Είχα χρόνια να πάω στην «μπιφτεκούπολη» και πριν φτάσουμε σκεφτόμουν που θα παρκάρω, ότι θα γίνεται χαμός και διάφορα σχετικά που αποδείχθηκαν εντελώς άσχετα με την σημερινή πραγματικότητα. Τα μισά μαγαζιά της Κωνσταντινουπόλεως κλειστά, τα υπόλοιπα μισοάδεια …και ήταν Παρασκευή βράδυ! Ομολογώ ότι η εικόνα των παλιών ετών ήταν αυτή που με φρέναρε από το να επισκεφθώ την Taverna νωρίτερα. Εκτιμώ τους σεφ Γιώργο Βενιέρη και Αθηναγόρα Κωστάκο που επιμελούνται εδώ το μενού, έχουν δώσει και οι δύο πολύ ενδιαφέροντα δείγματα γραφής στην νέα ελληνική κουζίνα και η ιδέα του να «υπογράφουν» μια ταβέρνα με ιντριγκάρισε και με γέμισε προσδοκίες.
Αυτός είναι και ένας από τους βασικότερους λόγους της απογοήτευσής μου. Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ ποια είναι η χρησιμότητα μια απλή και άνευ σημασίας –όπως αποδείχθηκε- ταβέρνα να φέρει τις υπογραφές δυο καλών σεφ. Ή μάλλον μπορώ. Μπορώ να σκεφτώ μερικά σενάρια αλλά κανένα από αυτά καλό… εκτός ίσως από το ότι η ιδιοκτησία του μαγαζιού μέσα σε πλήρη άγνοια προσπάθησε να κάνει κάτι καλό χωρίς να ξέρει τι και πως.
Χαζεύοντας το μενού και δοκιμάζοντας πιάτα μπόρεσα να δω την δημιουργική πινελιά των σεφ σε μια αποδομημένη σπανακόπιτα που ήρθε στα εξ ων συνετέθη σε ένα βαζάκι... Ειλικρινά όμως δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί αυτός ο αχταρμάς είναι προτιμότερος από μια κανονική σπανακόπιτα! Θα με ενδιέφερε πραγματικά να με οδηγήσει κάποιος στους νοητικούς δρόμους που ακολούθησε ο δημιουργός της. Ένιωσα επίσης το άγγιγμα της τεχνικής ενός ικανού σεφ διαβάζοντας στα συνοδευτικά «πουρές Ρομπινσόν» (chic). Όταν όμως δοκίμασα αυτόν τον στόκο που ανερυθρίαστα φιλοδοξούσε να μοιάσει στην θεσπέσια δημιουργία του μεγάλου σεφ πραγματικά στράβωσα!
Αυτά ήταν ίσως τα πιο τρανταχτά παραδείγματα, όμως ότι και αν δοκίμασα ήταν μέτριο. Τίποτα κακό για να λέμε αλήθεια, όλα όμως ενοχλητικά ασήμαντα. Από το νερόβραστο κότσι αρνιού που –και καλά- ήταν «σιγομαγειρεμένο στην κλασική γάστρα» μέχρι το ανεκδιήγητο «γιουβετσάκι με μανιτάρια και σκόρδο» που ήταν ένα πιάτο παραβρασμένο κριθαράκι με σκόρδο και μαϊντανό μαζί με λίγα μανιτάρια που δεν έδιναν ίχνος αρώματος στο πιάτο. Από την γενική μετριότητα σώνονταν –κάπως- οι αφράτοι κεφτέδες, τα γευστικά και έντονα κρεατένια μπιφτέκια, η συμπαθητική πατατοσαλάτα με αβγό και αρκετά τα νόστιμα σκιουφιχτά ζυμαρικά με ραγού από κουνέλι.
Πείτε μου όμως εσείς, η παραπάνω εικόνα συνάδει με τις υπογραφές δυο νέων αλλά αποδεδειγμένα ικανών σεφ; Αν έλειπε το όνομά τους και ο συνακόλουθος θόρυβος, θα ήμουν πολύ πιο ανεκτικός. Στο κάτω-κάτω πληρώσαμε €30 το άτομο και φάγαμε πολλά πράγματα, μερικά συμπαθητικά… όπως συμβαίνει –δυστυχώς- στην συντριπτική πλειοψηφία των ταβερνών της πόλης. Αφήστε που και το σέρβις είχε την ίδια ακριβώς λογική της ταβέρνας. Τελειώνοντας το φαγητό μας μείναμε να χαζεύουμε τα αποφάγια για ένα μισάωρο τουλάχιστον! Το ερώτημα λοιπόν είναι. Φταίνε οι σεφ που έκαναν μια ξεπέτα χωρίς να σέβονται το όνομά τους; Φταίει η ιδιοκτήτρια που θέλησε να μας «εντυπωσιάσει» χωρίς να ξέρει και θεωρώντας ότι και οι πελάτες της είναι εξίσου άσχετοι; Φταίει η κακιά η ώρα; Δεν ξέρω την απάντηση και δεν νομίζω ότι αφορά και κανέναν στην πραγματικότητα.
- Taverna
- Τηλέφωνο: (+30) 210 8982155
- Διεύθυνση: Κωνσταντινουπόλεως 8, Γλυφάδα, Αθήνα
- Ιστοσελίδα: -
- Ανοιχτά: καθημερινά εκτός Δευτέρας, μεσημέρι-βράδυ
- Τιμή ανά άτομο (€)*: 20-30
- * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. |
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση