Charlotte Perriand objects

Γεννημένη το 1903 στο Παρίσι, όπου οι γονείς της δούλευαν ως ράφτες, η Perriand ξεκίνησε την καριέρα της αρκετά σύντομα. Αποφοίτησε από την École de l`Union Centrale des Arts Décoratifs και την ίδια χρονιά παρουσίασε μια συλλογή αντικειμένων και επίπλων στην έκθεση Parisian Decorative. Από το 1927 βρισκόταν στο γραφείο του Le Corbusier, όπου έγινε υπεύθυνη για την εσωτερική έρευνα και ανάπτυξη. Η σύνδεση μεταξύ των δύο και του Pierre Jeanneret βασίστηκε σε ένα κοινό όραμα για τα έπιπλα ως μέρος ενός συστήματος που εκμεταλλεύεται τις μεγάλες δυνατότητες των νέων υλικών, των τεχνικών μετασχηματισμού και της μαζικής παραγωγής.

Η Charlotte Perriand είναι αναμφίβολα μια θεμελιώδης φιγούρα στην ιστορία του μοντέρνου σχεδιασμού, ο νους και το χέρι πίσω από εμβληματικά κομμάτια που εξακολουθούν να παράγονται μέχρι σήμερα. Παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε στη σκιά του του Le Corbusier και του Pierre Jeanneret και πολλά κατά βάση δικά της σχέδια υπέγραψαν οι δύο γνωστοί αρχιτέκτονες, τις τελευταίες δεκαετίες, το έργο της φέρει πια καθολική αναγνώριση. Η δουλειά της είχε αναπτυχθεί σε πολλά πεδία, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού προϊόντων, του σχεδιασμού επίπλων, της εσωτερικής διακόσμησης και της εσωτερικής αρχιτεκτονικής, επηρεάζοντας συχνά και το τελικό σχήμα των κτιρίων.

Προορισμένη να σηματοδοτήσει το πόσο επαναστατικό σε διάφορες πτυχές, ειδικά για εκείνη την εποχή, ήταν να είσαι σχεδιάστρια και γυναίκα, η Charlotte Perriand οφείλει μεγάλο μέρος αυτής της καταξίωσης και σε πολλά ταξίδια που έκανε από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της. Τις αποστολές στην ΕΣΣΔ το 1930 και το 1933 σε ργοτάξια της Μόσχας, αλλά κυρίως τις εμπειρίες στην Ασία. Το 1941 η Perriand προσκλήθηκε στην Ιαπωνία, όπου ανακάλυψε εκ νέου παραδοσιακές τεχνικές, υλικά όπως άχυρο, μπαμπού και καλάμι, αναδιατυπώνοντας κατά συνέπεια κάποια από τα σχέδιά της, όπως συνέβη με τη σεζλόνγκ Τόκιο από μπαμπού ή δημιουργώντας νέα όπως το ταμπουρέ berger εμπνευσμένο από τα χαμηλά σκαμνάκια για χειρωνακτικές εργασίες, όπως το πλέξιμο της ψάθας των αγροτών.

Μεταξύ 1942 και 1946 έζησε στο Βιετνάμ, για να επιστρέψει στη συνέχεια στην Ευρώπη, αυτό σηματοδότησε την αρχή μιας έντονα δημιουργικής φάσης που αποτελείται από πολλά έργα, συνεργασίες υψηλού προφίλ (συμπεριλαμβανομένου του Fernand Léger), διδακτική δραστηριότητα στη Γαλλία και νέα ταξίδια όπως η επιστροφή στην Ιαπωνία για έργα και εκθέσεις στη δεκαετία του `50 αλλά και οι επισκέψεις στη Βραζιλία μεταξύ των δεκαετιών του `50 και του `60. Εκείνα τα χρόνια, η Perriand προσχώρησε ξανά στον Le Corbusier για να εργαστεί στους εσωτερικούς χώρους για το Unité d`Habitation στη Μασσαλία (1942-52), η κουζίνα που σχεδιάστηκε για αυτό το έργο παραμένει αξιοσημείωτη. Στη συνέχεια εργάστηκε στους εσωτερικούς χώρους για το Cité Universitaire στο Παρίσι, καθώς και στο Maison du Brésil με τον Lucio Costa και στο Maison de la Tunisie (1947) με τον Jean Prouvé. Η ποικιλία των πελατών είναι εντυπωσιακή, σχεδιασμός γραφείων για την Air France, σχεδιασμός για τις κατοικίες Γαλλων και Ιαπώνων διπλωματών το 1961, ανακαίνισή των εσωτερικών χώρων των γραφείων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη.