Ξινόμαυρα: ποια μας βγήκαν… ξινά;

Το κάλεσμα ήταν για τις 9 Φεβρουαρίου ημέρα Τετάρτη. Θα έπρεπε να είμαστε στις τρεις στο Asador στην Αγ. Παρασκευή. Σκοπός της συνάντησης να δοκιμάσουμε ξινόμαυρα. Τηνπρωτοβουλία είχαν ο Νίκος Δελατόλας και η Μαριάννα Νάνουαπό το περιοδικό Food & Wine magazine που αποτελεί μια νέα, και για την ακρίβεια μια πολύ φρέσκια προσπάθεια για τους επαγγελματίες του χώρου της εστίασης και του ξενοδοχείου. Η συγκεκριμένη γευστική δοκιμή θα ήταν η δεύτερη που διοργάνωναν μετά από εκείνη του Ασύρτικου, στο πρώτο τεύχος του Νοεμβρίου και κατά γενική ομολογία ήταν μια πολύ προσεγμένη και ποιοτική δουλειά και στο στήσιμο και στην αποτύπωση- απόδοση και καταγραφή της γευστικής. Έτσι λοιπόν με θετική διάθεση και σε μια προσπάθεια να στηρίξουμε το εγχείρημα βρεθήκαμε δώδεκα δοκιμαστές να δοκιμάσουμε σαράντα δύο (42) κρασιά από Ξινόμαυρο ή και με Ξινόμαυρο. Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες των έξι . Η δική μου ομάδα θα δοκίμαζε 21 κρασιά όλα από 100% Ξινόμαυρο και σχεδόν όλα από την ζώνη της Νάουσας. Η άλλη εξάδα θα δοκίμαζε 21 κρασιά στα οποία το ξινόμαυρο συμμετείχε από 35% (Ραψάνη του Τσάνταλη) μέχρι 100% (Βήσσα Καραδήμου από Αταλάντη ή και Ξινόμαυρο Αμυνταίου Κτήμα Άλφα).

Η γευσιγνωσία ξεκίνησε με Ξινόμαυρο του ΑΒ Βασιλόπουλου (own label για τα Super Market) το οποίο θα μας προετοίμαζε για την επέλαση των κρασιών που θα ακολουθούσαν. Η ποιότητα του όμως ήταν τέτοια που μετά από αυτό, οτιδήποτε θα ήταν απόλαυση.

Στα 21 δείγματα που είχαμε στο δικό μας τραπέζι η εικόνα που αποκομίσαμε σαν γενική αίσθηση είναι ότι στο Ξινόμαυρο μάλλον θα πρέπει να προστεθεί σε ένα εύλογο ποσοστό μια βελτιωτική ποικιλία για να το μαλακώσει και να το στρογγυλέψει. Τα κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν τα τρέχοντα σε χρονιές, δηλαδή ανά παραγωγό από τις εσοδείες 2005 μέχρι και 2008. Όμως πολλά από αυτά έδειχναν ήδη εξαιρετικά κουρασμένα με χαρακτήρα εξέλιξης που παρέπεμπε σε κρασιά δεκαετίας. Κάποια άλλα εμφάνιζαν έντονο αναγωγικό χαρακτήρα και αίσθηση ελαττωματικής κλεισούρας. Εντύπωση έκαναν και οι μοντέρνες version του Ξινόμαυρου που μπορεί να είναι τεχνικά άρτια κρασιά αλλά δεν έχουν προσωπικότητα και ταυτότητα Νάουσας. Ή μάλλον έχουν την ταυτότητα του μοντέρνου κρασιού που μπορεί να είναι από οπουδήποτε. Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε όλοι, ότι το πιο καλοφτιαγμένο, τυπικό και χαρακτηριστικό Ξινόμαυρο Νάουσας είναι η «Ναουσαία» του Νίκου Φουντή από την Στράντζα της Νάουσας του 2006. Μια πραγματικά εξαιρετική προσπάθεια ενός σεμνού παραγωγού που κατά γενική ομολογία οι προσπάθειες του είναι κάθε χρόνο ενδιαφέρουσες και με συνέπεια ως προς την ποικιλιακή έκφραση και την σωστή απόδοση της τυπικότητας της ζώνης. Μια άλλη ευχάριστη έκπληξη ήρθε από το Οινοποιείο Κελεσίδη και την Νάουσα πάλι, με το όνομα «Μέρχαλι» από την χρονιά 2006 και από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας. Από ένα οινοποιείο που δεν τον συναντάμε συχνά αλλά παρόλα αυτά στην διαδικασία της τυφλής γευστικής κατάφερε να διακριθεί και να αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις.

Η δεύτερη ομάδα ήταν μάλλον πιο άτυχη γιατί έτυχαν πολλά ελαττωματικά κρασιά με τεχνικά προβλήματα. Μάλλον ήταν ένδειξη για το πόσο δουλειά θέλουν κάποια οινοποιεία. Υπήρξε μάλιστα ακόμα και ο προβληματισμός για το αν θα έπρεπε να υπάρχουν τόσα μέτρια κρασιά σε μια κορεσμένη αγορά. Υπήρχαν ετικέτες ανάμεσα στο σύνολο των Ξινόμαυρων που αν εξαφανίζονταν αύριο το πρωί δεν θα τα αναζητούσε κανένας. Από τα κρασιά με ξινόμαυρο στην σύνθεση τους ξεχώρισαν η Τέταρτη Διάσταση 2007 από την Οινοποιεία Κεχρή στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με Cabernet Sauvignon και Merlot. Πληθωρικό, στρογγυλό με διακριτική παρουσία βαρελιού. Ισορροπημένο και ένα ενδιαφέρον μείγμα στο οποίο το Ξινόμαυρο δίνει νεύρο και ζωντάνια. Επίσης ένα outsider κέρδισε τις εντυπώσεις. Το VelventΟino 2008 από την Κοζάνη και το Οινοποιείο Ζανδέ στο Βελβεντό έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση του Ξινόμαυρου σε ανάμιξη με το Syrah. Ένας πολύ πετυχημένο ταίριασμα με σώμα και το Syrah να δίνει εξωτικές νότες στην ντομάτα και την ελιά του Ξινόμαυρου. Τέλος οι Ευχές Ερατεινές 2009 από την Πιερία των Πάντου Αργυρόπουλου από το Κτήμα Πιερία Ερατεινή με κυρίως Cabernet Sauvignon και ισόποσα Syrah και Ξινόμαυρο δίνει μια πιο φρέσκια πνοή στο Cabernet Sauvignon με βάση στα ποικιλιακά αρώματα και στην ενίσχυση τους από τα αντίστοιχα των δύο άλλων ποικιλιών.

Τέλος, ως αναφορά στις «Νάουσες» αλλά και στα υπόλοιπα κρασιάοι «συνήθεις ύποπτοι» που θα έπρεπε να ξεχωρίσουν και που όλοι είχαμε προσδοκίες, είτε είχαν προβλήματα ή στιλιστικά δεν είχαν καμιά σχέση με Ξινόμαυρο. Ειδικά δε, για κάποια πρωτοκλασάτα αλλά και κάποια ανερχόμενα αστέρια της περιοχής η απογοήτευση ήταν double magnum.

Το κάλεσμα ήταν για τις 9 Φεβρουαρίου ημέρα Τετάρτη. Θα έπρεπε να είμαστε στις τρεις στο Asador στην Αγ. Παρασκευή. Σκοπός της συνάντησης να δοκιμάσουμε ξινόμαυρα. Τηνπρωτοβουλία είχαν ο Νίκος Δελατόλας και η Μαριάννα Νάνουαπό το περιοδικό Food & Wine magazine που αποτελεί μια νέα, και για την ακρίβεια μια πολύ φρέσκια προσπάθεια για τους επαγγελματίες του χώρου της εστίασης και του ξενοδοχείου. Η συγκεκριμένη γευστική δοκιμή θα ήταν η δεύτερη που διοργάνωναν μετά από εκείνη του Ασύρτικου, στο πρώτο τεύχος του Νοεμβρίου και κατά γενική ομολογία ήταν μια πολύ προσεγμένη και ποιοτική δουλειά και στο στήσιμο και στην αποτύπωση- απόδοση και καταγραφή της γευστικής. Έτσι λοιπόν με θετική διάθεση και σε μια προσπάθεια να στηρίξουμε το εγχείρημα βρεθήκαμε δώδεκα δοκιμαστές να δοκιμάσουμε σαράντα δύο (42) κρασιά από Ξινόμαυρο ή και με Ξινόμαυρο. Χωριστήκαμε σε δυο ομάδες των έξι . Η δική μου ομάδα θα δοκίμαζε 21 κρασιά όλα από 100% Ξινόμαυρο και σχεδόν όλα από την ζώνη της Νάουσας. Η άλλη εξάδα θα δοκίμαζε 21 κρασιά στα οποία το ξινόμαυρο συμμετείχε από 35% (Ραψάνη του Τσάνταλη) μέχρι 100% (Βήσσα Καραδήμου από Αταλάντη ή και Ξινόμαυρο Αμυνταίου Κτήμα Άλφα).

Η γευσιγνωσία ξεκίνησε με Ξινόμαυρο του ΑΒ Βασιλόπουλου (own label για τα Super Market) το οποίο θα μας προετοίμαζε για την επέλαση των κρασιών που θα ακολουθούσαν. Η ποιότητα του όμως ήταν τέτοια που μετά από αυτό, οτιδήποτε θα ήταν απόλαυση.

Στα 21 δείγματα που είχαμε στο δικό μας τραπέζι η εικόνα που αποκομίσαμε σαν γενική αίσθηση είναι ότι στο Ξινόμαυρο μάλλον θα πρέπει να προστεθεί σε ένα εύλογο ποσοστό μια βελτιωτική ποικιλία για να το μαλακώσει και να το στρογγυλέψει. Τα κρασιά που δοκιμάσαμε ήταν τα τρέχοντα σε χρονιές, δηλαδή ανά παραγωγό από τις εσοδείες 2005 μέχρι και 2008. Όμως πολλά από αυτά έδειχναν ήδη εξαιρετικά κουρασμένα με χαρακτήρα εξέλιξης που παρέπεμπε σε κρασιά δεκαετίας. Κάποια άλλα εμφάνιζαν έντονο αναγωγικό χαρακτήρα και αίσθηση ελαττωματικής κλεισούρας. Εντύπωση έκαναν και οι μοντέρνες version του Ξινόμαυρου που μπορεί να είναι τεχνικά άρτια κρασιά αλλά δεν έχουν προσωπικότητα και ταυτότητα Νάουσας. Ή μάλλον έχουν την ταυτότητα του μοντέρνου κρασιού που μπορεί να είναι από οπουδήποτε. Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε όλοι, ότι το πιο καλοφτιαγμένο, τυπικό και χαρακτηριστικό Ξινόμαυρο Νάουσας είναι η «Ναουσαία» του Νίκου Φουντή από την Στράντζα της Νάουσας του 2006. Μια πραγματικά εξαιρετική προσπάθεια ενός σεμνού παραγωγού που κατά γενική ομολογία οι προσπάθειες του είναι κάθε χρόνο ενδιαφέρουσες και με συνέπεια ως προς την ποικιλιακή έκφραση και την σωστή απόδοση της τυπικότητας της ζώνης. Μια άλλη ευχάριστη έκπληξη ήρθε από το Οινοποιείο Κελεσίδη και την Νάουσα πάλι, με το όνομα «Μέρχαλι» από την χρονιά 2006 και από σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας. Από ένα οινοποιείο που δεν τον συναντάμε συχνά αλλά παρόλα αυτά στην διαδικασία της τυφλής γευστικής κατάφερε να διακριθεί και να αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις.

Η δεύτερη ομάδα ήταν μάλλον πιο άτυχη γιατί έτυχαν πολλά ελαττωματικά κρασιά με τεχνικά προβλήματα. Μάλλον ήταν ένδειξη για το πόσο δουλειά θέλουν κάποια οινοποιεία. Υπήρξε μάλιστα ακόμα και ο προβληματισμός για το αν θα έπρεπε να υπάρχουν τόσα μέτρια κρασιά σε μια κορεσμένη αγορά. Υπήρχαν ετικέτες ανάμεσα στο σύνολο των Ξινόμαυρων που αν εξαφανίζονταν αύριο το πρωί δεν θα τα αναζητούσε κανένας. Από τα κρασιά με ξινόμαυρο στην σύνθεση τους ξεχώρισαν η Τέταρτη Διάσταση 2007 από την Οινοποιεία Κεχρή στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με Cabernet Sauvignon και Merlot. Πληθωρικό, στρογγυλό με διακριτική παρουσία βαρελιού. Ισορροπημένο και ένα ενδιαφέρον μείγμα στο οποίο το Ξινόμαυρο δίνει νεύρο και ζωντάνια. Επίσης ένα outsider κέρδισε τις εντυπώσεις. Το VelventΟino 2008 από την Κοζάνη και το Οινοποιείο Ζανδέ στο Βελβεντό έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση του Ξινόμαυρου σε ανάμιξη με το Syrah. Ένας πολύ πετυχημένο ταίριασμα με σώμα και το Syrah να δίνει εξωτικές νότες στην ντομάτα και την ελιά του Ξινόμαυρου. Τέλος οι Ευχές Ερατεινές 2009 από την Πιερία των Πάντου Αργυρόπουλου από το Κτήμα Πιερία Ερατεινή με κυρίως Cabernet Sauvignon και ισόποσα Syrah και Ξινόμαυρο δίνει μια πιο φρέσκια πνοή στο Cabernet Sauvignon με βάση στα ποικιλιακά αρώματα και στην ενίσχυση τους από τα αντίστοιχα των δύο άλλων ποικιλιών.

Τέλος, ως αναφορά στις «Νάουσες» αλλά και στα υπόλοιπα κρασιάοι «συνήθεις ύποπτοι» που θα έπρεπε να ξεχωρίσουν και που όλοι είχαμε προσδοκίες, είτε είχαν προβλήματα ή στιλιστικά δεν είχαν καμιά σχέση με Ξινόμαυρο. Ειδικά δε, για κάποια πρωτοκλασάτα αλλά και κάποια ανερχόμενα αστέρια της περιοχής η απογοήτευση ήταν double magnum.