Υπάρχουν μυστικοί κήποι στο κέντρο της Αθήνας;

01 Αυγούστου 2019
Θάλεια Τσιχλάκη
Μια από τις ερωτήσεις που μας κάνουν τώρα το καλοκαίρι είναι «αν υπάρχει κάποιος πράσινος κήπος στο κέντρο της πόλης, όπου θα μπορούσε κανείς να φάει και να συζητήσει διακριτικά και ήσυχα». Η Θάλεια Τσιχλάκη δίνει σήμερα τις δικές της απαντήσεις.
  • ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΚΗΠΟΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ; | Θέματα

Στο ερώτημα αν υπάρχουν μυστικοί κήποι, θα απαντήσω: Σίγουρα υπάρχουν και παραμένουν κρυφοί γιατί οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους επιδιώκουν να παραμείνουν μυστικοί. Γιατί επιλέγουν να προτείνουν τις επιχειρήσεις τους ως διακριτικά καταφύγια δροσιάς σε όσους αγαπούμε την ατμόσφαιρα των small talks.

Απόδραση στο μυστικό κήπο του The foundry hotel

Πίτσες, μπέργκερ, καρό τραπεζομάντιλα και καλάθια του πικνίκ σε μια καταπράσινη ταράτσα.

Το παλιό πετρόχτιστο κτίριο που στεγάζει το ξενοδοχείο The Foundry – σε απόλυτη γειτνίαση με το άρτι αφιχθέν Λοκάλι - µε τα ψηλά του παράθυρα και τους πνιγμένους από τη βλάστηση τοίχους του διηγείται την πρόσφατη ιστορία της πόλης. Την ώρα όμως που ο επισκέπτης θα διασχίσει το διακοσμημένο µε ψηλές βιβλιοθήκες lobby, έχει την ευκαιρία να δει κάτω από τα γυάλινα πατώματα, άλλη μία, πραγματικά αρχαία πόλη να απλώνεται σαν ένα τεράστιο έκθεμα, στη βάση του κτιρίου.

Κανείς όμως δεν φαντάζεται πως στην ταράτσα του κομψού αυτού ξενοδοχείου υπάρχει ένας μυστικός κήπος, με παλιές καρέκλες και πέτρινα τραπέζια, έτσι διατεταγμένα ώστε να προστατεύεται η ιδιωτικότητα τους χάρη στις πέργκολες με τις κληματαριές και τα άλλα αναρριχητικά φυτά και δέντρα, που σχηματίζουν γύρω τους μικρές «γειτονιές», όλες τους με θέα στην Ακρόπολη, στο Γκάζι, στο Αστεροσκοπείο και στο μνημείο του Φιλοπάππου (λόφος των Μουσών) και πλάτη τον ξυλόφουρνο, που κάποιες μέρες της εβδομάδας βγάζει υπέροχες πίτσες.

Θα ήταν ίσως δύσκολο να επικαλεστώ τη μνήμη των νεότερων, λέγοντας πως οι σκιερές πέργκολες και οι ανθισμένες ταράτσες πρέπει να τους «θυμίζουν» την παλιά Αθήνα, το αναφέρω όμως επειδή το concept του εστιατορίου του The Foundry έχει ως θέμα το αστικό πικ-νικ, οπότε και το roof top του ξενοδοχείου σχεδιάστηκε έτσι που να θυμίζει εκείνες τις παλιές , αθηναϊκές αυλές∙ ως σκηνικό που παραπέμπει ταυτόχρονα και σε ρετρό garden parties.


Οι επιλογές του καταλόγου θα σας επιτρέψουν είτε να διαλέξετε το καλάθι του πικ-νικ για δύο, όπου θα βρείτε ελληνικά τυριά κι αλλαντικά, φρούτα, granola, αυγά τουρσί και νοστιμότατα ψωμιά και κριτσίνια σε χάρτινα περιτυλίγματα και γυάλινα βαζάκια. Μαζί θα σας δώσουν κι ένα κόκκινο καρό τραπεζομάντιλο, μαχαιροπίρουνα, πιάτα και ποτήρια. Θα παραγγείλετε όμως χωριστά το ποτό σας από τη μικρή λίστα ελληνικών κρασιών και την αντίστοιχη για μπίρες από μικρές ζυθοποιίες. Μπορείτε όμως να παραγγείλετε κάποιο μπέργκερ. Δοκίμασα ένα µε pulled pork, με σαλάτα, πίκλες, μουστάρδα που ήταν νοστιμότατο.

Αξίζει να πάει κανείς αρκετά νωρίς για να χαρεί το ηλιοβασίλεμα, πάντα λαμβάνοντας υπόψη πως το rooftop είναι ανοιχτό – και για επισκέπτες εκτός ξενοδοχείου – από  Τετάρτη - Κυριακή κι από τις 19:00 – 01:00. Θα πρότεινα όμως να κάνετε μια κράτηση ώστε να εξασφαλίσετε την (οπτική) γωνία της αρεσκείας σας.

Σαρρή 40, Ψυρρή, τηλ.: 2111824604, Τιμή: 20-25 €, Καλάθι πικ-νικ: 26 € (για δυο άτομα), χωρίς τα ποτά


49 - All Day Cafe & Wine Bar

Από το πρωί για εξαιρετικό καφέ μέχρι αργά το βράδυ για φαγητό και δροσερά κοκτέιλ, στο κέντρο της πόλης και μακριά από τη φασαρία της.

Ένας από αυτούς τους small talk χώρους είναι ο μικρός, αλλά καταπράσινος κι ατμοσφαιρικός κήπος του 49 το οποίο με το νεαρότατο Γιώργο Στασινούλα, φέτος, στην κουζίνα του, έγινε ακόμα πιο απλό, αλλά διατηρεί εκείνο το χάρισμα της φρεσκάδας, που του επιτρέπει να λειτουργεί ως μια εναλλακτική – και value for money – πρόταση, δίπλα στο αδελφόν και γειτονικό L’ Abreuvoir.

Η κουζίνα, από Δεύτερα έως και Σάββατο, προτείνει απλά και γευστικότατα πιάτα, ενώ τις Κυριακές (αλλά και τις καθημερινές από 10 -20 Αυγούστου) σερβίρει μόνο κρύα πιάτα, cold cuts, τυριά, σνακ και ποτά, λειτουργώντας δηλαδή, συμπληρωματικά του μπαρ. Δοκίμασα ένα δροσερό ceviche σφυρίδας με το αβοκάντο, ψητές γαρίδες με julienne σοταρισμένων λαχανικών και μια απλή, αλλά καλοφτιαγμένη και όπως τη ζήτησα ψημένη tagliata (μια από τις πιο νόστιμες που έχω δοκιμάσει), που ήρθε μαζί με ψητές πατάτες, κομμένες σε λεπτές φέτες και ντοματίνια με μαγιονέζα pesto.

Θα σας πρότεινα τον κήπο αυτό και ως cafe – καθώς ανοίγουν από το πρωί κι εδώ ακόμη ο ελληνικός είναι φροντισμένος, ψήνεται στη χόβολη – έστω κι αν η άμμος της είναι προσαρμοσμένη σ’ ένα υπερσύγχρονο σύστημα – ενώ, πιο αργά, τα ποτά του Τάσου Καλαμπόκα (κλασικά κοκτέιλ και κάποια signature) ανταγωνίζονται σε φρεσκάδα την κουζίνα.

Κοιτάζοντας προσεκτικά τη λίστα των κρασιών, με περίπου 90 ετικέτες της, που κινούνται μεταξύ ελληνικού και ξένου αμπελώνα, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως οι προτάσεις της στοχεύουν, ουσιαστικά, στο wine pairing με τα προτεινόμενα φαγητά. Όσο για το σέρβις, αν και το προσωπικό είναι όλοι νέοι, φέρει το στίγμα και την εμπειρία του Σπύρου Κότση.

Ξενοκράτους 49, Κολωνάκι, τηλ. 2107257417, Τιμή: € 25 - 30

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

GEORGE PITTAS - 02 Αυγούστου 2019

Πάρτε μόνο αναμνήσεις, αφήστε μόνο τα ίχνη σας. Μία θαυμάσια φράση που έχει αποδοθεί στον Chief Seattle (Ινδιάνος αρχηγός) Όταν πρωτοδιάβασα κείμενο της κυρίας Τσιχλάκη υποχρεώθηκα να επιστρέψω για το επόμενο. Αυτό, μου συμβαίνει μόνο όταν θέλω να επιβεβαιώσω πως μία ποιότητα που με γοήτευσε είναι σταθερή και όχι συγκυριακή. Και, πιστέψτε με, είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Το αποτέλεσμα είναι να κυνηγάω τα άρθρα της γιατί μου φέρνουν στο νου κείμενα που κάποτε φιλοξενούσαν οι mainstream εφημερίδες, κείμενα που έδειχναν χωρίς να κάνουν επίδειξη πως η γραφίδα που τα συνέθεσε ήξερε καλά το αντικείμενο και ταυτόχρονα απολάμβανε αυτό που έκανε. Τα κείμενα της κας Τσιχλάκη δεν είναι γευσιγνωστικά. Ούτε κριτικές εστιατορίων γραμμένες με το φρύδι σηκωμένο. Είτε χειροκροτεί, είτε παρατηρεί, είτε συμβουλεύει, είτε εγκρίνει, είτε απορρίπτει, το κάνει με έναν τρόπο καθαρά ταξιδιωτικό. Αν ας πούμε κάποια στιγμή συναξάρει πολλά από τα γραπτά της και τα δέσει σε βιβλίο, θα της πρότεινα τη λέξη «Περιήγηση» στον τίτλο. Το ύφος της ακόμα και όταν σοβαρεύει παραμένει ανάλαφρο και διακριτικά περιπαικτικό –πάλι θυμάμαι τον Chef Seattle που είπε και το «συλλέξτε στιγμές, όχι αντικείμενα». Το σημερινό που διάβασα για τους μυστικούς κήπους της Αθήνας, με τράβηξε αμέσως από τον τίτλο πριν καν προσέξω ποια είναι η υπογραφή. Σε όσους έχουμε αγαπήσει την Αθήνα, ένα από τα ερωτεύσιμα χαρακτηριστικά της, ήταν και είναι πάντα οι «μυστικές γωνιές». Εκεί, που περπατώντας ανάμεσα σε χάλια και σκουπίδια παίρνεις μια στροφή και βρίσκεσαι τελείως αλλού. Και πολύ μου άρεσε το ερωτηματικό στον τίτλο που σε προκαλεί να διαβάσεις τις απαντήσεις που δίνει πιο κάτω με τρόπο που σε υποχρεώνει να κρατήσεις σημειώσεις ώστε την επόμενη φορά που θα έρθεις στην πατρίδα, να βρεις τα ίχνη που άφησε η Τσιχλάκη και να βρεις τις αναμνήσεις που κατέγραψε.