Steirereck: Slow food στη Βιέννη

13 Ιουνίου 2012
Πάνος Σταθόπουλος

Κατάλαβα ότι όλα θα πάνε καλά στο Steirereck από τη στιγμή που πήρα τηλέφωνο για να κλείσω τραπέζι. Όταν είπα ότι παίρνω τηλέφωνο από το Λονδίνο η receptionist μου απάντησε με το ύφος παρουσιάστριας στη Eurovision «Helloοοο London» . Της λέω κι εγώ «12 points from United Kingdom go to Steirereck» κι αυτή ήταν η αρχή μιας φιλίας που κράτησε μέχρι τις 6 Ιουνίου που είχα ένα φανταστικό δείπνο στο εστιατόριο.

Από κει και πέρα είπαμε και οι δύο ωραίο ήταν όσο κράτησε αλλά οι δρόμοι μας χωρίζουν εδώ. Αστειεύομαι φυσικά-or not-αλλά η ουσία είναι οτι με 2 αστερια Μισελέν και έχοντας μόλις ψηφιστεί το 11ο καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο το Steirereck im Stadtpark είναι ένα εξαιρετικά γοητευτικό μέρος  για γαστρονομικές περιπέτειες.

Βρίσκεται μέσα σ’ένα από τα πιο κεντρικά πάρκα της Βιέννης και εκεί ο σεφ Ηeinz Reitbauer χρησιμοποιεί υψηλής ποιότητας τοπικά προϊόντα και παράξενα βότανα και λαχανικά για να δημιουργήσει γεύσεις απόλυτα δεμένες με τη χώρα και την παράδοση αλλά με τεχνικές του μέλλοντος και μια διάθεση παιχνιδιού. Ευχάριστη λεπτομέρεια ότι με κάθε πιάτο δίνουν μια μικρή κάρτα που περιέχει εκτός από τα υλικά κι ένα κωδικό που όταν τον βαλεις στο website του εστιατορίου σου δίνει την πλήρη συνταγή και την ακριβή εκτέλεση του πιάτου που δοκίμασες. Δεν θα μπω στη διαδικασία να περιγράψω πιάτα γιατί τα επιμέρους στοιχεία ήταν πάνω από 10 αλλά θα σταθώ σ’ενα μόνο με το όνομα char with beeswax. Θα μπορούσε να μεταφραστεί σαν κάρβουνο με κερί κάνοντας λογοπαίγνιο με τη λέξη char που εκτός από κάρβουνο είναι κι ένα ψάρι που μοιάζει με πέστροφα και το πιάτο φτιάχνεται εξ ολοκλήρου στο τραπέζι. Σ’ενα ξύλινο κουτί τοποθετούνται τα φιλέτα του ψαριού και πάνω τους χύνεται το ζεστό κερί από βιολογικό μελίσσι. Το αφήνουν μέχρι να στερεοποιηθεί κι έπειτα το σπάνε και βγάζουν το ψάρι που έχει μια απίστευτη γεύση. Ένα από τα πιο δημιουργικά, νόστιμα και ταυτόχρονα απλά πράγματα που έχω δοκιμάσει. Προτείνω ακόμα το αρνί με το αγγούρι και τα καρμελωμένα λεμόνια και τις γεμιστές πιπεριές με τσίλι και ξύδι τομάτας.

Η λίστα κρασιών καθαρά αυστριακή και το σερβις ευγενικό και αποτελεσματικό. Ξεχώριζε ο τύπος με το τρόλεϋ με τα ψωμιά που χαμογελούσε διαρκώς κι έκανε πλάκα με κορυφαία την ατάκα «είδατε πόσο μικρές είναι οι μερίδες; το μόνο μεγάλο πράγμα εδώ μέσα είναι ο λογαριασμός και τα ψωμιά» Και πραγματικά τα ψωμια, ειδικά ένα με λεβάντα, ήταν συγκλονιστικά.

Παρ’όλο που είχα εντελώς λάθος παρέα πέρασα καλά και συνειδητοποίησα γιατι κέρδισε το βραβείο Slow Food 2012. Όχι μόνο γιατί είναι το αντίθετο του fast food, αλλά και γιατι σε βοηθά να κατανοήσεις τη γεύση μέσα από την ποιότητα και την προέλευση των υλικών από έναν τόπο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όλα αυτά τα συμπεράσματα βέβαια τα έβγαλα κυρίως τις επόμενες μέρες κι αφού είχε πέσει σα βόμβα στο στομάχι μου μια σειρά από πιάτα τύπου σνίτσελ και ζαχερτόρτε που αναγκαστικά έτρωγα σε βαρετά business lunches.

Άλλο ενδιαφέρον trivia είναι το γεγονός οτι το μισο εστιατόριο είναι για καπνίζοντες και έχει και μεγάλη ποικιλία από πούρα. Η διακόσμηση δε μου άρεσε καθόλου -αν εξαιρέσεις τις futuristic τουαλέτες- αλλά ίσως φταίω κι εγώ που όπως λέει κι ένα κορίτσι που με ξέρει καλά έχω βλέμμα ακτινογραφία. Τι να κάνω όμως που αγαπάω το ελάττωμμα; Αυτά είναι που μας κάνουν να  απολαμβάνουμε και να ερωτευόμαστε και γεύσεις και ανθρώπους.

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση