Food, Leisure and the City

11 Ιουλίου 2012
Εύη Φέτση

Η Αθήνα έχει αρχίσει να αδειάζει σιγά σιγά, οι περισσότεροι φίλοι μας έχουν φύγει διακοπές και εκείνοι που έχουν μείνει εδώ βρίσκονται σε θερινή ραστώνη, με αποτέλεσμα τα βράδια να σερνόμαστε σαν τα φίδια μέχρι τα αγαπημένα μας μπαράκια για κανένα ποτό, κάνοντας σχέδια για βουτιές που ελπίζω πως δεν θα αργήσουν να έρθουν..

Με τον καύσωνα δε να βαράει σαραντάρια, έχουμε κόψει τα πάντα. Το μαγείρεμα -εγώ προσωπικά ζω με σαλάτες και φρούτα, άντε και κανένα ψητό-  τις πολλές μετακινήσεις - μόλις παρκάρεις το αυτοκίνητο και βγεις από το air condition στον λίβα σου έρχεται ντουβρουτζάς-  και το σεξ ακόμα υποψιάζομαι γιατί το ενδεχόμενο και της παραμικρής περιττής κίνησης σε κάνει να ιδρώνεις ακόμα και ως ιδέα οπότε.. καταλάβατε.. :)

Βέβαια υπάρχουν πάντα τα βράδια, με τα θερινά σινεμά που όμως ακόμα παίζουν χαζά έργα, με το Κουτούκι της κυρίας Σούλας στην Δροσιά που έχει γίνει από περσι μόνιμο μας στέκι μια που θυμίζει αυλή σε νησί και έχει και θερμοκρασία περιβάλλοντος που αγγίζει την τελειότητα, και με τα ποτά που λέγαμε σε μαγαζιά με κήπους δροσερούς όπως το Balthazar ας πούμε, που την προηγούμενη εβδομάδα είχε μαζεμένο όλο το "it crowd" της πόλης, με το καλό και το κακό που συνεπάγεται αυτό.

Ένα από τα πιο δελεαστικά πράγματα της επερχόμενης μετακόμισης μου στο Λονδίνο είναι πως θα αρχίσω να βλέπω πια καινούριο κόσμο και να κυκλοφορώ σε καινούρια μέρη. Βαρέθηκα σαν τις αμαρτίες μου να πέφτω διαρκώς πάνω στους ίδιους και τους ίδιους, κοσμικούς μαϊντανούς που στήνονται μήπως τους πάρει ξώφαλτσα κανένα φλας, αμετανόητες κυρίες χρεοκοπημένων ή soon to be εκδοτών που συνεχίζουν την ζωή τους σαν να μην τρέχει κάστανο φορτωμένες μπιζού και ντυμένες σινιέ από την κορυφή μέχρι τα νύχια, νεάζοντες μεσόκοπους  κυρίους που σου κάνουν γλυκά ματάκια και θέλεις να φτύσεις το ποτό σου πίσω στο ποτήρι από την αηδία, απεγνωσμένα κοριτσάκια ή και όχι τόσο σκαρφαλωμένα σε ψηλοτάκουνα που ψάχνουν για σπόνσορα με εύρος σάρωσης ραντάρ της NASA, και κάτι πεταμένα αγοράκια «καλών οικογενειών» που κάνουν μόστρες τα αυτοκίνητα που αγόρασαν με τα λεφτά του μπαμπά και σου στέλνουν μηνύματα στα social media του τύπου «πότε θα σε κυκλοφορήσω όμορφη?» Ποτέ!

Όμως η ζωή δεν είναι μόνο γκρίνια, ειδικά η δική μου που έχω και μια τάση στην αισιοδοξία και το ροζ που δεν υποκύπτει ούτε σε κρίσεις, ούτε σε βαριεστιμάρες, ούτε σε τίποτα. Τώρα το καλοκαίρι μάλιστα, με τα μαυρισμένα από τον ήλιο κορμιά να δείχνουν πολύ πιο όμορφα και την χαλαρότητα της εποχής να μας παρασύρει, η ζωή είναι κυρίως παιχνίδι. Και επειδή θα περάσει ο καύσωνας και θα ξαναβάλουμε στην καθημερινότητα μας τα πιο… spicy sports, σας βρήκα gadgetάκι πονηρό που θα σας ενθουσιάσει.. Εσείς το φοράτε, δίνετε το remote στο αντικείμενο του πόθου σας, βγαίνετε – όσο μεγαλύτερη η παρέα γύρω σας τόσο μεγαλύτερο το φαν- και.. καλό σας κουράγιο. Να θυμάστε πως η τέχνη θέλει θυσίες και πως το καλό το πράγμα για να συμβεί – και κυρίως για να συντηρηθεί-  θέλει έμπνευση αλλά και σκανταλιά. Και χιούμορ...

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση