Το fizz που τραγουδάει ακόμα

21 Δεκεμβρίου 2011
Σπύρος Πατσιαλός

“Αφού το πιεις, η μουσική τραγουδά μέσα σου τόσο τρυφερά και ασταμάτητα, όπου και αν περιπλανιέσαι. Και η γλυκιά της ανάμνηση σε ακολουθεί για πάντα” Έγραψε το 1895, ένας μεγάλος ποιητής από το Σικάγο, για το κοκτέιλ με το όνομα Ramos Gin Fizz.

Απείχα μόλις εκατό μέτρα από το μπαρ, αλλά δε μπορούσα να βρω παρκινγκ πουθενά. Ήμουν τόσο κοντά μα έπρεπε να απομακρυνθώ ακόμα περισσότερο με το τετράτροχο βενζινοκίνητό μου, προκειμένου να το παρκάρω. Να γιατί, το χρησιμοποιούσα σπανίως: Αισθανόμουν εγκλωβισμένος και η ψυχολογία μου έμοιαζε με αυτή που έχει ένας κακός μαθητής όταν ξημερώνει Δευτέρα. Μόνο τις νύχτες, μετά τη βάρδια μου στο μπαρ, μπορούσα να ευχαριστηθώ το αίσθημα ελευθερίας που υποτίθεται πως μπορεί να νιώσει κανείς μετακινούμενος με αυτοκίνητο.
Αναρωτήθηκα γιατί μπορεί να είχε τόση κίνηση σε αυτό το συνήθως ήρεμο προάστιο της Αθήνας, αλλά όταν επιτέλους παράτησα το αυτοκίνητό μου σε ένα σκοτεινό στενάκι που θύμιζε εικόνα από την ταινία Sin City του Φρανκ Μίλερ, άκουσα από μακριά τους ήχους μιας μπάντας: «Μα φυσικά! Σήμερα είχε τη μεγάλη συναυλία στο πάρκο!» ψέλλισα μέσα μου τσαντισμένος με τον εαυτό μου, που το είχα ξεχάσει.

Μπήκα μέσα στο μπαρ γεμάτος νεύρα. Δεν είχα διάθεση να μιλήσω σε κανέναν. Ο ζεστός καφές που συνήθως έπινα λίγο πριν την έναρξη της βάρδιας μου, δεν θα προέβαλλε καθόλου τα κομμάτια του ήρεμου εαυτού μου. Μόλις είχαν έρθει και τα ψώνια από το super market, γεγονός που μου την έδινε ακόμα περισσότερο. «Ανάθεμα! Πάλι καθυστέρησαν να τα φέρουν; Μουρμούρισα» .

Άρχισα να βγάζω από τις σακούλες τα αυγά, την κρέμα γάλακτος, το ανθόνερο και τα υπόλοιπα προϊόντα. «Αυτό είναι!, Θα πιω ένα Ramos Gin Fizz» σκέφτηκα!

Έτσι, πολύ γρήγορα είχα προσθέσει μέσα στο shaker 50 ml από ένα δυνατό τζιν, 20 ml κρέμα γάλακτος, ένα ασπράδι αυγού, 30 ml φρέσκο χυμό από ένα μυρωδάτο λεμόνι, 20 ml σιρόπι ζάχαρης και φυσικά, 5 σταγόνες orange blossom water που λένε και οι Λονδρέζοι. Το χτύπησα δυνατά. Το χτύπησα για πολύ ώρα. Όση ώρα θέλει το ασπράδι για να προσδώσει την πλούσια κρεμώδη  υφή του. Για την ακρίβεια το χτύπησα τόση ώρα που ήμουν αρκετά πιο ήρεμος όταν σταμάτησα. Πρόσθεσα λίγη σόδα στο Collins ποτήρι, στο οποίο άδειασα το περιεχόμενο του shaker και γαρνίρισα με μια φλούδα πορτοκαλιού. Πήρα μια ανάσα και ρούφηξα μια γενναία κολασμένη γουλιά…

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση