Cinco: άψογα…διαβασμένο

Το Cinco ήρθε στο Κολωνάκι εδώ και έναν χρόνο και παρουσιάστηκε ως ένα tapas bar που παράλληλα θα προσέφερε και ποτό και που ενδόμυχα δεν έκρυβε την φιλοδοξία του να καθιερωθεί ως ένα στέκι για after office συναντήσεις, για πρώτα ραντεβού αλλά και για παρεϊστικες στιγμές.

Εμπνευστές του 5 άνθρωποι με βαθιά πορεία στον χώρο εκ των οποίων ο Δημήτρης Μπενάκης (ex manager και συνιδιοκτήτης του Inbi, Bar Manager του Nobu St. Moritz και Λονδίνου αλλά και του Matsuhisa της Μυκόνου), ο Benjamin Καρανικόλας που στο Cinco έχει και τη θέση του bar manager και ο Αρχέλαος Γαρουφάλης που στο Inbi συστηνόταν ως captain του μαγαζιού.

Τα βιογραφικά “βαριά”, η πορεία στο χώρο μεγάλη, το Cinco σαφώς δεν θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα μαγαζί της Σκουφά. Και δεν είναι. Τα τραπέζια του τα περισσότερα βράδια είναι γεμάτα και ο κόσμος το αναζητά για τα Ισπανόφερτα πιάτα του και την σκοτεινή, αλλά ταυτόχρονα χαλαρή του ατμόσφαιρα. Θα καθίσει περιμετρικά του bar ή σε κάποιο από τα πολλά τραπέζια του, και θα μοιραστεί το χώρο του με μια ακόμη παρέα κάτι που στο Cinco αγαπούν να συμβαίνει, χωρίς όμως να επιβάλλεται.

Ο χώρος είναι μεγάλος, με σκούρες λεπτομέρειες και το bar παρόλο που πάντα έδινε την αίσθηση δευτερεύουσας επιλογής, δεσπόζει σε εντυπωσιακά μεγάλο μέγεθος και αφήνει να ξεπηδήσουν ενδιαφέροντα “διαμαντάκια” των spirits, που όσο περνάει ο καιρός γίνονται και περισσότερο.

Το Cinco δεν είναι, καλώς ή κακώς, ένα μαγαζί που θα επιλέξει κανείς κυρίως για να πιει το ποτό του. Είναι όμως υπέρ αρκετό να γνωρίζει ο κόσμος πως εδώ η δουλειά που γίνεται είναι καλή και πολλές φορές ακόμη και ενδιαφέρουσα. Τα πάντα όμως ξεκινούν (και καμιά φορά τελειώνουν κιόλας) στο μεγάλο κεφάλαιο του service, το οποίο οφείλω να παραδεχτώ πως είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά, καλά “διαβασμένα” και με απίστευτη ευγένεια που έχω συναντήσει. Γιατί εντάξει, αν η απορία της παρέας είναι “τι είναι αυτό το βότανο πάνω στη σος μέντας του γλυκού” λογικό είναι ο σερβιτόρος να ταραχτεί, είναι όμως τόσο σημαντικό το να μην το δείξει, και είναι ακόμα πιο σημαντικό ξαφνικά να έρχονται δύο ακόμη και να σου αναλύουν μια κατά τα άλλα συνοδευτική γαρνιτούρα που οι περισσότεροι καν δεν πρόσεξαν καν ότι υπήρχε στο πιάτο.

Η ίδια αντιμετώπιση στο κομμάτι του service παραμένει η ίδια και σε ό, τι αφορά το bar. Ο σερβιτόρος έρχεται με τον κατάλογο και δεν στον παρατάει. Θεωρεί δεδομένο πως ξέρεις από spirits αλλά ταυτόχρονα θεωρεί δεδομένο πως δεν έχεις και ιδέα. Σου ανοίγει την σελίδα των cocktails και σου κάνει μια μικρή περιγραφή. Σου ζητάει -παραδόξως- συγγνώμη και σε ενημερώνει πως είναι η περίοδος που η λίστα ανανεώνεται και πως ό, τι κι αν ζητήσεις σε ένταση, σε γεύση και σε αρώματα μπορεί να σου προσφερθεί, ανεξαρτήτως καταλόγου. Κι αν κάνεις πως δείχνεις λίγο ενδιαφέρον παραπάνω σε ρωτά ακόμα κι αν θέλεις να έρθει ο bartender να συζητήσετε τι να παραγγείλεις. Και όλα αυτά... σε ένα μαγαζί που δεν χώραγε να πέσει ούτε καρφίτσα. Το Cinco σε σκλαβώνει έτσι απλά. Σου δίνει σημασία και δεν σ΄αφήνει να παιδεύεσαι με περίεργα ονόματα και μείξεις, σε έχει από το χέρι κάθε λεπτό από την ώρα που θα μπεις ως και την ώρα που θα πεις αντίο.

Bar Manager, ο Benjamin Καρανικόλας (φωτό), ενώ μαζί του, τους 4 τελευταίους μήνες είναι και ο πολύ καλός Γιάννης Αλεξόπουλος που ξεχωρίσαμε από το 42. Μαζί, ετοιμάζουν νέα πράγματα που θα είναι μεν αγαπητά στον κόσμο αλλά που θα τους διαφοροποιούν και από τα υπόλοιπα μαγαζιά.

Ο κατάλογός τους δεν θα έχει πλέον μόνο δέκα cocktails όπως συμβαίνει τώρα, ούτε θα υπονοεί τις κλασικές επιλογές μόνο σε έναν ριγμένο στον κατάλογο τίτλο “classics” που σε γεμίζει δεκάδες απορίες. Θα δώσει μεγάλη έμφαση στην cachaca και θα στηρίξει αυτήν του την επιλογή μέσα από παρουσιάσεις αρκετών cocktails που θα την έχουν ως βασικό συστατικό, σε μια προσπάθεια να την γνωρίσει και να την ξεχωρίσει ο κόσμος με έναν τρόπο διαφορετικό και όχι μέσα από μια caipirinha όπως έχουμε συνηθίσει. Για παράδειγμα θα την προτείνει ως βάση, με χειροποίητη μαρμελάδα κολοκυθιού και πράσινου μήλου, μια ιδέα που ακούγεται αρκετά promising.

Οι τεκίλες δεν θα χρησιμοποιούνται έτσι απλά στις μείξεις, αντίθετα, θα είναι μαριναρισμένες με κάρδαμο και μάραθο δίνοντας στο αποτέλεσμα μια διάσταση άκρως ενδιαφέρουσα και διαφορετική. Τα υλικά του shaker, θα εμπνέονται ακόμη περισσότερο από εκείνα της κουζίνας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το “νεοφερθέν” Sweet Paprika το οποίο φτιάχνεται με vodka, σιρόπι βανίλιας, φράουλα και γλυκιά πάπρικα και που θα μπορεί κανείς να απολαύσει είτε ως cocktail είτε όμως και ως shot μαζί με τις patatas bravas του καταλόγου του φαγητού.

Όσο για την λίστα, πλέον θα περιλαμβάνει 20 επιλογές σε cocktails τα οποία θα δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις classic επιλογές που θα παρουσιάζονται στον πελάτη με σεβασμό μεν ως προς την ιστορία και την πορεία τους στον χρόνο, αλλά που θα “πειράζονται” τόσο, όσο να προσφέρουν μια νέα διάσταση στο αποτέλεσμα.

Ανανέωση ωστόσο, θα δούμε και στις λίστες των spirits που ως τώρα μας έδιναν την αίσθηση των “κουτσουρεμένων” επιλογών. Τα ρούμια θα ξεπεράσουν τα 30 σε αριθμό, και θα χωρίζονται εύστοχα σε κατηγορίες ανάλογα με την προέλευσή τους, κάτι που μας προετοιμάζει για Santa Teressa 1796 από τη Βενεζουέλα, για Wray & Nephew overproof από τη Jamaica αλλά και για Gosling`s σε ποικιλία από τις Βερμούδες. Έμφαση, θα δοθεί και στην τεκίλα, ενώ η αντίστοιχη κατά τόπους κατηγοριοποίηση θα υπάρχει και στα whisky που επίσης θα είναι αρκετά σε αριθμό. Ενδιαφέρουσα κατάταξη και μεγάλη ποικιλία θα δούμε όμως και στα Vermouth που σα να μου λέει πως θα αποκτήσουν φανατικό κοινό, ενώ και το gin θα κρατά σαφώς τα δικά του σκήπτρα και δεν θα παραμεληθεί.

Το κρασί, σε γενικές γραμμές θα συνεχίσει να είναι παραπονεμένο, κάτι που όμως μπορεί να θεωρηθεί πως ο κόσμος εδώ το έχει συνηθίσει. Σε γενικές γραμμές, στον κατάλογο συναντάμε περίπου 7 επιλογές σε λευκά και λίγες παραπάνω σε κόκκινα, με έμφαση στον ελληνικό και όχι όπως θα περιμέναμε στον Ισπανικό αμπελώνα και ετικέτες που ανεβάζουν το κόστος σε τιμές φιάλης που αγγίζουν τα 30 ευρώ.

Καταλήγοντας θέλω να πω πως το Cinco ένα μόλις χρόνο μετά από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του θα ανανεωθεί και πάλι. Θα πάψει, ή έστω θα προσπαθήσει να πάψει να μην θεωρείται cocktail bar, κάτι στο οποίο σαφέστατα συνεισφέρει και η μεταγραφή του Αλεξόπουλου.

Επιπλέον, θα πάψει, ή έστω θα προσπαθήσει να πάψει να μην δίνει έμφαση στις ετικέτες του και αντίθετα θα τις εμπλουτίσει με επιπλέον ονόματα και spirits που θα μας κινητοποιούν να το αναζητήσουμε ξανά.

Κυρίως όμως, δείχνει έτοιμο και ώριμο να μην πάψει, μα και να μην θέλει να πάψει να λύνει την απορία του πελάτη κάθε στιγμή, να του απαντά με χαμόγελο και να κρατά σαφέστατα τα σκήπτρα αυτού του άτιμου του service που κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιείς πόσο μα πόσο υστερεί στην Αθήνα.

Όσο για το δια ταύτα... η πρώτη δοκιμή του νέου καταλόγου, έγινε με ένα ginger butt. Σερβίρεται με ρούμι, με cachaca ή ακόμα και ζεστό, το επέλεξα όμως με την πρώτη επιλογή. Το ρούμι μου ήταν μαριναρισμένο με βούτυρο και το ginger ήταν τόσο έντονο ώστε να γαργαλά παιχνιδιάρικα τον ουρανίσκο. Είχε ανανά και passion fruit για να γίνει δροσερό. Είχε lime για να εξισορροπείται η οξύτητα και είχε και κανέλα για να φτιάχνει και τη μύτη.

Μια πολύ καλή, και ελπιδοφόρα αρχή για το νέο πρόσωπο του Cinco...

(Σκουφά 52, Κολωνάκι, τηλ. 210 3643603)