουρισμός, ζωντάνια κι αγαλλίαση στην Τσακάλωφ

26 Ιουνίου 2019
Θάλεια Τσιχλάκη
Ένα ελληνικό μπιστρό, στην καρδιά της πόλης, που υπόσχεται να επαναφέρει την παλιά, αστική κουζίνα της Αθήνας, ανανεώνοντάς την – τις περισσότερες φορές, διακριτικά.
  • ZINGLEE, BISTROT & COCKTAILS: ΓΕΥΣΤΙΚΟΣ ΡΕΤΡΟ-ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΚΙ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΣΑΚΑΛΩΦ | Κριτικές Εστιατορίων
6.5
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
4.0 / 5.0
3.5 / 5.0
3.5 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual
Κλασική
Ελληνική

Το έχω γράψει κι άλλη φορά – τότε, γκρινιάζοντας, αν τυχόν θυμάστε – πώς  όποιος επιχειρεί να πειραματιστεί πάνω σε κλασικές συνταγές, θα πρέπει πρώτα να έχει μια ξεκάθαρη εικόνα του φαγητού που προτίθεται να «πειράξει». Αντίθετα, είναι προφανές πως όταν ο executive σεφ των Nice n Easy, Χρήστος Αθανασιάδης, αποφάσισε να εντάξει στο μενού του Zinglee κάποιες από εκείνες τις all time classic – ελληνικές και διεθνείς – συνταγές, που αναμοχλεύουν με νοσταλγία τις μνήμες μας από τα μεσημεριανά τραπέζια της Κυριακής στο σπίτι, από τους καταλόγους εστιατορίων σε προηγούμενες δεκαετίες κι από τα γιορτινά γεύματα και τους μπουφέδες στα πάρτι των γονιών μας, δεν χρειάστηκε να ανατρέξει πουθενά. Ανάπλασε τις συνταγές με βάση τις δικές του αναμνήσεις και, συνεπικουρούμενος από τον επικεφαλής της κουζίνας, σεφ Μάρκο Πατεράκη(παλιό μας γνώριμο από το παλαιοφαληριώτικο Ιώδιο), έστησαν έναν κατάλογο, όπου μπορεί κανείς να ανακαλύψει διάφορα ρετρό πιάτα, όπως το μπιτόκ α λα ρους (που εδώ σερβίρεται με βιολογικό wagyu beef), το κοτόπουλο παγιάρ, με νόστιμο πουρέ πατάτας φούρνου, τα οποία, μάλιστα, συνυπάρχουν με αμιγώς ελληνικές συνταγές, όπως το παστίτσιο, ο μουσακάς, το ψάρι φρικασέ, τα σουτζουκάκια (από βουβαλίσιο κιμά) και το γιουβέτσι (με ουρά μόσχου και κριθαρότο ολικής άλεσης). Ο κατάλογος τους όμως περιέχει κι εκείνες τις ελληνότροπες αστικές συνταγές, όπως η κότα μιλανέζα, στην οποία η παρέμβαση είναι τόσο αισθητή, που άμα γνωρίζεις το πρωτότυπο, δυσκολεύεσαι να το ταυτίσεις με τη ρέπλικά του∙ το ριζότο του έμοιαζε περισσότερο, λόγω και του σαφράν, με ιταλικό risotto alla milanese (ή allo zafferano), παρά με την πηχτή μιλανέζα των γιαγιάδων μας, που το λευκό της roux αραίωνε με το ζουμί της κότας και μοναδικό του άρτυμα ήταν ο χυμός λεμονιού και το πιπέρι. Η δε κότα που στεφάνωνε το ρύζι ήρθε «μαδημένη», όπως υποσχόταν ο κατάλογος, σε αντίθεση με την κότα του παλιού καιρού, που ερχόταν πάντα σε μεγάλα κομμάτια, «μεριδιάρικα – όπως λέμε για τα ψάρια. Κάτι ανάλογο συνέβη και με την αθηναϊκή (σαλάτα) με το άψογα ποσαρισμένο ψάρι της και την ολίγον… πειραγμένη μαγιονέζα της, με σαφράν και κάπαρη. Παρότι δεν της έλλειπε τίποτα και τα ψιλοκομμένα λαχανικά της, έτσι μαριναρισμένα στο αυγολέμονο όπως έρχονται, της δίνουν κι ένα επιπλέον boost νοστιμιάς, βρήκα πως ελάχιστα παρέπεμπε σε αθηναϊκή, καθώς το σαφράν κατάφερε να μασκάρει την ταυτότητα της.

