Globe-Eater’s best of 2015

Τα καλύτερα λοιπόν του 2015 είναι αυτά που θα μας συντροφεύουν και το 2016 και μας γεμίζουν χαρά κι αισιοδοξία.

Θα ξεκινησω με το θέμα του Παρισιού που ενώ ήδη ζούσε μια γαστρονομική αναγέννηση δέχτηκε ένα ισχυρό τρομοκρατικό χτύπημα και δεν το βάζει κάτω. Ένα μηνα μετά και όλα είναι όπως πριν και παραμένει η πόλη που μπορείς να φας καταπληκτικά είτε ψωνίζοντας από το σουπερ μάρκετ είτε σε τριάστερα εστιατόρια. Το ανανεωμένο Lafayette gourmet έχει σε 3 ορόφους τα πάντα γύρω από το φαγητό ενώ ο Yannick Alleno βάζει τις θερμίδες δίπλα σε κάθε πιάτο στο εστιατόριο Stay. To Clamato ένα tapas bar με θαλασσινά από τους δημιουργούς του Septime και το Le Meurice του Alain Ducasse είναι τα αγαπημένα μου για τη χρονιά που πέρασε.

Από τα υπόλοιπα ταξίδια μου θα ξεχωρίσω τη Νέα Υόρκη με το Untitled at the Whitney , τo Momofuku Ko και το Dominique Ansel’s kitchen να είναι τα πιο ενδιαφέροντα εστιατόρια που επισκέφτηκα.

Η Ιταλία και ειδικά η Φλωρεντία είναι κατα κάποιο τρόπο home away from home και το Irene στην Piazza della Republica και το  Ora d’Aria πίσω από το Uffizi είναι τα δικά μου αγαπημένα εστιατόρια και έχουν το πλεονέκτημα ότι δε σε κάνουν να νιώθεις τουρίστας αλλά μέρος αυτής της πολύ ζωντανής κι ενδιαφέρουσας πόλης.

Αντίθετα βρήκα φέτος το Λονδίνο απογοητευτικό. Οι περισσότεροι επιχειρηματίες και σεφ εστιάζουν σε ότι πουλάει και έχουν στόχους οικονομικούς και όχι γαστρονομικούς με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ανανέωση στα μενού παρά το άνοιγμα πολλών και εντυπωσιακών εστιατορίων. Εξαιρέσεις για μένα το ΒΑΟ που αναβαθμίζει το street food και το Social Wine and Tapas στο οποίο η Laure Patry δημιούργησε το πιο ενδιαφέρον wine bar της πόλης.

To απόλυτο χιτ της χρονιάς που πέρασε και το πρώτο δεκάρι στη βαθμολογία ήταν το Fat Duck του Heston Blumenthal που ξανάνοιξε μετά από 6 μήνες και προσφέρει μια εμπειρία ανεπανάληπτη και κάνει το Bray γαστρονομικό προορισμό.

Τελειώνοντας θα ήθελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο για την επικοινωνία των εστιατορίων στα social media. Σε μια εποχή που οι σεφ και οι επιχειρηματίες τα χρησιμοποιούν σαν όργανα δουλειάς και οι περισσότεροι έχουν ολόκληρες ομάδες για να χειρίζονται τους λογαριασμούς τους, ο Νίκος Καραθάνος έχει για μένα την πιο ενδιαφέρουσα σελίδα στο Facebook. Παρουσιάζει καινούργια πιάτα, προσκαλεί φίλους και αναγνώστες, είναι προσιτός και ανθρώπινος και είναι ο κύριος λόγος που θέλω να επισκεφτώ την Coocoovaya αμέσως μόλις έρθω στην Αθήνα.

Ευτυχισμένο το 2016!