Callinico, Αυγουστιάτης 2018

Όταν στο πλαίσιο του νέου σου βιβλίου γράφεις για το οινοποιείο Callinico και μετά από λίγες ώρες όλως συμπτωματικώς 2 φιάλες του φθάνουν στα χέρια σου ο Ινδός θα το ονόμαζε κισμέτ. Οι πολιτισμένοι δυτικοί από την άλλη perfect timing…

Μέχρι τώρα πίστευα ότι τα αδέλφια Γράμψα άναψαν το φυτίλι της Ζακυνθινής οινοπαραγωγής, όμως το οινοποιείο Callinico μετρά πάνω από 100 χρόνια ιστορίας! Άρα μάλλον άναψαν το φυτίλι της εξωστρέφειας βγάζοντας το νησί του Ιονίου έξω από την comfort zone της επί τόπου τουριστικής κατανάλωσης. Κοιτάζοντας και μόνο την ιστοσελίδα του Callinico καταλαβαίνει κανείς ότι η τελευταία έχει καθορίσει για πολλά χρόνια την φιλοσοφία του: rustic συνολική παρουσία, αμέτρητες ετικέτες (17!), πολλά κρασιά που στοχεύουν στιλιστικά στον χωρίς απαιτήσεις τουρίστα, καλάθια με κρεμάμενα τσαμπιά στην επιγραφή της εισόδου και άλλα τέτοια ωραία…

Βέβαια εγώ δεν είμαι ούτε ο ιδιοκτήτης ούτε ο art director του οινοποιείου, οπότε το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η ποιότητα στο ποτήρι. Έτσι αποφάσισα να το γεμίσω –η ορθότερα να τα γεμίσω- με τον μονοποικιλιακό Αυγουστιάτη, ένα ερυθρό που παλαιώνει για λίγο (3-6μήνες) σε βαρέλι και πολύ (4-6 χρόνια!) στην φιάλη.

Η παραπάνω προσέγγιση μου αρέσει, ενώ μου αρέσει και το ανοιχτά πορφυρό χρώμα που έχουν σχεδόν όλοι οι Αυγουστιάτες. Η μύτη από την άλλη πάντα με μπερδεύει, οπότε θα κλέψω λίγο και θα πω το κλασσικό “κόκκινα φρούτα και γλυκά μπαχαρικά”! Τουλάχιστον δεν χρησιμοποιώ συχνά αυτή την ανέμπνευστη κλισέ περιγραφή οπότε δεν αισθάνομαι ιδιαίτερες τύψεις. Την στιγμή μάλιστα που μετά από λίγη ώρα το ποτήρι μονοπωλείται αρωματικά από την βαριά αίσθηση του φρέσκο λίλιουμ και την πικράδα του orange bitters.

Τους γευστικούς τους μονοπωλεί πάντως μια υφάλμυρη αίσθηση που έρχεται να προσδώσει ενδιαφέρον σε ένα ισορροπημένο, μέσου βάρους στόμα. Οι τανίνες έχουν αυτό γράπωμα που σε όλα τα ελληνικά χωριά αποκαλείται grippy, ωστόσο όχι μόνο δεν ενοχλούν αλλά επιμηκύνουν και την επίγευση, ενώ το βαρύ λουλουδάτο flavor σχεδόν σε κάνει να νομίζεις ότι κατά λάθος έχεις καταπιεί το La vie est belle της Lancome!

Ο Αυγουστιάτης δεν θέλει μεγάλα ποτήρια και πληθωρικά πιάτα. Επομένως σερβίρετε στους  14-16οC σε ένα Stolzle Revolution Red, πλάι σε σουτζουκάκια, ελαφριά κοκκινιστά  κρέατα (κουνέλι, κοτόπουλο) και λαδερά.

Ο παραγωγός από το Καλιπάδο Ζακύνθου μας συστήνεται με έναν όμορφο Αυγουστιάτη που διαθέτει ιδιαίτερο χαρακτήρα, είναι γευστικά ισορροπημένος και κοστίζει τα λογικά 13€. Οι εραστές των αναζητήσεων επομένως ας τρέξουν…

Βαθμολογία: 7,5/10.