Και με το δίκιο σας να αναρωτηθείτε, σε αυτό το σημείο, γιατί επιμένω να αναζητώ την αρχική γευστική εκδοχή αυτών των πιάτων και δεν χαλιέμαι, ας πούμε, με την καρμπονάρα με το παστό Πελοποννήσου και την κρέμα του Σαν Μιχάλη; Πριν απαντήσω, λοιπόν, θα πω ότι κι εγώ αναρωτήθηκα «γιατί;». Η απάντηση είναι πως είμαστε δεκτικοί στην αλλαγή, όταν αφορά φαγητά της καθημερινότητας μας, όπως το γιουβέτσι ή το μουσακά, που τα μαγειρεύουμε σχεδόν σε όλα τα σπίτια – και που στην εξέλιξη της κουζίνας μας πέρασαν, νωρίς, από τα «σαράντα τους κύματα» (τα πολλαπλά εξελικτικά στάδια), χάνοντας έτσι την «μουσειακή» τους διάσταση∙ αντίθετα τα vintage φαγητά της αστικής κουζίνας (ελληνότροπης ή ξένης), που σχεδόν είχαν πέσει σε αφάνεια και σπάνια τα τρώγαμε πια, έχουν αποκτήσει για τους περισσότερους από μας μια πιο φετιχιστική διάσταση, που δεν μας βοηθάει να αποδεχτούμε το «πείραγμα» στην αναπαραγωγή τους – ακόμα κι αν η συνταγή τους εμπεριέχει τη φροντίδα της αναζήτησης των εξαίρετων και βιολογικών πρώτων υλών ή αν ακολουθεί τη farm-to-table φιλοσοφία του ομίλου ή και το σπουδαιότερο, αν είναι τόσο καλομαγειρεμένη.


Πριν μιλήσω για τις λιχούδικα παναρισμένες γαρίδες κοκτέιλ, με την ελαφρά πικάντικη σος ή για τα ντολμαδάκια με τον κιμά και τη σάλτσα αυγολέμονο, τα οποία θεωρώ must κάθε παραγγελίας, θα ήθελα να πω πως, αν είστε φίλοι του ψαριού, ρωτήστε για την ψαριά της μέρας γιατί με τον σεφ Μάρκο Πατεράκη στο τιμόνι της κουζίνας, δεν θα αργήσει η ώρα, που όποιος θα θέλει να χαρεί μεγάλα ψάρια και όστρακα, στο Κολωνάκι, θα έρχεται κατευθείαν σε τούτο εδώ το μπιστρό. Αφήστε όμως μια θεσούλα και για τα επιδόρπια∙ στα hits τους συγκαταλέγεται η σφαίρα του παρφέ Αρμενοβίλ, με σιρόπι σουμάδας, αμύγδαλο και τραγανή μαρέγκα και για εκείνο το απροσδόκητα – για μένα που δεν το βάζω στο στόμα μου – αέρινο μπανόφι, που σχεδόν νόμιζες πως δεν ήταν φτιαγμένο με μπανάνα. 

Αντί συμπεράσματος, θα πω πως τα φαγητά ήταν όλα τους εύγευστα, καλομαγειρεμένα και προσεγμένα που στο τέλος δικαιολόγησα την ευφορία που μου δημιούργησαν, την οποία ευαγγελίζεται το μισό όνομα του εστιατορίου – γιατί ξέχασα να σας πω ότι οι ιδιοκτήτες του κομψού αυτού μπιστρό της οδού Τσακάλωφ δημιούργησαν το όνομα «Zinglee», ενώνοντας τη λέξη «zing» (που σημαίνει ενέργεια, ενθουσιασμός, ζωντάνια, όρεξη, ζήλος, γεύση, πάθος, έξαρση) με τη λέξη «glee» (που μεταφράζεται ως αλεγρία, χαρά, αγαλλίαση και ευφορία). Βέβαια, όσοι θυμούνται πως “Glee” λεγόταν και μια μουσική σειρά, που παιζόταν στο αμερικανικό, τηλεοπτικό δίκτυο Fox από το 2009 ως το 2015, ενδεχομένως θα προσθέσουν στο νοηματικό του παζλ και τη μουσική, που όντως εδώ είναι εξαιρετική. Όλα αυτά, συν το ευγενέστατο και περιποιητικό σέρβις, του επιτρέπουν να λειτουργεί, απρόσκοπτα, από νωρίς το πρωί για καφέ και brunch και να μένει ανοιχτό μέχρι αργά το βράδυ.

  • Zinglee
  • Τηλέφωνο: (+30) 210 3608591
  • Διεύθυνση: Τσακάλωφ 2, Κολωνάκι, Αθήνα
  • Ιστοσελίδα: https://www.zinglee.gr/
  • Ανοιχτά: καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ
  • Τιμή ανά άτομο (€)*: 35-50
  •  
  • * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

MOET