Το καλάθι της εβδομάδας

Πετρωτή και βολάκι Άνδρου

Από τυροκομία η Άνδρος είχε πάντα παράδοση. Για τις ανάγκες, όμως, του κάθε νοικοκυριού αφού οι άντρες μπάρκαραν στα καράβια και τα κοπάδια του νησιού ήταν λιγοστά. Πριν μερικά χρόνια, όμως, δυο 25χρονα αδέλφια, ο Περικλής και ο Νίκος Ασούτης, αποφάσισαν να κάνουν την αντίθετη πορεία. Έφυγαν από την Αθήνα και έριξαν πλώρη για το χωριό τους, το Κόρθι. Ο ένας στα κοπάδια-εννέα αγελάδες-και ο άλλος στα τυριά. Ο στόχος να αναβιώσουν τα τυριά της Άνδρου. Και η αλήθεια είναι όποιος δοκιμάζει πρώτη φορά την πετρωτή και το βολάκι είναι αδύνατον να τα προσπεράσει. Άγρια, ατίθασα, με την αυθεντική γεύση. Το βολάκι όταν είναι φρέσκο μοιάζει με μοτσαρέλα ενώ όσο ωριμάζει τόσο ομορφαίνει (κυκλοφορεί φρέσκο και σκληρό). Όσο για την πετρωτή-που πήρε το όνομα γιατί τοποθετούν πάνω μια πέτρα που δίνει το πλακουτσό σχήμα-είναι επίσης φρέσκια, λίγο πιο αλμυρή και σκληρή από ανθότυρο. Η διαδικασία ακολουθεί τα βήματα της παραδοσιακής τυροκομίας αλλά το αποτέλεσμα δικαιώνει. Αυτός είναι ο λόγος που σε σύντομο χρονικό διάστημα το τυροκομείο έγινε γνωστό και έξω από το νησί. Τα συγκεκριμένα τρίβονται και πάνω από γυμνές μακαρονάδες αλλά δεν χρειάζονται πολύ. Με μερικά μαύρα σύκα είναι η απόλυτη απόλαυση του φθινοπώρου(και αν βρεθείτε στο δρόμο τους δοκιμάστε και την γραβιέρα κρασιού και λαδιού και την κοπανιστή-καμία σχέση με ό,τι ξέρετε μέχρι σήμερα).

(Τυροκομικά Άνδρου Κρεβασάρα, Κόρθι, τηλ. 22820 61304 και στο Παντοπωλείο Μεσογειακής Διατροφής, Σοφοκλέους 1 και Αριστείδου 11, τηλ. 210 3628.738)

Πέστο φιστικιού Αίγινας

Η αλήθεια είναι ότι με την Αίγινα υπάρχει ένα affair από παλιά που ανανεώνεται χρόνο με το χρόνο παρά το γεγονός ότι όλα αλλάζουν στο νησί με απίστευτη ταχύτητα. Υπάρχει, όμως, ένα παράδοξο που ακόμα δεν έχει λύση. Πώς είναι δυνατόν ένα νησί που βρίσκεται δίπλα στην Αθήνα να μην μπορεί να αξιοποιήσει αυτό τον πλούτο. Μην παρεξηγηθούμε: οι φιστικιές είναι μεγάλη φήμη αλλά ακόμα και το γλυκό φιστίκι που πουλιέται στα τουριστικά περίπτερα σπάνια έρχεται από την Αίγινα! Αυτός είναι ο λόγος που το ταλέντο της Λουκίας Ροδίτου-Στενάκη είναι ακόμα πιο πολύτιμο. Μαμά τριών αγοριών, άρχισε να πειραματίζεται με τα άγρια φιστίκια και τους βασιλικούς του περιβολιού της. Αποτέλεσμα ένα περίφημο πέστο-που οι Ιταλοί γείτονες θα έκαναν ουρά να το πετύχουν-που πουλιέται από στόμα σε στόμα. Στην συλλογή της έχει και άλλα εξαιρετικά: ντολμαδάκια γιαλαντζί με φιστίκι (τους ταιριάζει ταμάμ!), ελαιόλαδο αρωματισμένο με φιστίκι, μαρμελάδα από φιστίκι και φιστικομπουκιές, κάτι σαν τοπικά αμυγδαλωτά. Οι ποσότητες είναι λίγες (και καλές) αλλά αν κάνετε το ταξίδι μέχρι την Αίγινα για το Fistiki Fest-τα προεόρτια ξεκίνησαν και θα ολοκληρωθούν 19-22 Σεπτεμβρίου-αναζητήστε τα ντολμαδάκια και το πέστο της στο τραπέζι του Συλλόγου Γυναικών. Και ίσως θυμηθείτε την παλιά Αίγινα(το πέστο διατηρείται αρκετές μέρες στο ψυγείο και φτιάχνει μια μακαρονάδα… γλύκισμα!).

(Λουκία Ροδίτου-Στενάκη, τηλ. 6984 048306)

Βιολογικό πετιμέζι σουλτανίνας της Μαριάννας

Για όσους έχουν ζήσει την δεκαετία του ΄70 το πετιμέζι ήταν σταθερή ανάμνηση του φθινοπώρου. Τότε που οι πρώτες μέρες στο σχολείο μύριζαν μουστοκούλουρα και μουσταλευριά. Και η αλήθεια είναι ότι αν οι γείτονες είχαν τέτοιο χρυσάφι θα το είχαν κάνει πιο διάσημο από το βαλσάμικο αλλά για χρόνια σνομπάραμε οτιδήποτε επαρχιώτικο από μια παράδοξη διαστροφή μεγαλοϊδεατισμού. Το πετιμέζι, όμως, επιστρέφει-και η μουσταλευριά παρεμπιπτόντως-αποδεικνύοντας ότι τα καλά πράγματα ξέρουν να περιμένουν. Για πολλά χρόνια, μάλιστα, μαζί με το χαρουπόμελο έζησε τα χωριά της Κρήτης αφού δεν υπήρχαν λεφτά για ζάχαρη. Και το Πετιμέζι της Μαριάννας διαφέρει από τα άλλα. Για την ακρίβεια, η ίδια η Μαριάννα Καζάκη διαφέρει αφού αποφάσισε να μην αφήσει να πάει τίποτα χαμένο από τον πλούτο των βιολογικών αμπελιών της οικογένειας στην Νέα Γωνιά Χαλκιδικής. Αρωματικό, όσο πρέπει γλυκό, με εκείνο το υπόξινο τελείωμα στον ουρανίσκο, δεν είναι τυχαίο ότι κέρδισε πρόσφατα Great Taste Award ενώ ξετρέλανε και τους Λονδρέζους στο κατάστημα Τhe Life Goddess που άνοιξαν τρείς Θεσσαλονικείς στο Λονδίνο. Εκτός από τα κλασικά, είναι απολαυστικό σε γλυκόξινες σάλτσες αλλά και μαρινάδα σε παιδάκια όσο είναι ακόμα καιρός για ψήσιμο στη σχάρα. Και μην χάσετε το ετήσιο κάλεσμά τους, την Κυριακή 1 Σεπτέμβρη, για το μάζεμα των σταφυλιών με χορούς, τραγούδια και ντολμαδάκια της Μαριάννας. Θα είμαστε εκεί…

(Αμπελόφυλλα της Μαριάννας, τηλ. 23990 20450, www.vineleaves.gr και σε πολλά παντοπωλεία στην Αθήνα και όλη την Ελλάδα)

Μέλι Σίκινου

Και μόνο το ταξίδι είναι περιπέτεια. Η Σίκινος, όμως, έχει μια αγγελοπουλική γοητεία. Κάπως έτσι την ερωτεύτηκε η Άννα Βενιέρη (στο νησί την ξέρουν σαν Αγαπούλα) που άφησε την Αθήνα-το ονειρευόταν χρόνια-και αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στον τόπο της. Στην αρχή για απόλαυση αλλά σιγά-σιγά, σκέφτηκε ότι παράλληλα με τους περιπάτους στα μονοπάτια, ήταν καιρός να αξιοποιήσει και τα μελίσσια της. Και από μέλισσες η Σίκινος έχει πολλές. Τσιμπούν αλύπητα αλλά δίνουν ένα θυμαρίσιο μέλι πρώτης ποιότητας. Αποτέλεσμα ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Υψέλι με σήμα ένα αρχαίο νόμισμα της Σίκινου με την μια μεριά ένα τσαμπί σταφύλι και την άλλη μια μέλισσα, που συγκεντρώνει κάθε χρόνο γύρω στους 15 τόνους που φεύγουν χέρι με χέρι στους Γερμανούς που επισκέπτονται την Σίκινο και τους Έλληνες συγγενείς και φίλους. Αρωματικό-νομίζεις ότι μυρίζεις Αιγαίο-θρεπτικό, είναι ό,τι πρέπει για ανάμνηση τα πρωινά του φθινοπώρου(στο νησί φτιάχνουν και ωραία παστέλια αλλά διαγκουρένια, μια τοπική καρπουζόπιτα με καρπούζι λιωμένο με πιρούνι, μέλι, λίγο αλεύρι να δέσει ο χυλός στο φούρνο και σουσάμι). Και αν βρεθείτε στο πανηγύρι του Τιμίου Σταυρού μπορείτε να ανάψετε και ένα κεράκι αφού οι γυναίκες του Συνεταιρισμού διατηρούν ακόμα την παράδοση των μελισσόκερων που φτιάχνουν μόνες τους από το κερί της μέλισσας. Το αγγελοπουλικό που λέγαμε…

(Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Υψέλι, τηλ. 6997 907039)