Το tweed, αν και συνυφασμένο με τα ανδρικά κοστούμια, δοξάστηκε και από μια γυναίκα, την Gabrielle Chanel στη δεκαετία του πενήντα. Μια εποχή, που η αμφιλεγόμενη πολιτικά και με πολλές κατηγορίες περί φιλοναζιστικής δράσης, Κοκό, όπως έγινε γνωστή, παρουσίασε σακάκια και deux-pièces σύνολα, μια στολή για τη σύγχρονη γυναίκα από ύφασμα tweed με πιο ελαφριά και δροσερή πλέξη. Μια κίνηση που θέλησε να τοποθετήσει τη γυναίκα με ισοδύναμο τρόπο στην ανδροκρατούμενη επαγγελματικά κοινωνία εκείνης της εποχής. Αν και πολλά χρόνια αργότερα, στην εποχή μας, σακάκια Chanel φοράνε αρκετοί άνδρες από το χώρο του θεάματος μέσα από το κίνημα που θεωρεί ότι τα ρούχα δεν έχουν ταυτότητα. Για την ώρα βέβαια, τέτοιου είδους ενδυματολογικές επιλογές, συναντάμε κατά βάση στη show business ή σε κάποιες ομάδες τολμηρών νεολαίων.
Θα λέγαμε ότι, το tweed είναι βασικός πυλώνας της παραδοσιακής ραπτικής. Το ύφασμα των Βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης και της αριστοκρατίας, των ακαδημαϊκών, αλλά και των φανταστικών ντετέκτιβ, πρωταγωνιστών σε ταινίες, όπως εκείνες της Αγκάθα Κρίστι και σίγουρα των κομψών, ενίοτε πολιτικών. Το μάλλινο ύφασμα, συνήθως με ύφανση ψαροκόκαλο προέρχεται από την αγροτική Σκωτία που εξακολουθεί να το λατρεύει. Οι φήμες λένε ότι το όνομα του προέκυψε από την παρερμηνεία της πλέξης twill, ενός εμπόρου στο Λονδίνο που τελικά το βάφτισε tweed, όπως είναι και το όνομα ενός ποταμού στη Σκωτία. Συνδέθηκε ακόμα περισσότερο με τη βρετανική ύπαιθρο, όταν ο πρίγκιπας Άλμπερτ, αγόρασε το κτήμα Balmoral και προς τιμή αυτής της αγοράς, σχεδίασε για την περίσταση το Balmoral tweed.
Υπήρξε και συνεχίζει να είναι, το πιο δημοφιλές ύφασμα στη Βασιλική και σε όλες τις αριστοκρατικές οικογένειες, που ζητούσαν ανελλιπώς τα δικά τους, αποκλειστικά tweed υφάσματα για να ανανεώσουν κάθε χρόνο την γκαρνταρόμπα τους. Ένας συναγωνισμός εντυπωσιασμού και κομψότητας, με μοτίβα και χρώματα εμπνευσμένα από τα γήινα τοπία των Highlands και Lowlands της Σκωτίας, τη χρωματική παλέτα της Ιρλανδικής εξοχής και των βόρειων ακτών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Παράλληλα, οι Σκωτσέζοι και οι Ιρλανδοί, χρησιμοποίησαν το tweed και ως ένα είδος καμουφλάζ σε σχέση με το περιβάλλον της εξοχής που εξασκούσαν το αγαπημένο τους άθλημα του κυνηγιού. Το χοντρό μάλλινο υλικό έγινε επίσης το αγαπημένο των αγροτών, χαρακτηριζόμενο από μικρά, συχνά διακριτικά σταυρωτά μοτίβα γνωστά ως shepherd`s check ή houndstooth. Στις μέρες μας πέρα από τα έτοιμα υφάσματα, δημιουργούνται κάθε χρόνο δεκάδες προτάσεις κατόπιν παραγγελίας, όχι μόνο για Βρετανούς, αλλά και μέλη της Βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας, ιδιαίτερους πελάτες σε όλο τον κόσμο, καθώς και τους ιαπωνικούς συλλόγους ποδηλασίας.
Το 1987, η Αγγλίδα σχεδιάστρια μόδας Vivienne Westwood, έβαλε με θεαματικό τρόπο το tweed και τις βρετανικές παραδόσεις ραπτικής, με τον δικό της ανατρεπτικό στυλ και έμπνευση από το κίνημα του πανκ, στη σύγχρονη μόδα. Να θυμίσω, ότι η διάσημη δημιουργός, υπήρξε από τις πρώτες γυναίκες που δημιούργησαν Sur Mesure, ανδρικά κοστούμια στο ατελιέ της. Στις μέρες μας, το tweed, εμφανίζεται ακόμα και σε δημοφιλείς φίρμες παπουτσιών, σε αθλητικά ρούχα και, ακόμα πιο περίεργο, αλλά ενδιαφέρον, ως υλικό για διακοσμητικά είδη. Από την Prada, τον Paul Smith και την Comme des Garçons, το tweed εμφανίζεται παντού. Υπάρχει όμως ένα κοινό μυστικό το tweed, ίσως τελικά, είναι το υλικό για το καλύτερο κοστούμι που θα φορέσεις τον επόμενο χειμώνα.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση