Οι φίλες μου έχουν κάνει τα αδύνατα-δυνατά για να με συνεφέρουν: " Μα, μαγειρεύεις! Οι άντρες που μαγειρεύουν είναι απίστευτα σέξυ. Το λέει και η λίστα! Μάλιστα το έχει τρίτο σε σειρά σπουδαιότητας", επέμενε η μία. " Δεν υπάρχει πιο ωραίο θέαμα από το να βλέπεις έναν άντρα να μαγειρεύει γκουρμέ! Για μένα αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ότι ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια του!" συμπλήρωσε η άλλη που ενδιαφέρεται αποκλειστικώς για το γκουρμέ μέρος της υπόθεσης... Από περιέργεια ρώτησα αρκετό κόσμο για να πάρω την ίδια απάντηση. Ναι, είναι γεγονός ότι οι γυναίκες γοητεύονται από τους άντρες που μαγειρεύουν.
Γιατί οι περισσότερες γυναίκες πιστεύουν ότι οι άντρες που ξέρουν να μαγειρεύουν είναι "σέξυ" και μάλιστα " πιο άντρες" από τους άντρες;
Και δεν το πιστεύουν μόνον αυτές! Γιατί βλέπουμε άντρες καταξιωμένους στον επιχειρηματικό και κοινωνικό χώρο να επισφραγίζουν την επιτυχία τους με το ν`ανοίγουν ένα εστιατόριο ή με το να εκδίδουν ένα βιβλίο μαγειρικής;! Τί είναι αυτό που δίνει σ` ένα από τα πιο σκληρά χειρωνακτικά κ απαξιωτικά-κατά το παρελθόν- επαγγέλματα τέτοια αίγλη;
Πρέπει να είναι η γενικότερη άγνοια περί του τί εστί επαγγελματική κουζίνα, δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Οι επαγγελματικές κουζίνες έχουν υπερβολική ζέστη, αρκετό αλκοόλ, πολύ βωμολοχία και σεξ βέβαια μιας και κάπου πρέπει να εκτονώσει κανείς την υπερένταση, αλλά όχι του είδους που αρέσει στα κοριτσάκια που χρησιμοποιούν τη λέξη "σέξυ". Κατά την ελληνική αρχαιότητα όπου και γεννήθηκε, το επάγγελμα του μάγειρα θεωρούνταν λίγο λιγότερο απαξιωτικό από αυτό του τραπεζίτη( το τελευταίο το ασκούσαν μόνον οι απελεύθεροι δούλοι). Μάγειρες γίνονταν οι παρίες της κοινωνίας.
Τι το ωραίο βρίσκει κανείς σε αυτό;
Μα τίποτε γιατί δεν είναι αυτό που έχουν στη φαντασία τους. Τα σενάρια συνήθως εκτυλίσσονται σε άψογες οικιακές κουζίνες όπου ο πρίγκηπας, ο οποίος ευωδιάζει after shave από χιλιόμετρα μακριά( κάτι που απαγορεύεται δια ροπάλου στις σοβαρές επαγγελματικές κουζίνες, παρεπιπτώντως), ντυμένος και σιδερωμένος στην τρίχα φτιάχνει σούσι στην καλή του... Βέβαια, η αλήθεια δεν πρέπει ν’αποτρέπει κανένα μας από το να μαγειρεύει. Αντιθέτω, όταν ενδιαφέρει τόσο πολύ το σκηνικό, δηλαδή “το παραμύθι”, λίγες θα προσέξουν το τελικό αποτέλεσμα. Σε καιρούς περίεργους σαν αυτούς που ζούμε όπου όλα μπαίνουν υπό αμφισβήτηση και κρίνονται ξανά από την αρχή, η ικανότητά σου να αφηγείσαι “τη δική σου αλήθεια” είναι σημαντική και ο χώρος της κουζίνας είναι ένα προνομιακό πεδίο για να ξεδιπλώσει κανείς την προσωπικότητά του.
Εδώ λοιπόν σκοπεύω να γράφω γιαυτήν ακριβώς τη μαγειρική που εμπνέει ιστορίες και γεννάει αφηγήσεις· για τη μαγειρική που έχει σκοπό να εκφράσει συναισθήματα και για να γοητεύσει. Σε τακτά χρονικά διαστήματα και γευματίζοντας θα συνομιλώ με ανθρώπους που θεωρώ relevant για την ιδιαίτερη εποχή μας.
Με λένε Αθήναιο κι αν ήμουν άντρας, είναι σίγουρο πως θα ήξερα να μαγειρεύω τέλεια.
*Βορβορυγμός είναι το γουργουρητό του στομαχιού
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση